Ηλίας Βουνελάκος: Ενας ωραίος Ελληνας φέρνει τη Βιέννη στην Ακράτα!

Ο καθηγητής Ελληνικών Ηλίας Βουνελάκος εξιστορεί και εξηγεί πώς και γιατί οι σπουδαστές του μαθαίνουν και δένονται με την Ελλάδα, με την Αιγιάλεια.

Ακράτα

Ηλίας Βουνελάκος… Δεν είναι βέρος Ακρατινός, δεν γεννήθηκε, ούτε μεγάλωσε στην Ακράτα, αλλά αυτή την πόλη, αυτή την περιοχή, τις έχει πλέον στην καρδιά του. Είναι ένας σπάνιος Ελληνας, ένας πραγματικά ξεχωριστός Ελληνας.
Ενας χαρισματικός καθηγητής, που μεταφέρει στη Βιέννη εικόνες, παραστάσεις, γνώσεις, βιώματα, πρόσωπα της Ακράτας και της Ανατολικής Αιγιάλειας. Ενας ωραίος Ελληνας που πρωτοστατεί στον πολιτιστικό τουρισμό. Ενα είδος τουρισμού πολύ ιδιαίτερο, αλλά τόσο ελκυστικό.
Πάμε στα βασικά, για να μπείτε στο νόημα.
Γεννημένος στην Αθήνα ο Ηλίας Βουνελάκος, από γονείς Αθηναίους. Εχει φύγει εδώ και 44 χρόνια από την Ελλάδα. Στα 18 του. Ζει μόνιμα στη Βιέννη. Στα 62 του πλέον…
Σπούδασε σε Πανεπιστήμιο της Αυστριακής πρωτεύουσας πολιτικές επιστήμες και βυζαντινολογία.
Τον κράτησε εκεί για πάντα η δουλειά. Βρήκε κάτι πραγματικά ελκυστικό κι έμεινε. Ως καθηγητής Ελληνικών στη Δι’α Βίου Εκπαίδευση, κάτι σαν Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Ενηλίκων.
Διδάσκει ελληνική γλώσσα σε Αυστριακούς κάθε ηλικίας.

Μας εξηγεί ο ίδιος:
«Μπορεί να παρακολουθήσει οποιοσδήποτε. Αλλά κυρίως οι σπουδαστές και σπουδάστριες είναι από 18 μέχρι και 80-82 ετών.
Διδάσκω Ελληνικά, κυρίως γλώσσα. Αλλά μέσα στο μάθημα μιλάω για την Ιστορία, την παράδοση, τους χορούς, την ποίηση, για όλα.
Οι σπουδαστές μου είναι κυρίως Αυστριακοί, ή άλλης υπηκοότητας που ζουν στην Αυστρία».

«Στη σεζόν που πέρασε είχα 120 φοιτητές χωρισμένους σε 15 τμήματα. Δεν υπάρχει αυστηρά συγκεκριμένος χρόνος φοίτησης. Μαθαίνουν ελληνικά για διαφορετικούς λόγους: Κάποιοι γιατί αγαπούν πολύ την Ελλάδα ως χώρα και θέλουν, μέσω της γλώσσας, να καταλαβαίνουν τους Ελληνες. Κάποιοι έχουν βγει στη σύνταξη και έχουν αγοράσει οικόπεδο ή σπίτι στην Ελλάδα, σκοπεύουν να έρθουν για μόνιμα και θέλουν να μάθουν τη γλώσσα. Κάποιοι είναι σε καθεστώς εργασίας αλλά από τώρα υπάρχει η σκέψη τους βγαίνοντας στη σύνταξη να έρθουν στην Ελλάδα για το υπόλοιπο της ζωής τους, οπότε φροντίζουν από τώρα. Άλλος λόγος είναι η συγγένεια: Είτε Ελληνας παντρεμένος με αυστριακή, είτε Αυστριακή με Ελληνα και θέλουν να μάθουν οικογενειακώς την γλώσσα.

«Ζητούσαν τότε κάποιον καλό γνώστη της ελληνικής γλώσσας. Εκανα αίτηση, το 1984, με προσέλαβαν και ξεκίνησαν όλα…».

«Είναι κάτι που με γεμίζει απόλυτα. Κι όταν βλέπεις ότι έχει τόση απήχηση και ανταπόκριση, τόσο περισσότερο δένεσαι».

Στην Ελλάδα, ο Ηλίας Βουνελάκος έρχεται με γκρουπάκια σπουδαστών του εδώ και 20 χρόνια, με εξαίρεση πέρυσι, λόγω της κατάστασης. Σε διαφορετικό μέρος κάθε φορά. Από Θεσσαλονίκη μέχρι Κρήτη.
Αλλά έχει ήδη πάρει την απόφασή του: κάθε χρόνο πλέον, το εκτός έδρας μάθημα με τους σπουδαστές του θα γίνεται αποκλειστικά στην Αιγιάλεια!

«Εχω σπίτι στην Ακράτα, το είχαν οι γονείς μου. Είχαν συναδέλφους τους στην Ακράτα, τους άρεσε το μέρος και αγόρασαν το διαμέρισμα. Ερχομαι στην περιοχή από το 1990 και μου αρέσει πάρα πολύ. Την έχω γυρίσει με τα πόδια και με το ποδήλατο σπιθαμή προς σπιθαμή. Είναι για μένα αγαπημένος προορισμός. Είναι το πατρικό μου. Ετσι το νιώθω».

«Αυτοί που έρχονται είναι μαθητές και φοιτητές μου, μαζί με τα οικογένειές τους και φίλους του. Είναι προφανές ότι εγώ δεν έχω καμία οικονομική συναλλαγή μαζί τους. Απλώς τους κλείνω πού θα μείνουν και αυτοί πληρώνουν το αεροπορικά τους, την διαμονή τους και όλα τα υπόλοιπα. Πρώτη φορά πειραματικά έγινε το 1995 και το 1996. Και μετά, το 2018. Το 2019 πήγαμε Ναύπακτο, πέρυσι ήταν για Ακράτα αλλά ματαιώθηκε, φέτος Ακράτα και πλέον έχω αποφασίσει αυτή την εκδρομή να την καθιερώσω μόνο στην Ακράτα, στην Αιγιάλεια».

«Ηρθαν 33 άτομα φέτος. Δεν ερχόμαστε εδώ μόνο για διακοπές. Συνεχίζουμε τα μαθήματά μας, μιλάμε Ελληνικά, μαθαίνουμε ελληνικές συνήθειες, μαθαίνουμε τι θα πει Ελλάδα. Και πηγαίνουμε σε μικρές ή μεγαλύτερες μονάδες παραγωγής, για να μαθαίνουν πώς παράγεται ένα προϊόν. Και φυσικά επισκέψεις στα αξιοθέατα».

«Φέτος ανεβήκαμε με τον Οδοντωτό στα Καλάβρυτα. Και πήγαμε στο Μουσείο, στο Σπήλαιο των Λιμνών, στο Μέγα Σπήλαιο, στο Αρχαίο Θέατρο Αιγείρας. Το μενού έχει πάντα μέσα και μια πεζοπορία. Φέτος, ανεβήκαμε από την Κάτω στην Ανω Ακράτα».

«Πήγαμε στην κ. Αναστασία Ευσταθίου, μία υπέροχη εκπαιδευτικό και έναν υπέροχο άνθρωπο, που μας ξενάγησε το Σχολείο, μας διάβασε από τα βιβλία της και όλοι οι σπουδαστές μου έμειναν γοητευμένοι. Μετά πήγαμε στην Πινακοθήκη, στην Αναγέννηση της Ακράτας, όπου η κ. Ψαρρού μας έμαθε πάρα πολλά».

«Μετά στον κ. Κροκιδά, που παράγει εξαιρετικά κρασιά στην περιοχή και μας έδειξε μέρος της διαδικασίας παραγωγής.
Επίσης σε μια βιοτεχνία σαπουνιών Μισιρλού, ιδιοκτησίας δύο εξαιρετικών κυριών, που μας είπαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Και μετά στον κ. Κώστα Νικολάου, που φτιάχνει πολλές κατασκευές με ξύλο και μας ανέλυσε πώς γίνεται αυτό. Στα Ελληνικά βεβαίως, γιατί σας είπα, κάνουμε μάθημα».

«Να γιατί δεν πάω τους σπουδαστές μου στη Μύκονο και έρχομαι εδώ στην Ακράτα. Γιατί στη Μύκονο θα δούμε μόνο σμήνη τουριστών, ενώ εδώ θα βρούμε και θα γνωρίσουμε ανθρώπους που παράγουν, που φτιάχνουν, που καλλιτεχνούν, που ζουν και αγαπούν τον τόπο τους».

«Οι σπουδαστές μου, φεύγοντας από την Ελλάδα, παίρνουν μαζί τους γνώσεις απ’ την Αιγιάλεια, γνώσεις για τα προϊόντα. Και φτάνουν Χριστούγεννα, για παράδειγμα, και θα με ρωτούν πολλοί στη Βιέννη «πώς θα παραγγείλουμε σαπούνια ή κρασιά, για δώρα; Γνώρισαν την Αναστασία, τα βιβλία της, θέλουν να τα αγοράσουν, να το διαβάσουν. Αναπτύσσουν σχέσεις με τους εδώ ανθρώπους».

 

 

«Λες και ζουν σε άλλο κόσμο…»

Στο φινάλε της κουβέντας μας, δεν γινόταν να μην τον ρωτήσω για την πανδημία: «Και η Αυστρία και η Ελλάδα έχουν την τύχη να διαθέτουν κυβερνήσεις και υπεύθυνους που προσπαθούν να προστατεύσουν τον πληθυσμό.
Πολλοί εδώ δεν το καταλαβαίνουν. Το ότι δεν αρρώστησαν, οφείλεται στις προσπάθειες των γιατρών, αλλά και της εθνικής οικονομίας που αιμορραγεί για να μη γεμίσουν οι εντατικές. Η πλειοψηφία του πληθυσμού προσπαθούν, αλλά κι εδώ
και στη Βιέννη υπάρχει μια μειοψηφία που φέρεται λες και ζει σε άλλο κόσμο… Οι αντίπαλοι της μάσκας, του εμβολιασμού είναι ένα 30% του πληθυσμού. Θύματα παραπληροφόρησης. Δυστυχώς δεν είναι και μικρό ποσοστό…».