Οι Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης στο pelop. gr για τα «Ρεμπώτικα» – «Μιλάμε για όσα η πολιτεία δεν θέλει να ακούσει»
Ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης έρχονται στην Πάτρα και συγκεκριμένα στο θέατρο Όροφως να μας παρουσιάσουν τα «Ρεμπώτικα», μαζί με την «υπερ-ρεμπώτισσα» όπως την χαρακτηρίζουν Λένα Κιτσοπούλου και μιλούν στο pelop.gr.
Τα «Ρεμπώτικα» θα μας παρουσιάσουν την ερχόμενη Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου στο θέατρο Όροφως ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης. Στα «Ρεμπώτικα» που κυκλοφορούν από την «Μικρή Άρκτο» βλέπουμε τη δημιουργική συνύπαρξη του ρεμπέτικου κόσμου του Ρεμπώ με τον ποιητικό κόσμο του ρεμπέτικου.
Το «πάντρεμα» των δύο αυτών κόσμων ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016, όταν τα αδέρφια Καλογεράκη άρχισαν τη μελέτη της αλληλογραφίας του Ρεμπώ με τον Βερλαίν. Μέσω των επιστολών άρχισαν να ξεδιπλώνουν την πορεία της ερωτικής σχέσης των δύο ποιητών.
Για αυτά και για άλλα πολλά μιλήσαμε με τον Μιχάλη και τον Παντελή Καλογεράκη λίγες ώρες πριν ανέβουν μαζί με τη Λένα Κιτσοπούλου στην σκηνή του θεάτρου Όροφως για να απαγγείλουν και να ερμηνεύσουν άλλοτε ρεμπέτικα τραγούδια κι άλλοτε τις επιστολές των δύο ποιητών.
Ο Αρθούρος Ρεμπώ θεωρείται ως ένας από τους «καταραμένους ποιητές». Πόσο «καταραμένα» είναι τα ρεμπέτικα και που ενώνονται τα δυο τους;
Π: Τα ρεμπέτικα ναι, είναι «καταραμένα», όπως οτιδήποτε βρίσκει διέξοδο από το ζόρι του περιθωρίου, στην τέχνη και στις ουσίες. Οι δύο κόσμοι ενώθηκαν ως εξής: ο ρεμπέτικος κόσμος το Ρεμπώ συναντήθηκε με τον ποιητικό κόσμο των Ρεμπέτικων. Για εμάς η ποίηση δεν είναι τίποτα παραπάνω από τα λόγια εκείνα που μπορούν με τη δύναμη και την πυρηνική τους αξία, να σου αλλάξουν τη ζωή, έστω για λίγο, όσο κρατάει ένα ρεμπέτικο κι λίγο παραπάνω.
Μ: Να συμφωνήσουμε εδώ και σε κάτι σημαντικό: οι ρεμπέτες – στιχουργοί, μουσικοί, ερμηνευτές – υπήρξαν άνθρωποι ελεύθεροι να τραγουδήσουν αυτό που αισθάνονται. Η γνήσια τέχνη τους έκανε τα ρεμπέτικα τόσο δυνατά, το ίδιο συμβαίνει και με τον Ρεμπώ, που είπε και έγραψε πράγματα που δεν είχε βάλει ο άνθρωπος πριν σε χαρτί. Τους δυο κόσμους επίσης συνδέει ο τρόπος που ήταν τόσο παρορμητικός και στην ουσία ελεύθερος.
Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την μελέτη της αλληλογραφίας του Ρεμπώ με τον Βερλαίν; Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε και τι είδατε μέσα από αυτή;
Π: Εγώ από το λύκειο διάβαζα τον Ρεμπώ, με ιντρίγκαρε που έγραψε ποιήματα στην ηλικία μου τότε και που άλλαξαν τον κόσμο της ποίησης μια για πάντα. Η μελέτη της αλληλογραφίας των δύο ποιητών ήταν το καλοκαιρινό μου ανάγνωσμα, εκείνο το καλοκαίρι του 2015, όπου τραγουδούσαμε με την παρέα μας το «λόγια ανταλλάξαμε βαριά» και το «μας χώρισαν οι θάλασσες». Με κέντρισε ο τυχοδιωκτισμός του Ρεμπώ, το χιούμορ, η πλήξη και η τρομερή καψούρα που μοιράστηκαν. Όμως για εμένα το πιο σημαντικό που είδα μέσα σε αυτές τις ερωτικές επιστολές, είναι ο τρόπος που ο Ρεμπώ περιγράφει στον φίλο του, την τελευταία του συνάντηση με τον Βερλαίν. Λατρεύω αυτό το farewell.
Μ: Τα Ρεμπώτικα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος και είναι μεγάλη η χαρά μας που βρίσκονται στα ακουστικά σας, με ενδιαφέρει να τραγουδάμε και να μιλάμε για όσα η πολιτεία δεν θέλει να ακούσει. Για γκέι που καταναλώνουν ναρκωτικά, για γυναίκες που κακοποιούνται, για ζώα που βασανίζονται, για μετανάστες που τους σκοτώνουμε -όλοι μας με τη στάση μας- στη θάλασσα. Είναι τόσα πολλά που αμαυρώνουν αυτό το ζώο, τον άνθρωπο που καλύτερα να μην συνεχίσω.
«Χωράει» η ποίηση και οι ποιητές στο σήμερα, σε ένα κυνικό περιβάλλον;
Π: Παντού χωράει η ποίηση. Άμα ο ποιητής αισθάνεται ότι δεν χωράει σε αυτό το κυνικό περιβάλλον που λέτε, δεν είναι ποιητής, όπως αντίστοιχα, δεν είναι ποίημα αυτό που δεν χωράει σε ένα κυνικό περιβάλλον. Γιατί η ποίηση, είναι η λέξη κωδικός, για την επανάσταση. Γιατί οι κυνικοί την απαξιούν, την λένε φιοριτούρα ενώ εκείνη βρίσκει τον χώρο εκείνο για να πιάσει το χέρι όλου του λαού. Σε ένα κυνικό περιβάλλον λοιπόν, με μεγάλη μου χαρά σας λέω, πως η ποίηση ανθεί και μεγεθύνεται! Και η ποίηση και ο ποιητής και ο αναγνώστης. Είναι απλό γι’ αυτό και τόσο δύσκολο.
Μ: Το περιβάλλον δεν είναι κυνικό, οι άνθρωποι είναι κυνικοί και πάντα ήταν. Η ποίηση και οι ποιητές βρίσκονται κι αυτοί μέσα στον κυνισμό. Αλλά όχι μόνο. Όπως άκουσα και τον φίλο μου τον Νίκο τις προάλλες να λέει «έχουμε δυο λύκους που παλεύουν μέσα μας, το καλό και τον κακό, και όποιον ταΐζεις περισσότερο θα είναι εκείνος που θα νικήσει τον άλλο».
Στην Πάτρα αυτή τη φορά μας έρχεστε παρέα με τη Λένα Κιτσοπούλου, η οποία συμμετέχει και στον δίσκο. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Π: Η Λένα ήταν η πρώτη γυναίκα που σκεφτήκαμε να πάρουμε τηλέφωνο όταν φτιάξαμε και τα εννιά Ρεμπώτικα. Γιατί είναι υπερ-ρεμπώτισσα, με τα όλα της.
Μ: Με την Λένα Κιτσοπούλου η συνεργασία προέκυψε τοσο αβίαστα που δεν θύμαμαι κάν πως προέκυψε. Ανυπομονώ κάθε φορά να την συναντώ στην πρόβα και πάνω στη σκηνή.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Ερμηνεία: Μιχάλης & Παντελής Καλογεράκης. Καλεσμένη: Λένα Κιτσοπούλου
Μουσικοί: Μιχάλης Καλογεράκης – κιθάρα, Χρήστος Παπαδόπουλος – κλαρινέτο και σαξόφωνο, Στράτος Γκρίντζαλης – μπουζούκι και μαντολίνο.
Info
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου. Ώρα έναρξης: 21.00. Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος 15 ευρώ. Προπώληση: Ticketservises. Πληροφορίες / Κρατήσεις: 261 181 0983, 6939835990.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
