Όλα τα είπε ο μπαγάσας

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Για τα εγκλήματα, μερίδιο ευθύνης έχουν τα όπλα. Σε έναν παλιό καιρό, που ήταν συνηθισμένη η τακτοποίηση προσωπικών διαφορών-σε ήρεμη κατάσταση ή εν θερμώ- με κυνηγετικό όπλο, συνηθισμένη επωδός στον περιφερειακό τύπο μετά από τέτοια
εγκλήματα, ήταν η σύσταση για περιορισμούς στην άνευ όρων διάθεση τέτοιων όπλων στο κοινό. Είναι όλοι ψυχικά κατάλληλοι να φέρουν όπλο; Θεωρούσαμε ότι ένας δυνάμει φονέας είναι πρόσωπο με ιδιαίτερο ψυχισμό, και δεν υποπτευόμαστε ότι σε μια τέτοια
θέση, υπό ορισμένες περιστάσεις, μπορεί να βρεθούν πολλοί περισσότεροι από όσους καταλήγουν στα εδώλια. Πού να τους διακρίνει έγκαιρα ένας ψυχίατρος; Ακριβέστερα: Εάν
απαγορευόταν η διάθεση όπλου σε κάθε θεωρητικά ύποπτο για αθέμιτη χρήση (θεμιτή είναι να σκοτώνεις πουλάκια, λαγούς και αγριογούρουνα, εσύ, ο ήμερος), οι εταιρίες κατασκευής δίκαννων θα είχαν κλείσει.

Για τα οδικά ατυχήματα, προφανώς φταίνε τα αυτοκίνητα: Όταν δεν υπήρχαν, δεν είχαμε ατυχήματα καθόλου. Το πολύ να έπεφτες πάνω σε κανέναν ανεπιθύμητο γνωστό, αλλά – καλώς ή κακώς- δεν χτυπούσε κανένας σας. Όταν βγήκαν τα βενζινοκίνητα οχήματα στους δρόμους, άρχισε να παίρνει ο χάρος κόσμο και κοσμάκη. Τη μια γιατί ο ένας έτρεχε ασυλλόγιστα, την άλλη γιατί ο άλλος έβγαζε νοσηρά απωθημένα στο τιμόνι, την παράλλη γιατί ο παράλλος αδιαφορούσε πλήρως για τους κανόνες της κυκλοφορίας. Αν δεν είχαμε επομένως τα όπλα του εγκλήματος, δεν θα είχε χαθεί μήτε μια ζωή.

Για τα πορνο- βίντεο και το συναφές οπτικό υλικό που κυκλοφορεί στα κοινωνικά δίκτυα και σε συγκεκριμένους ιστοτόπους (σωστά έλεγαν οι ειδικοί του νέου καπιταλισμού ότι το μέλλον βρίσκεται στην εξειδίκευση) την ευθύνη φυσικά και την έχουν τα κινητά τηλέφωνα, με τις σύγχρονες δυνατότητες. Σου επιτρέπει να πατήσεις ένα κουμπί και να τραβήξεις βίντεο. Τι κάνεις κι εσύ; Τραβάς βίντεο. Αμαρτία δεν είναι να μην τραβήξεις; Είναι σαν κάτι
συσκευασίες με σολομούς και πέστροφες: Δεν τα ανοίγεις, περνά η ημερομηνία επιτρεπόμενης κατανάλωσης, τα πετάς. Η ιδέα αυτή σου προκαλεί άγχος, και τα τρως χωρίς να πεινάς. Πολλώ δε μάλλον, η δυνατότητα να κάνεις τον εικονολήπτη, τον σκηνοθέτη, τον σταρ, σε κάνει να πεινάς όσο φαγωμένος κι αν είσαι. Παρατάς κάθε άλλη ασχολία και απορροφάσαι από τις δυνατότητες του τηλεφώνου. Οι δυνατότητες αυτές, τώρα, είναι δικές σου δυνατότητες.

Προ ημερών κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο απόσπασμα από ένα
ιδιωτικό φιλμ που είχε τραβηχτεί από κάμερα χειρός, αρχές του ’70 στην Πάτρα. Θυμόμαστε εκείνη την περίοδο. Είχαν κυκλοφορήσει αυτές οι συσκευές, τις είχε προμηθευτεί πολύς κόσμος και αρκετά συχνά κάποιοι μανιτζέβελοι μαμπάδες μας έβαζαν να δούμε σινεμά τον εαυτό μας. Εκεί να δεις ενθουσιασμός. Ηταν η πρώτη φορά που
ανακαλύπταμε ότι η ιδέα της προσωπικής προβολής σε θέα τρίτων ως κινούμενης εικόνας, ήταν μεθυστική: Μας μεγάλωνε το μπόι.Και καταλήγαμε να πιστεύουμε ότι το μπόι μας ήταν γενικά ανέκαθεν μεγαλύτερο, απλά δεν είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή ανακαλυφθεί.
Εκατό φορές να κοιτούσες τον εαυτό σου στην οθόνη, δεν σου έφτανε. Δεν έβλεπες κάν ποιος άλλος συμπρωταγωνιστούσε. Αλλά ήταν μπελάς οι λήψεις αυτές. Ηθελαν φιλμ, σκοτεινή αίθουσα, μοντάζ, η κάμερα ήταν βαριά, η μηχανή προβολής όλο και μάσαγε τα φιλμ, που δεν κρατούσαν πάνω από πέντε λεπτά. Είχαμε ξεχάσει αυτή την εκδοχή του πολιτισμού. Μέχρι που γεννήθηκαν τα βίντεο. Που όμως δεν έγιναν κτήμα των πάντων. Τα κινητά τηλέφωνα όμως έγιναν.

Για όλα λοιπόν, φταίει η τεχνολογία. Ο άνθρωπος είναι αυτός που είναι. Τον ξέρουμε. Αυτοαναφορικός, εγωκεντρικός, λάγνος, ματαιόδοξος, επιθετικός, κατακτητικός, νευρωτικός, συμπλεγματικός, παιχνιδιάρης. Ο άνθρωπος είναι πουτα φταίει; Ό όφις ήταν ανέκαθεν ο φταίχτης, κ. πρόεδρε. Κατεβαίνει από το δέντρο, και σου ψιθυρίζει: Θες να πατήσεις αυτό το κουμπί, να δεις τι θα γίνει; Και φυσικά κ. πρόεδρε το πατάς το κουμπί. Και να είμαστε τώρα ενώπιόν σας υπόλογοι. Γιατί; Γιατί ακολουθήσαμε τη φύση μας. Κουμπί, ορ νοτ κουμπί; Όλα τα είπε ο μπαγάσας ο Σέξπιρ.