Πάτρα – Κυκλοφοριακό: Μια πόλη σε απόγνωση ΦΩΤΟ

Η αιτία; Η ταυτόχρονη εκτέλεση πολλών έργων: πεζοδρομήσεις, διάνοιξη σηράγγων για την εγκατάσταση οπτικών ινών και παρεμβάσεις ανάπλασης που κλείνουν δρόμους και μετατρέπουν το κέντρο της πόλης σε λαβύρινθο χωρίς έξοδο.

Ολόκληρα τετράγωνα είναι αποκλεισμένα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περιοχή γύρω από το Αρχαίο Ωδείο. Από εκεί και προς κάθε κατεύθυνση, οι οδηγοί καλούνται να επινοήσουν εναλλακτικές διαδρομές, την ώρα που οι κυριότερες αρτηρίες -Κανακάρη, Κορίνθου, 25ης Μαρτίου, Γερμανού, Γούναρη. Μαιζώνος, Αράτου, Ερμού και Γεωργίου Ρούφου- κινούνται με ρυθμούς χελώνας.

«Αφαντη η Τροχαία», παραπονιούνται οι οδηγοί – «Ο τζίρος κατρακύλησε» διαπιστώνουν οι έμποροι

«Αυτό δεν είναι πόλη. Είναι κόλαση», λέει στην «Π» η Ελένη Χαλκιοπούλου, οδηγός εδώ και 25 χρόνια. «Χθες το μεσημέρι, για να διέλθω από την Καρόλου και να φθάσω στην Αγίου Νικολάου, έκανα 40 λεπτά. Ούτε η τροχαία δεν εμφανίζεται να βοηθήσει. Ολα στον αυτόματο».

Ο κ. Νίκος Σ., κάτοικος της περιοχής Μποζαϊτίκων και εργαζόμενος στο κέντρο, ξεκινά πλέον 45 λεπτά νωρίτερα από το συνηθισμένο. «Δεν έχει λογική. Δεν γίνεται να κλείνεις ταυτόχρονα όλες τις εξόδους και να ρίχνεις την κυκλοφορία σε δύο-τρεις δρόμους. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη. Κανείς δεν ενημερώνει πού και πότε θα γίνουν έργα».

Η ταλαιπωρία δεν αφορά μόνο τους οδηγούς. Οι πεζοί, μεταξύ αυτών ηλικιωμένοι και μητέρες με καροτσάκια, αναγκάζονται να κινούνται κυριολεκτικά στον δρόμο, καθώς τα πεζοδρόμια έχουν σκαφτεί ή αποκλειστεί.

Εντονα είναι τα παράπονα και για την απουσία της Τροχαίας από κομβικά σημεία. Ούτε ρυθμίσεις κυκλοφορίας, ούτε προσωπικό να αποσυμφορήσει τα μποτιλιαρίσματα.

«Ο τζίρος έχει κατρακυλήσει, η αγορά αργοπεθαίνει από το κυκλοφοριακό χάος» τονίζει ο Νίκος Στριφτούλιας.

Η εικόνα που σχηματίζεται είναι αυτή μιας πλήρους έλλειψης στρατηγικής από πλευράς του Δήμου και των εργοληπτών. Οι εργασίες πραγματοποιούνται σχεδόν παντού ταυτόχρονα, χωρίς φανερό σχεδιασμό για εναλλακτικές διαδρομές.

Η απουσία κεντρικού συντονισμού δημιουργεί ένα «ντόμινο» προβλημάτων: λεωφορεία εκτρέπονται τελευταία στιγμή, διανομείς καθυστερούν στις παραδόσεις, επαγγελματίες βλέπουν τους πελάτες να μειώνονται λόγω δυσπρόσιτου καταστήματος και οι πολίτες χάνουν την υπομονή τους -και την ψυχραιμία τους.

Κανείς δεν αντιτίθεται στα έργα -όλοι κατανοούν πως η βελτίωση των υποδομών είναι αναγκαία. Ομως ο τρόπος που γίνονται, χωρίς φάσεις, χωρίς σαφές χρονοδιάγραμμα, χωρίς μέριμνα για την καθημερινότητα των πολιτών, οδηγεί σε μία γενικευμένη αίσθηση ότι «κανείς δεν σκέφτεται τον άνθρωπο».

Η πόλη μοιάζει να βρίσκεται σε κατάσταση λειτουργικής διάλυσης κι αν δεν υπάρξει άμεση παρέμβαση με αναθεώρηση του τρόπου εκτέλεσης των έργων, η ταλαιπωρία θα συνεχίσει να συσσωρεύεται, μαζί με τον θυμό των Πατρινών.