Πάτρα: Μικρές χωματερές, μεγάλη ντροπή
Ο Δήμος Πατρέων καθαρίζει, αλλά γεμίζει την επόμενη ημέρα! Στη συμβολή των οδών Δορυλαίου και Σινώπης στην περιοχή της Αγίας Τριάδας: Παλιοί καναπέδες, στρώματα, μπάζα, ηλεκτρικές συσκευές, κλαδιά συνθέτουν ένα υπαίθριο «μουσείο της ασυνειδησίας»
Σε μια πόλη όπως η Πάτρα, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι σύγχρονη, πολιτισμένη και βιώσιμη, οι μικρές και μεγάλες χωματερές ξεφυτρώνουν σε κάθε σημείο της, σαν μύκητες σε βρεγμένο έδαφος. Στις γωνιές, στις άκρες του δρόμου, πίσω από κάδους, δίπλα σε ρέματα, ακόμα και μέσα σε πυκνοκατοικημένες γειτονιές.
Μία ακόμα τέτοια περίπτωση κατέγραψε ο φακός της «Πελοποννήσου» στη συμβολή των οδών Δορυλαίου και Σινώπης στην περιοχή της Αγίας Τριάδας: Παλιοί καναπέδες, στρώματα, μπάζα, ηλεκτρικές συσκευές, κλαδιά συνθέτουν ένα υπαίθριο «μουσείο της ασυνειδησίας»
Και ενώ όλοι μιλούν για «πράσινη ανάπτυξη» και «οικολογική ευαισθησία», η πραγματικότητα βρομάει –κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η αισθητική καταρρέει, οι κάτοικοι αγανακτούν και το περιβάλλον ασφυκτιά. Η ατμόσφαιρα γεμίζει τοξίνες, τα ποντίκια κάνουν πάρτι, και τα παιδιά παίζουν δίπλα σε βουνά σκουπιδιών. Απέναντι βρίσκονται δεκάδες εξώστες σπιτιών και σε απόσταση λίγων μέτρων λειτουργεί σχολείο, με εκατοντάδες μαθητών.
Η επικινδυνότητα αυξάνεται από τη στιγμή που ο συγκεκριμένος σκουπιδότοπος βρίσκεται στα όρια ιδιωτικού οικοπέδου το οποίο είναι ακαθάριστο και στη βάση κολόνας ηλεκτρικού ρεύματος και μετασχηματιστού.
Οι κάτοικοι, μιλώντας στην «Π», κάνουν λόγο για θρασείς και ασυνείδητους πολίτες, που σε τακτική βάση ξεφορτώνουν εκεί ό,τι άχρηστο υλικό έχουν. Αν και σημειώνουν ότι ο Δήμος Πατρέων σπεύδει με τα συνεργεία του σε τακτική βάση να την καθαρίσει, η μικρή αυτή χωματερή γεμίζει την επόμενη κιόλας ημέρα!
«Ερχονται τα βράδια, αλλά και μετά τα μεσάνυχτα με αγροτικά και βανάκια, και τα πετάνε όλα εδώ. Κάποιοι κάτοικοι που τους έχουν κάνει παρατήρηση, έχουν δεχθεί από αυτούς τους τύπους ακατάσχετο υβρεολόγιο» μας λένε οι κάτοικοι. Κάποιοι από τους οποίους δείχνουν να φοβούνται να μιλήσουν ή να δείξουν το πρόσωπό τους, αφού θεωρούν ότι αυτοί που ρυπαίνουν τη γειτονιά τους είναι αδίστακτοι και θεωρούν ότι μπορεί να μπουν στο στόχαστρό τους.
Μία άλλη κάτοικος, που το παράθυρό της είναι κοντά στη χωματερή, δηλώνει εξοργισμένη: «Μα δεν υπάρχει κάποιος ελεγκτικός μηχανισμός, ώστε να εντοπιστούν αυτοί που έρχονται συστηματικά και ρυπαίνουν τη συνοικία μας; Κάποιοι μάλιστα, δεν έχουν ούτε αριθμό κυκλοφορίας στα οχήματά τους ή έχουν φροντίσει να τον καλύψουν όταν έρχονται εδώ, ώστε να μην μπορούμε να τους καταγγείλουμε στην Αστυνομία»
Η ευθύνη; Συλλογική, όπως λέει η κυρία Παναρέτου: «Χρειάζεται παιδεία, γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τον δημόσιο χώρο προσωπικό σκουπιδότοπο, η πόλη μας θα παραμένει όμηρος της ίδιας της αδιαφορίας της». Δεν έχει άδικο. Γιατί, τελικά, οι μικρές χωματερές δεν είναι μικρό πρόβλημα. Είναι το σύμπτωμα μιας μεγάλης αρρώστιας: της απουσίας σεβασμού προς τη φύση, την κοινωνία, την πόλη, προς τον διπλανό μας, προς τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
