Πέτρα Μαυρίδη: Από τους υπολογιστές στο θεατρικό σανίδι

Η Πέτρα Μαυρίδη ξεφυλλίζει στην «Π» σελίδες του άλμπουμ της ζωής της.

Μαυρίδη

Με πτυχίο από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και ΜηχανικώνΗ/Υ και μεταπτυχιακό στα Τεχνο-Οικονομικά Συστήματα, αφού δοκίμασε τις αντοχές της, ως προγραμματίστρια, αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη αλλαγή: Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Εκτοτε, βαδίζει στα μονοπάτια της υποκριτικής, δίνοντας δείγματα του ταλέντου της στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Εν αναμονή δε, του μωρού της, πήρε, φέτος, το βάπτισμα του πυρός στη σκηνοθεσία, με την επιτυχημένη θεατρική παράσταση «Παπάγια Μάντολες», που είδαμε πρόσφατα και στην Πάτρα. Η Πέτρα Μαυρίδη ξεφυλλίζει στην «Π» σελίδες του άλμπουμ της ζωής της.

-Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια;
Μάλλον την ελευθερία και την ξεγνοιασιά. Είχα αρκετή χαρά ως παιδί κι ό,τι μου έμπαινε στο μυαλό το έκανα. Τώρα είμαι πολύ πιο συγκρατημένα χαρούμενη και οι διεκδικήσεις μου πολύ πιο στοχευμένες.

-Σπουδάσατε στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ στο Πολυτεχνείο Πάτρας. Τι σας ώθησε σε αυτή σας την απόφαση, και στην επιλογή, στη συνέχεια, του μεταπτυχιακού σας;
Είχα μια κλίση στα μαθηματικά και θεώρησα ότι θα μ’ αρέσει, όπερ και εγένετο. Ισως εκ των υστέρων να είχα επιλέξει τη σχολή της Αθήνας (παρότι θεωρώ καλύτερη της Πάτρας) γιατί θα μπορούσα να το συνδυάσω με επαγγελματικές σπουδές στον χορό και στο θέατρο (τότε στην Πάτρα δεν υπήρχαν επαγγελματικές σχολές). Οπότε στα 22 που τελείωσα τους Ηλεκτρολόγους, αποφάσισα να ανέβω στην Αθήνα για χορό, πέρασα στη επαγγελματική σχολή χορού «Ραλλού Μάνου», αλλά ένιωθα κάπως μεγάλη και κάτι δεν μου ταίριαζε έτσι αποφάσισα να κάνω αίτηση για μεταπτυχιακό στους Ηλεκτρολόγους στο Μετσόβιο πάνω στα Τεχνο-Οικονομικά Συστήματα (ΜΒΑ), χρηματοοικονομικά δηλαδή για μεγάλες εταιρείες παραγωγής και επιχειρήσεις. Είχε ξεκινήσει και η κρίση τότε και ήθελα να δω πώς δουλεύει το οικονομικό σύστημα.

-Αλλάξατε, τελικά, ρότα και στραφήκατε στην υποκριτική.
Οταν με πήραν στο μεταπτυχιακό, μου έκαναν και πρόταση να εργαστώ ως ερευνήτρια στους ηλεκτρολόγους, οπότε άφησα τον χορό και άρχισα να δουλεύω και να κάνω μεταπτυχιακό. Μετά με τις καταλήψεις και την άργητα που υπήρχε, έπιασα δουλειά σε μια εταιρεία ως προγραμματίστρια (αυτή ήταν η ειδικότητά μου). Σε τέτοιου είδους θέσεις με εταιρικά λάπτοπ και τηλέφωνα που χτυπάνε όλη μέρα πρέπει να αποφασίσεις αν θέλεις να ανελιχθείς ή όχι. Κι εμένα, παρατηρώντας τους πιο πάνω από μένα και πετυχημένους συναδέλφους, δεν μου έδινε κάποια χαρά, οπότε παραιτήθηκα, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν».

-Και ο χορός, τι θέση κρατά στη ζωή σας;
Ο χορός κατέχει ένα πολύ γλυκό κι ευαίσθητο κομμάτι της ζωής μου καθώς έκανα από τα 5 μου σχεδόν κάθε μέρα για 20 χρόνια. Που κι αργότερα δεν σταμάτησα, αλλά ασχολήθηκα πιο πολύ με τον σύγχρονο, τη γιόγκα, τα ακροβατικά, το pole dancing.

-Θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος. Πώς θα περιγράφατε την έως τώρα εμπειρία σας σε κάθε χώρο και ποιον ξεχωρίζετε περισσότερο;
Δεν ξεχωρίζω κάποιον χώρο, πιο πολλή σημασία έχει για μένα η συνεργασία και να βγει μια καλή και αξιοπρεπής δουλειά.

-Πριν λίγες μέρες είδαμε στην Πάτρα την παράσταση «Παπάγια μάντολες» που φέρει τη σκηνοθετική σας σφραγίδα. Τι σας ελκύει στη σκηνοθεσία και πώς «μιλάει» μέσα σας;
Η χρονιά ξεκίνησε λίγο περίεργα φέτος. Είχα αποφασίσει να σπουδάσω σκηνοθεσία κινηματογράφου, όπως και ξεκίνησα, αλλά λόγω κάποιων θεμάτων στην εγκυμοσύνη δεν γινόταν να συνεχίσω και έτσι η θεατρική χρονιά κατέληξε σκηνοθετώντας τον σύντροφό μου στο σπίτι για τον συγκεκριμένο μονόλογο για τον οποίο κάναμε και την παραγωγή. Εχω εργασθεί κάποιες φορές ως βοηθός σκηνοθέτης, αλλά στη σκηνοθεσία είναι τα πρώτα μου βήματα οπότε θεωρώ ότι θα ‘χω να πω περισσότερα τα επόμενα χρόνια. Προς το παρόν μαθαίνω.

-Εχοντας κάνει τα πρώτα σας βήματα στην Πάτρα, πώς κρίνετε το θεατρικό γίγνεσθαι στην πόλη; Ευκαιρίες για νέους καλλιτέχνες υπάρχουν;
Η Πάτρα είναι μια θεατρόφιλη πόλη, όμως ζούμε σε ένα υδροκέφαλο κράτος και παρότι πιστεύω ότι ευκαιρίες υπάρχουν παντού, δεν ξέρω κατά πόσο κάποιος μπορεί να βιοποριστεί αμιγώς από το θέατρο.

-Ο καλλιτεχνικός χώρος απαιτεί γερό στομάχι. Συναντήσατε ποτέ ενοχλητικές συμπεριφορές;
Δυστυχώς, σε επαγγέλματα που δεν τηρούνται αμιγώς τα όρια φαινομενικά, τουλάχιστον όπως συμβαίνει σε ένα γραφείο και μπορεί να υπάρξει σωματική επαφή και λεκτική καθοδήγηση σε μια πολύ προσωπική λειτουργία, όπως είναι η λειτουργία της πρόβας, κάποιος μπορεί να το εκμεταλλευτεί. Επίσης, σε μια πατριαρχική κοινωνία όπως είναι η ελληνική, ο οποιοσδήποτε χώρος όπου κάποιος προσπαθεί και διεκδικεί τα θέλω του, θέλει γερό στομάχι και μπορεί να συναντήσει ενοχλητικές συμπεριφορές. Καλό είναι η νομοθεσία να αλλάξει άμεσα και να μπορεί να προστατεύσει επί της ουσίας τα θύματα.

-Στις δυσκολίες, γενικά, ποια «όπλα» προτάσσετε;
Νομίζω βγαίνει ο μηχανικός από μέσα μου και λειτουργώ αμιγώς εγκεφαλικά μέχρι να λυθεί το πρόβλημα. Μετά ελευθερώνεται το συναίσθημα.

-Προσεχή σχέδιά σας;
Το μωρό και ετοιμάζουμε και μια καινούργια παραγωγή που θα ανακοινωθεί σύντομα. Επίσης, ελπίζω να μην έχω λιγότερες προτάσεις για δουλειά λόγω του μωρού γιατί τα έχουμε δει και αυτά.

-Ονειρεύεστε να…
Εχουμε υγεία.