Στις Βρυξέλλες με τον «Ρεφενέ» για έναν… «Κλαυσίγελο αλά ελληνικά» ΦΩΤΟ

Πελοπόννησος Newsroom

Το Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι και το Ερασιτεχνικό Σχήμα Πάτρας «Ρεφενέ» παρουσίασαν την παράσταση «Κλαυσίγελως αλά ελληνικά» στο Θέατρο Centre Communautaire de Joli Bois, Avenue du Haras 100 – 1150 WSP, 18 και 19/10/ 2024.

Και ποιος ο καλύτερος τρόπος εξιστόρησης του ταξιδιού και της εμπειρίας αυτή, από τα ίδια τα στόματα των Ρεφενέδων, όπως τα αποτύπωσαν πάνω στο χαρτί εν είδει σημειώσεων:

“1. Ξεκινήσαμε κάτω από αντίξοες συνθήκες αλλά στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών μας υποδέχτηκε μια Γιαπωνέζα που έπαιζε Μπετόβεν στο πιάνο, ένα τηλεοπτικό συνεργείο στημένο για κάποιον επώνυμο –που ερχόταν πίσω μας- και τρεις φίλοι από το «Εργαστήρι» που μας φιλοξένησαν στα σπίτια τους (!) Φάγαμε το μεσημέρι στο σπίτι του Απόστολου και καταστρώσαμε το πρόγραμμα δράσης.

2. Φθινόπωρο έξω με όλα τα χρώματα φύλλων στα δέντρα. Τοίχοι χωρίς αφίσες, πεζοδρόμια χωρίς γόπες, δρόμοι χωρίς κολώνες ηλεκτρισμού και μια δεσπόζουσα ησυχία. Η αρχιτεκτονική στο απόγειό της, κάθε σπίτι βγαλμένο από τα παζλ που φτιάχναμε μικροί. Τρούλοι, σοφίτες δίχως παντζούρια, κεκλιμένες στέγες και πάσης φύσεως κεραμίδια. Το όριο ταχύτητας για τα αυτοκίνητα μόνο 30 χιλιόμετρα κι αν δεν μάθεις γρήγορα να βαδίζεις στο λιθόστρωτο, κινδυνεύεις από κάποιον ποδηλάτη.

3. Οι φίλοι μας μοίρασαν κάρτες 10 διαδρομών (στον καθένα) για το Μετρό και μας πήγαν στο θέατρο που διαχειρίζονται οι ίδιοι ελεύθερα (με κλειδιά κ.λπ) χωρίς να είναι δικό τους, αφού ανήκει στο Πολιτιστικό Κέντρο της Κοινότητας του Woluwe Saint Pierre, ενός προαστείου 8 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο των Βρυξελλών. Το σανίδι μυρίζει βέβαια το ίδιο, όπως εδώ στη Πάτρα. Τα παρασκήνια επίσης. Στην πρεμιέρα όμως υπάρχουν λευκά τριαντάφυλλα για τις κυρίες και βέλγικα σοκολατάκια για τους κυρίους. Ο σκηνοθέτης και πάτερ- φαμίλιας του «Εργαστηρίου» Τάσος Νυχάς έχει φροντίσει από νωρίς για όλα αυτά και άλλα πολλά. Ο ίδιος έρχεται πρώτος και φεύγει τελευταίος!

4. Τα πρωινά ο «Ξένιος Ζευς» Απόστολος Ιωακειμίδης μας γνωρίζει το Ευρωκοινοβούλιο, τα βασιλικά πάρκα, τα μουσεία, τις ονειρικές πλατείες και τα κανάλια, τις τηγανητές πατάτες, τις τάρτες, τις βάφλες, τα μύδια, όλες τις φυλές του κόσμου που βαδίζουν δίπλα-δίπλα, τις άμαξες, τα τραμ, τους υπαίθριους καλλιτέχνες, το χρηματιστήριο και τα θέατρα, τις σχολικές εκδρομές, τα παζάρια, τα τεθωρακισμένα αυτοκίνητα και τις άπειρες σοκολάτες με γεύσεις για κάθε γούστο.

5. Η Γεωργία Νυχά, ο Φραγκίσκος Νικολιάν, ο Μάνος Νυχάς, ο Δημήτρης Σαχάς, ο Οδυσσέας Πανόπουλος, η Έλενα Τασιούλα, ο Γιώργος Αλεξάκης, ο Νικόλας Χατζούδης, η Ρίτα Ντιναπόγια, κι άλλοι πολλοί… εμφανίζονται και φεύγουν πάντα τη κατάλληλη στιγμή να λύσουν προβλήματα, να στήσουν σκηνικά, να οργανώσουν παρέες, να πλύνουν πιάτα, να κόψουν εισιτήρια, να φωτογραφίσουν, να κάνουν φώτα, να τηλεφωνήσουν σε μαγαζιά να μας περιποιηθούν. Αθόρυβα, άμεσα κι απλά.

6. Η παράσταση σπονδυλωτή. Το πρώτο μέρος δικό τους, το δεύτερο δικό μας. Κλάμα και γέλιο μαζί. Ελληνική πραγματικότητα παιγμένη στο εξωτερικό. Η ίδια μας η ζωή. Γνωριζόμαστε χρόνια, οι δύο ομάδες, και δεν το ξέραμε. Δεν εξηγείται διαφορετικά η συνεργασία σε τέτοιο επίπεδο. Οι θεατές ενθουσιασμένοι να ρωτάνε λεπτομέρειες, ζητάνε να το ξανακάνουμε, ήρθαν και αντιπροσωπείες άλλων ομάδων από την ελληνική κοινότητα των Βρυξελλών. Κανείς δεν ήθελε να φύγει και η Γεωργία είχε φροντίσει γι’ αυτό. Στο φουαγέ προσφερόταν εξαιρετικό κρασί για να δέσουν φιλίες και γνωριμιές. Η Αγαβνή Μπαγδικιάν μας έκανε δώρο έναν πίνακα που είχε ζωγραφίσει η ίδια μαζί μ’ ένα ολάνθιστο χαμόγελο. Πως λέγονται όλα αυτά; Πως;;

7. Τη Κυριακή που φεύγαμε η ΙΔΙΑ ΟΜΑΔΑ έπαιζε καραγκιόζη για τα παιδιά. Καθένας είχε τον ρόλο του, Καραγκιόζης, Χατζηαβάτης, Σταύρακας κ.λπ. Sold out η παράσταση που παιζόταν 16:00-18:00 το απόγευμα. Το «Εργαστήρι» σε πλήρη εγρήγορση. Εμείς όμως έπρεπε να φύγουμε ώρα 17:30 για το αεροδρόμιο. Πριν την αυλαία δηλαδή. Όσοι δεν έπαιξαν λοιπόν, μας συνόδεψαν με τα αυτοκίνητα τους και ο Απόστολος μας είχε αφήσει τα κλειδιά του σπιτιού, να φάμε φαγητό που είχε ψωνίσει από το Σάββατο, κι όταν φύγουμε –είπε- ν’ αφήσουμε το κλειδί κάτω από τη γλάστρα. Μαζί με το κλειδί αφήσαμε και τη καρδιά μας.

8. Στο επανειδείν αδέλφια!”.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ

Μονόπρακτα: («Ο άνεργος» και «Η Υστερία», από το έργο του Σκούρτη «Κομμάτια και θρύψαλα» που παίχτηκε από το Θέατρο Τέχνης το 1976, σε κατάλληλη προσαρμογή με τα μονόπρακτα «Ο Τζόγος» και «Σκηνές του δρόμου») Τα μονόπρακτα αυτά , που με μια προσεκτική δραματουργική σύνθεση αναδεικνύουν πτυχές της έμφυλης βίας έχουν γραφτεί σε «ανύποπτο» χρόνο, όταν δηλαδή τέτοια θέματα, αν και υπήρχαν, δεν έφταναν στη δημοσιότητα
Σκηνοθεσία: Τάσος Νυχάς / Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιώργος Αλεξάκης, Ρίτα Ντιναπόγια, Τάσος Νυχάς, Οδυσσέας Πανόπουλος, Δημήτρης Σαχάς, Έλενα Τασιούλα, Νίκος Χατζούδης

ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΠΑΤΡΑΣ ΡΕΦΕΝΕ

Μονόπρακτα:
1. Σταμάτης και Τασία, του Θανάση Παπαγεωργίου
(στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας τα ξέρουμε όλα)
2. «O TEMPORA O MORES» Γεωργίας Δάλκου (Μώμος 2022/Βραβείο Κειμένου)
(Γάμος, βάφτιση, κηδεία –πακέτο- για λόγος οικονομίας)
3. «ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΠΟΔΙ» Έλενας Χουσνή (Μώμος 2021/Βραβείο Κειμένου)
(Όταν σταυρώνουν τα πόδια οι γυναίκες)
4. Η τάξη του ΄85 της Σταυρούλας Παγώνα
(Η Ελλάδα δεν είναι για τους ήρωες των παραμυθιών)

Σκηνοθεσία: Γιάννης Γεωργακάκης
Κοστούμια: Χρύσλα Μελλά, Λιλή Κουτρούκη, Χριστίνα Καλυβιώτη
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ειρήνη Γαλιατσάτου, Γιάννης Γεωργακάκης, Χριστίνα Καλυβιώτη, Λιλή Κουτρούκη, Χρύσλα Μελλά, Ναταλία Μπεσσαράμπη, Ανδρέας Σκιαδαρέσης, Λευτέρης Σπετσιέρης
Διάθεση εισιτηρίων: more.com, ellther1984@gmail.com, τηλ. 0495 210038

Η ομάδα του Ρεφενέ ξεκίνησε το πρωινό της Τρίτης 15 Οκτωβρίου  με 10μελή αντιπροσωπεία και επέστρεψε ξημερώματα Δευτέρας 21 Οκτωβρίου.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News