Τενις: Τι συμβαίνει στα πλέγματα με τη χρήση?

Τα πλέγματα καθώς περνάει ο χρόνος και με τη χρήση χάνουν σταδιακά τη τάση τους και την ελαστικότητα τους, την ικανότητά τους δηλαδή να επανέλθουν σταδιακά στην αρχική τους κατάσταση και σχήμα μετά την επαφή με τη μπάλα, μεταδίδοντας βαθμιαία μία διαφορετική αίσθηση στη ρακέτα. Αλλά οι παίκτες αισθάνονται αυτή τη διαφορετική αίσθηση με διαφορετικούς και μερικές φορές αντικρουόμενους τρόπους. Κάποιοι νιώθουν τις μπάλες τους να φεύγουν μακριά από τη ρακέτα χωρίς κανένα έλεγχο (control) ενώ κάποιοι νιώθουν ένα πολύ μαλακό πλέγμα, με νεκρή αίσθηση που στερείται δύναμης.

Τι είναι όμως τελικά αυτό που συμβαίνει στο πλέγμα όπου κάθε παίκτης το αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο?

Τάση πλέγματος

Πρώτον οι χορδές χαλαρώνουν σε μοριακό επίπεδο και χάνουν την τάση τους με αποτέλεσμα να γίνονται λιγότερο άκαμπτες. Έτσι, η μπάλα βυθίζεται βαθύτερα μέσα στην επιφάνεια των χορδών και παραμένει εκεί περισσότερο ,για κλάσματα του δευτερολέπτου, πρωτού αποβληθεί σε υψηλότερη τροχιά από το συνηθισμένο. Το αντίκτυπο είναι αφενός ο παίκτης να αισθάνεται τη μπάλα να φεύγει με μεγαλύτερη δύναμη αλλά με λιγότερο έλεγχο και αφετέρου να είναι πιο δύσκολο για τον παίκτη να “παράγει” spin.

Ελαστικότητα πλέγματος

Κατά δεύτερον, όσο οι χορδές φθείρονται δεν ολισθαίνουν μεταξύ τους τόσο εύκολα. Στο φυσικό έντερο και τα πολυνηματικά (mutifilament) πλέγματα οι φθορές στην επικάλυψη των πλεγμάτων αυτών δυσκολεύει την ολίσθηση των χορδών ενώ στη πολυεστερικά πλέγματα και στα συνθετικά πλέγματα με μονή επικάλυψη η φθορά δεν επιτρέπει στις χορδές να μετακινηθούν σχεδόν καθόλου.

Σε ένα καινούργιο πλέγμα όταν μετακινήσουμε μία κάθετη χορδή με το δάκτυλο μας θα επιστρέψει στην αρχική της κατάσταση αμέσως. Όσο όμως περνάει ο καιρός και με τη χρήση οι χορδές παραμένουν στην θέση που θα μετακινηθούν και δεν θα επιστρέψουν στην αρχική τους θέση επηρεάζοντας έτσι σε πολύ σημαντικό βαθμό την απόδοση του πλέγματος.

Και οι δύο αυτές αλλαγές συμβαίνουν σε όλα τα πλέγματα ανεξάρτητα από την κατασκευή και τη τάση στην οποία έχουν πλεχτεί. Κάθε όμως περίπτωση είναι διαφορετική και η αλλαγή σχετίζεται με διάφορους παράγοντες. Άλλα πλέγματα χάνουν την τάση τους χωρίς να χάνουν την ελαστικότητα τους με αποτέλεσμα ο παίκτης να αισθάνεται περισσότερο δύναμη και λιγότερο έλεγχο κατά την επαφή με τη μπάλα ενώ άλλα πλέγματα δεν χάνουν τόσο την τάση τους αλλά κυρίως την ελαστικότητα τους με αποτέλεσμα ο παίκτης να αισθάνεται το πλέγμα νεκρό (“dead”). Παράγοντες όπως η κατασκευή, η σκληρότητα, η διάμετρος (πάχος), η επικάλυψη και η ικανότητα ενός πλέγματος να διατηρεί τη τάση του (% tension loss) καθώς και οι κλιματολογικές συνθήκες καθιστούν δύσκολο τον προσδιορισμό του χρονικού διαστήματος που απαιτείται πριν αλλάξουμε το πλέγμα μας.

Τελικά όλα είναι θέμα το πόσο εύκολα η δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί ο παίκτης τις αλλαγές στη συμπεριφορά του πλέγματος. Οι επαγγελματίες παίκτες μπορούν να αντιληφθούν ακόμα και τη παραμικρή διαφορά με αποτέλεσμα να αλλάζουν ρακέτα κάθε φορά που αλλάζουν οι μπάλες σε ένα παιχνίδι (κάθε 9 games) ενώ άλλοι μπορεί να βγάλουν ολόκληρο παιχνίδι με μία ρακέτα.