Τι πολίτες θέλουμε;
Η αρχισυντάκτρια της “Π” Μαρίνα Ριζογιάννη γράφει…
Κάπου χάθηκα κατά την πρόσφατη εντυπωσιακή, ομολογουμένως, παρουσίαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, του νέου σχολείου. Από τη μία, η επιλογή τους να βγουν από ένα εντυπωσιακό σχολικό συγκρότημα (1ο γυμνάσιο και ΓΕΛ Αγ. Δημητρίου)- δεν γνωρίζω αν υπάρχει αντίστοιχο δεύτερο στη χώρα μας – και από την άλλη οι καινοτομίες που εισάγουν.
Σίγουρα το σχολικό συγκρότημα που επέλεξαν, απέχει πολύ από την πραγματικότητα της πλειοψηφίας των κτιριακών εγκαταστάσεων των σχολικών μονάδων της χώρας μας. Χωρίς πρόθεση να φανώ μίζερη – άλλωστε είναι ένα συναίσθημα που δεν με χαρακτηρίζει – μου έδωσαν την εντύπωση ότι ζούμε σε διαφορετικές χώρες και διαφορετικές πραγματικότητες. Απλά σημειώνουμε ότι 27 νηπιαγωγεία της Πάτρας στεγάζονται σε ισόγεια πολυκατοικιών με τους μπουγάδες να στάζουν στα κεφαλάκια των παιδιών.
Από την άλλη το διακύβευμα για την εκπαίδευση στη χώρα μας, τουλάχιστον την τελευταία εικοσαετία, είναι η διαμόρφωση ενός υγιούς σχολείου. Ενός σχολείου άρτια οργανωμένου που θα προσφέρει πρωτίστως ουσιαστική γνώση και πλήρη εκπαίδευση στους μαθητές του. Ενός σχολείου που οι μαθητές του δεν θα έχουν ανάγκη εξωσχολικής υποστήριξης και θα αποφοιτούν από αυτό έχοντας κατακτήσει τη στοιχειώδη μόρφωση. Να γνωρίζουν δηλαδή γλώσσα, ιστορία, μαθηματικά κ.ά.. Και γύρω από αυτό τον κεντρικό πυλώνα να εξελίσσονται και όλα τα άλλα προγράμματα, πολιτιστικά, περιβαλλοντικά, ρομποτικής, νέων τεχνολογιών, καινοτομία, σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης κ.ά.
Πρώτα πρέπει να στερεωθεί γερά ο κεντρικός πυλώνας της εκπαίδευσης, ώστε το σχολείο να μην αποτελεί μία αναγκαστική διαδικασία και ακολούθως να γίνουν και όλα τα άλλα βήματα που είναι αναγκαία ώστε να μιλάμε για ένα σύγχρονο σχολείο που μπορεί να ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα.
Από την άλλη όμως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το τολμηρό βήμα της υπουργού Παιδείας που αφορά την αξιολόγηση, την οργάνωση και λειτουργία των σχολικών μονάδων. Η προσεκτική μελέτη του τρόπου αξιολόγησης του εκπαιδευτικού επί της ουσίας οδηγεί στην αναβάθμισή του, την επιβράβευσή του και την αναγνώριση του έργου που επιτελεί. Κι αυτό το όφειλε η πολιτεία στον εκπαιδευτικό που δίνει καθημερινά τη μάχη του με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης που τον βαρύνει. Οπως του οφείλει και τη δέουσα αμοιβή για το έργο που παρέχει. Ενδεικτικά πέραν των χαμηλότατων μισθολογικών του αποδοχών, επισημαίνουμε την πενιχρή αποζημίωση στον διορθωτή για κάθε γραπτό των πανελλαδικών εξετάσεων.
Τώρα που διαφαίνεται αποφασιστικότητα στον ορίζοντα να αλλάξουν ριζικά κάποια πράγματα στα σχολεία μας, να υπάρξει συνεννόηση και συνεργασία όλων των εμπλεκομένων ώστε αυτά να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Και σε αυτό οφείλουν να συμβάλλουν και οι συνδικαλιστές του χώρου που διαρκώς στέκονται απέναντι σε κάθε αλλαγή που δρομολογείται. Η τακτική αυτή απαξιώνει τον κλάδο, υποβαθμίζει το ύψιστο έργο του εκπαιδευτικού και κρατάει στάσιμη την εκπαίδευση.
Τα καλά που δρομολογεί το υπουργείο Παιδείας πρέπει να πλαισιωθούν και από μία σειρά άλλες στοχευμένες και μελετημένες ενέργειες που θα ανεβάσουν το σχολείο και τον εκπαιδευτικό στο βάθρο που τους αξίζει. Το ερώτημα που πρέπει να εμφορεί όλες τις προσπάθειες είναι, τι πολίτες θέλουμε να διαμορφώσουμε για να ελπίζουμε στην καλλιέργεια μιας υγιούς κοινωνίας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
