Τι σημαίνει η οριοθέτηση των Θαλάσσιων Πάρκων; – Τρεις ειδικοί απαντούν
Ειδικοί εξηγούν, μέσω της «Π», ποια είναι η χρησιμότητα των Εθνικών Θαλάσσιων Πάρκων.
Τους χάρτες των Εθνικών Θαλασσίων Πάρκων στο Ιόνιο και στο Νότιο Αιγαίο, συγκεκριμένα στις νότιες Κυκλάδες, έδωσε στη δημοσιότητα το Γραφείο του πρωθυπουργού, μετά τη δέσμευση υλοποίησής τους από τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον Απρίλιο του περασμένου έτους, στην 9η Διεθνή Διάσκεψη για τους Ωκεανούς στην Αθήνα.
Εντός των Εθνικών Θαλασσίων Πάρκων (δίκτυα διασυνδεδεμένων προστατευόμενων περιοχών) θα απαγορευθεί πλήρως η αλιεία με μηχανότρατα και βιντζότρατα, ενώ προβλέπονται πρόσθετα μέτρα και περιορισμοί για την αποτελεσματική προστασία των πλέον ευάλωτων οικοτόπων και ειδών.
Η εφαρμογή των μέτρων θα επιτηρείται με την χρήση ολοκληρωμένου συστήματος παρακολούθησης και εποπτείας από τον ΟΦΥΠΕΚΑ (drones, ραντάρ, δορυφορικές εικόνες, κ.ά.) σε συνεργασία με τις κατά τόπους λιμενικές αρχές.
Τα όρια για τα δύο Πάρκα (σε αυτό το ζήτημα αναμένονται πολλές παρατηρήσεις στη δημόσια διαβούλευση που θα διαρκέσει έως τις 22 Σεπτεμβρίου) προσδιορίστηκαν μετά από Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες.
Στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ιονίου περιλαμβάνονται περιοχές όπως:
Στροφάδες, Κυπαρισσιακός Κόλπος, Ελαφόνησος, Κύθηρα και Αντικύθηρα, Ζάκυνθος, Κεφαλονιά, Ιθάκη, Θάλασσες από τον Κορινθιακό έως τα ανοιχτά της Πύλου».
Εξηγώντας ο Κυριάκος Μητσοτάκης την απόφασή του, είπε: «Τα πάρκα αυτά, από τις μεγαλύτερες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, θα μας επιτρέψουν να επιτύχουμε τον στόχο της προστασίας του 30% των χωρικών υδάτων μας έως το 2030. Θα αποτελέσουν απέραντα καταφύγια ζωής κάτω από τα κύματα, αφού θα απαγορευτεί η εξαιρετικά καταστροφική πρακτική της μηχανότρατας».
Η «Πελοπόννησος» ζήτησε την άποψη τριών ειδικών για το θέμα, με το ερώτημα: Τι σημαίνει, πρακτικά, η οριοθέτηση και λειτουργία των δύο Εθνικών Θαλάσσιων Πάρκων; Τι σημαίνει από περιβαλλοντικής και πολιτικής-κοινωνικής διάστασης;
Δημήτριος Κοτσόργιος: Λείπει ένα βασικό σημείο
Ο Δημήτριος Κοτσόργιος (είχε θέσει πριν λίγα χρόνια και υποψηφιότητα για δήμαρχος Μεσολογγίου), είναι πρώην πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Πλοιοκτητών Παράκτιων Επαγγελματικών Αλιευτικών Σκαφών, πρώην πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Αλιέων Ελλάδας και νυν συντονιστής του πανελληνίου Δικτύου Παράκτιων Ελληνικών Συλλόγων.
«Συμφωνούμε με το γενικό πνεύμα. Είναι κάτι θετικό, αλλά μας προβληματίζει πολύ ένα σημαντικό κομμάτι. Στη χωροθέτηση, ένα σημείο έμεινε εκτός πάρκου και είναι ζωτικής σημασίας. Είναι μεταξύ Κυλλήνης, Αράξου και Οξιάς. Γιατί εκεί πέρα αναπαράγεται ο μπακαλιάρος, η γλώσσα, η πεσκαντρίτσα και άλλα ψάρια. Και το έχουν αφήσει εκτός πάρκου, οπότε εκεί επιτρέπεται η μηχανότρατα. Αρα, δώρον-άδωρον. Αυτό το κομμάτι είναι ίσως πολύ πιο σημαντικό απ’ τα κομμάτια που είναι έξω απ’ τα νησιά.
Θα κάνουμε παρέμβαση για να περιληφθεί κι αυτό το σημείο.
Μιλάμε για περιοχές του εισοδευτικού στομίου που θεωρούνται τα λεγόμενα νηπιοτροφεία του μπακαλιάρου και της γλώσσας.
Εκεί πάνε όλα τα είδη του μπακαλιάρου για αναπαραγωγή. Περνάει η μηχανότρατα, σαρώνει όλα τα υπομεγέθη του μπακαλιάρου και τα διαλύει.
Συνεπώς, επιβάλλεται η επέκταση του Πάρκου.
Τα ψάρια που κατεβαίνουν από την Αδριατική, μπακαλιάρος, γόπες, τονοειδή και άλλα πολλά, μπαίνουν στον Πατραϊκό, διασχίζουν τον Κορινθιακό και εν συνεχεία, απ’ τον Ισθμό της Κορίνθου, περνάνε και πάνε στο Αιγαίο. Αν λοιπόν δεν προστατευθεί αυτό το σημείο που ανέφερα από τις μηχανότρατες, δεν κάνουμε τίποτα…».
Στέλλα-Σοφία Κυβέλου: Προστασία ή απώλεια;
Η Στέλλα-Σοφία Κυβέλου είναι καθηγήτρια Χωροταξικού Σχεδιασμού και Βιώσιμης Ανάπτυξης στο Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου και εμπειρογνώμονας Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού.
«Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη δημιουργία δύο Εθνικών Θαλάσσιων Πάρκων στο Ιόνιο και το Αιγαίο, υπογραμμίζοντας την ανάγκη προστασίας του θαλάσσιου οικοσυστήματος και της κληρονομιάς. Ωστόσο, η προστασία δεν πρέπει να παραγνωρίζει τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, την οικονομική δραστηριότητα και τη γεωπολιτική σημασία του Αιγαίου. Η απουσία Θαλάσσιων Χωροταξικών Σχεδίων και η πιθανή προσχηματική διαβούλευση αποτελούν σοβαρές αδυναμίες. Η τουριστική μονοκαλλιέργεια και η περιθωριοποίηση άλλων δραστηριοτήτων, όπως η αλιεία, αντιβαίνουν στον αρχιπελαγικό χαρακτήρα και υπονομεύουν την εθνική στρατηγική. Αν περιορίσουμε το Αιγαίο σε τουρισμό, περιβαλλοντική προστασία και επιτήρηση, χάνουμε την ουσία της Αιγαιακής ταυτότητας. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία ενισχύει την παρουσία της με δυναμικό, πολυεπίπεδο σχεδιασμό. Υπό τις παρούσες λοιπόν συνθήκες, κάθε είδους αδρανοποίηση δεν είναι προστασία, είναι απώλεια».
Κωνσταντίνος Τριάντης: Άλμα στο μέλλον
Ο Κωνσταντίνος Τριάντης είναι αναπληρωτής καηγητής Βιολογίας, Βιοποικιλότητας και Οικοσυστημάτων στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Διευθύνων Σύμβουλος του νεοσύστατου Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ).
«Σε περιβαλλοντικό επίπεδο, πρόκειται πραγματικά για ένα άλμα στο μέλλον για τον εξής απλό λόγο. Στη χώρα μας, τόσο στη θαλάσσια περιοχή όσο και στη χερσαία, φιλοξενούμε μοναδικά οικοσυστήματα, μοναδικά είδη. Ουσιαστικά, με τα Θαλάσσια Πάρκα ενοποιούμε και επεκτείνουμε υφιστάμενες περιοχές. Και στο Ιόνιο και στο Αιγαίο υπάρχουν ήδη προστατευόμενες περιοχές. Απλώς έχουν το βασικό μειονέκτημα ότι είναι κατακερματισμένες. Με τα δύο θαλάσσια πάρκα, έχουμε συνένωση και επέκταση υφιστάμενων προστατευόμενων περιοχών.
Και σε κοινωνικό επίπεδο, όμως, μάς δίνεται μία χρυσή ευκαιρία αλλαγής υποδείγματος. Από τη μία ενισχύονται οι μικροί παράκτιοι αλιείς γιατί απαγορεύεται η μηχανότρατα εντός των πάρκων. Στη Γιάρο, πχ, υπάρχει αυτή η ολική απαγόρευση αλιείας. Η προστατευόμενη εκεί περιοχή λειτουργεί στην ουσία ως καταφύγιο στο οποίο αναπαράγονται τα είδη και αργά και σταθερά διαχέονται στις γειτονικές περιοχές, οπότε αυξάνονται και τα αλιεύματα για τους ψαράδες. Ακριβώς αυτό θα γίνει και τώρα. Οχι αύριο, αλλά τα επόμενα χρόνια. Ταυτόχρονα δημιουργείται και ένα τοπόσημο το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τα τοπικά προϊόντα που παράγονται. Επίσης ενισχύεται ραγδαία και ο οικοτουρισμός. Υπάρχουν όλο και περισσότεροι πολίτες παγκοσμίως που πηγαίνουν σε περιοχές όχι πια μόνο για ήλιο και θάλασσα, αλλά για να έχουν μια βιωματική προσέγγιση. Συνεπώς, και αλιευτικός τουρισμός και περιπατητικός, γιατί τα θαλάσσια πάρκα συμπεριλαμβάνουν πολλά νησιά. Εχουμε το δίκτυο των μονοπατιών που ούτως ή άλλως αναπτύσσεται σε όλη τη χώρα, έχουμε και τον καταδυτικό τουρισμό και τον τουρισμό που σχετίζεται με την πεζοπορία».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
