Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου
Ο Ανδρέας Αθ. Λάζαρης είναι διδάκτωρ Νέας Ελληνικής Φιλολογίας–ποιητής
Ο Κασσελάκης ήταν η αποτύπωση της φθοράς, της ιδεολογικής σύγχυσης και ανεπάρκειας, της κομματικής γραφειοκρατίας, του παραγοντισμού, του αλλοτριωτικού συμβιβασμού που συνεχίστηκε και μετά το 2019 με αποκλειστική ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα.
Ενας ηγέτης του 2012 μετατράπηκε σε δεινό δειλό παιδί του συστήματος. Αλέξη άλλαξε τα όλα, το 2019, είπε το ισχυρό κομμάτι της κοινωνίας, που προσδοκούσε ακόμη μια εναλλακτική αριστερή πρόταση. Ο Αλέξης έπεσε σε χειμερία νάρκη.
Παράλληλα άρχισε να προωθεί το σενάριο κεντροδεξιά. Με ποιον; Με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη. Οχι με τη γνήσια προοδευτική βάση του ΠΑΣΟΚ, που διψούσε για αγώνα κατά της Δεξιάς. Απλή αναλογική ο Αλέξης, ενώ η κοινωνία έβραζε κατά του Μητσοτάκη. Κάποιες χλιαρές εμφανίσεις προεκλογικά.
Ενώ ταυτόχρονα οι σύντροφοι, κυρίως της νυν Νέας Αριστεράς, επίσης ήταν σε άλλους πλανήτες. Αστική αυτοπεποίθηση, δραχμή, φόρος σε επαγγελματίες και άλλα μαρξιστικά τσιτάτα, ενώ το κόμμα ήταν νεκρό. Χιλιάδες νέα μέλη ουδέποτε αξιοποιήθηκαν. Σελίδες και τόμοι γράφονται. Ποιος έφερε τον Κασσελάκη; Ποιος δεν έβαλε όρο ότι κανείς δεν μπορεί να λάβει αξίωμα χωρίς μια παρουσία κάποιων ετών στο Κόμμα; Ποιοι ήταν υπεύθυνοι λειτουργίας; Ποιοι επέτρεψαν σε ένα νεαρό παιδί, ασχέτως των προσωπικών δεδομένων και ικανοτήτων, να διεκδικήσει το Κόμμα; Αγαπητέ Αλέξη πες μας επιτέλους γιατί παραιτήθηκες; Αγαπητέ Αλέξη γιατί δεν τίμησες τους χιλιάδες συνέδρους στο συνέδριο; Γιατί πλήγωσες τον κόσμο της Αριστεράς; Γιατί λειτούργησες προβοκατόρικα και όχι αριστερά ώρες πριν από το συνέδριο; Πώς θα μπορούσε ένα ανώριμο παιδί από την Αμερική να αντισταθεί μπροστά στη νουθεσία ενός ηγέτη; Γιατί άφησες τις φράξιες να φράξουν το ΣΥΡΙΖΑ στο βολεμένο γραφειοκρατικό σύστημά τους; Να είναι κάποιοι μόνιμοι βουλευτές και στελέχη επαγγελματίες;
Ουκ εστί τέλος. Θάψατε όλοι σας την ελπίδα. Και όσοι έφυγαν νωρίς, νομίζοντας ότι ως Πόντιοι Πιλάτοι θα εξιλεωθούν, πήραν οδυνηρή απάντηση στις εκλογές.
Περιμένει η κοινωνία να μας πουν κάτι για την ευθύνη τους στο μακελειό των δύο εκλογών, 2019 και 2023. Για την εφαρμογή του μνημονίου και μια συγγνώμη ειλικρινή. Ψιλά γράμματα. Και οι άλλοι που έμειναν. Κάλυψαν την πολιτική γύμνια τους πίσω από τις φαιδρές, ενίοτε, Κασσελακικές ανεπάρκειες.
Ωστόσο, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Εσπασε μερικά αυγά ο ναρκισσευόμενος ομογενής. Και ήταν πολλά κλούβια. Οργάνωσε κάπως ψηφιακά το Κόμμα. Και αποκάλυψε τι κρυβόταν. Αυτό που ο Αλέξης Τσίπρας έκρυβε επιμελώς. Το τέρας που έφαγε και τον ίδιο, αλλά κυρίως ψαλίδισε τα όνειρα των Ελλήνων. Τώρα ο λαός είναι απροστάτευτος. Ερημος απέναντι στη λαίλαπα του Μητσοτάκη. Εργατική τάξη και αγρότες, μαθητές και επαγγελματίες.
Η ιστορία δεν θα συγχωρήσει κανέναν, όσο και αν αλλάξει όνομα ή ταυτότητα ως χαμαιλέων, όσο και αν παλέψει να δείξει ότι ένα πρόσωπο ήταν η αιτία. Και ο Κασσελάκης, αν και δεν πρόκαμε χρονικά, ας καταλάβει, αν καταλάβει, ότι η πολιτική ηγεσία είναι μια τεράστια ευθύνη χωρίς ίχνος παιχνιδιού. Είναι η μοίρα ενός λαού. Οχι άσκηση προσωπικής επιδίωξης με σκόνη ναρκισσισμού και ατομικών δικαιωμάτων.
Οπως είπε ο Γιώργος Σεφέρης, μετά τη δήλωσή του για τη Δικτατορία, τώρα βυθίζομαι στη σιωπή. Παρακαλώ τον Θεό να μην χρειαστεί να ξαναμιλήσω.
Η ιστορική συνθήκη δεν μπορεί να ενθαρρύνει τη σύγχρονη Αριστερά, η οποία χωρίς σύγχρονη φιλοσοφική σκευή, μακριά από την επιστημονική διαλεκτική και την ιστορική ανάλυση με άρτια εργαλεία αρέσκεται σε ίντριγκες και προσωπολατρία. Κανείς Μεσσίας δεν μπορεί να σώσει την Ευρώπη από τον επερχόμενο ολοκληρωτικό χειμώνα. Πολύ περισσότερο σε μια μικρή περιφερειακή χώρα, υπερχρεωμένη και αδύναμη, παίγνιο των Μεγάλων Δυνάμεων, υπό την πίεση ενός ιμπεριαλιστή γείτονα. Και η Αριστερά υπέκυψε, υποχώρησε και ηττήθηκε το 2015 από το ιερατείο των Βρυξελλών.
Το μέγιστο λάθος των ηγετικών στελεχών και του Τσίπρα ήταν ότι δεν ζήτησαν τη συγγνώμη και δεν επιτέθηκαν, όταν οι συνθήκες αφενός τους δικαίωσαν αφετέρου τους ζητούσαν την αντεπίθεση.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
