Το «Κέντρο»… αυτή η πολύφερνη νύφη!

Θεόδωρος Καμπέρος

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, μια διαρκώς αυξανόμενη τάση από όλα σχεδόν τα κόμματα, παρ’ όλες τις διακριτές ιδεολογικές τους διαφορές αλλά και τις πολιτικές μας προσωπικότητες, ότι οι θέσεις τους εκφράζουν και προσδιορίζουν το «Κέντρο» και ότι όλοι τους απευθύνονται σε αυτούς τους ψηφοφόρους.

Με έναν τρόπο, το «Κέντρο» μοιάζει να ανασύρθηκε πάλι από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, προκειμένου να υπηρετήσει μια πολιτική ασάφεια, να αποφευχθεί ένα ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα. Μια άρνηση, δηλαδή, του να γίνεις συγκεκριμένος, μια βολική επιλογή του τύπου… όλοι χωράνε και μπορούν να συνυπάρχουν!

Παραπέρα, στρογγυλεύεται και ο πολιτικός λόγος κι έτσι ανανεώνεται από «όρους κλισέ», που με τα χρόνια έχουν φθαρεί, απαξιωθεί ή πιθανά δημιουργούν αρνητικούς συνειρμούς σε κάποιους.

Η λέξη Αριστερά, Σοσιαλισμός, Προοδευτικός χώρος, ίσως, φοβίζουν πλέον σε σχέση με το Κέντρο, που είναι όλο καμπύλες, ολοστρόγγυλο, συμπεριληπτικό και ανώδυνο.

Σήμερα, όσο κι αν βολεύουν η ασάφεια και η γενίκευση στα λόγια, το να ψαρεύεις σε θολά νερά ομοιάζει, ξεκάθαρα, με εμπαιγμό και υποτίμηση του εκλογικού σώματος.

Ξεκινώντας με την κυβερνητική παράταξη δεν μπορεί να υλοποιείς ακραιφνείς νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που εκφράζουν τη συντηρητική Δεξιά, αλλά να επικαλείσαι το «Κέντρο». Ο,τι και να πεις, η ιδιωτικοποίηση Υγείας, Παιδείας, η κατάργηση του 8ώρου και η αποδιοργάνωση των εργασιακών σχέσεων, η παραχώρηση σχεδόν του συνόλου των εθνικών πόρων και πλούτου προς αξιοποίηση από ιδιώτες, είναι μερικές μόνο από τις εμβληματικές πολιτικές επιλογές, που έχουν σαφέστατο πολιτικό στίγμα, αυτό της συντηρητικής παράταξης.

Δεν είναι «Κέντρο» όλες αυτές οι επιλογές. Για να μην αναφερθούμε στον πρόσφατο μεγάλο διασυρμό της χώρας από το Ευρωκοινοβούλιο με το καταδικαστικό ψήφισμα για το Κράτος Δικαίου, που αποδίδει κατάχρηση εξουσίας στην κυβέρνηση, παρεμβάσεις στη λειτουργία της Δικαιοσύνης και στην ελευθερία των ΜΜΕ, τη χρήση κατασκοπευτικού λογισμικού για την παρακολούθηση πολιτικών αντιπάλων -κι όχι μόνο- την υπέρμετρη αστυνομική βία, κακομεταχείριση μεταναστών κ.ά.

Επιπλέον, είναι κι αυτό το προεξάρχον υπουργικό και στελεχιακό δυναμικό, που πλαισιώνει την κυβέρνηση, το προερχόμενο από τα άκρα, μα τα πολύ άκρα λέμε τώρα! Ποιος Κεντρώος ψηφοφόρος μπορεί να ταυτιστεί πολιτικά με το παρελθόν και το παρόν τους, είναι απορίας άξιον!

Ολα αυτά συνάδουν μόνο στην άσκηση εξουσίας με συγκεντρωτικό τρόπο, που προσομοιάζουν με αυταρχικά καθεστώτα κι όχι το μέσο ευρωπαϊκό κεκτημένο Φιλελεύθερης Διακυβέρνησης. Προφανώς, δεν έχουν σχέση με την ήπια διακυβέρνηση μιας Κεντρώας Παράταξης.

Είναι, λοιπόν, εμπαιγμός στους ψηφοφόρους να επικαλείσαι μια Κεντρώα πολιτική ή να ισχυρίζεσαι ότι απευθύνεσαι σε Κεντρώους ψηφοφόρους.

Παραπέρα ενδιαφέρον έχει, αντίστοιχα, και η αξιωματική αντιπολίτευση, που και αυτή προσπαθεί να επαναπροσδιοριστεί απεμπολώντας το παρελθόν της, ως καθαρόαιμη Αριστερά. Φλερτάρει κι αυτή με το «Κέντρο», τολμώντας ακόμα και επίσημο αρραβώνα, πιθανώς, μαζί του, με τη διεύρυνση της σαν Κεντροαριστερά, ως ονοματολογία, αλλά και ως πολιτική κατεύθυνση. Το τι σημαίνει πρακτικά αυτό σε καίριες πολιτικές επιλογές της εγχώριας και της απανταχού Αριστεράς ανά τον κόσμο, αφού μιλούμε για διεθνή τάση, ουδείς γνωρίζει. Τώρα προτεραιότητα είναι η απήχησή της στις πλατιές μάζες Κεντρώων ψηφοφόρων με γενικόλογο και εύπεπτο πλαίσιο.

Σχετικά προβλήματα έχει το ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ με τη δική του κληρονομιά, αφενός ο όρος ΠΑΣΟΚ φέρνει θετικούς συνειρμούς σε πλήθος ψηφοφόρων, από εκείνη την περίοδο της «γενικευμένης ευμάρειας» άρα είναι θετικός, όμως φέρει και μνήμες σοβαρής φθοράς. Ετσι εξηγείται η εναλλαγή στην ονομασία του και η συμπερίληψή του ή όχι σε αυτόν. Σίγουρα νοιώθουν ότι ο όρος «Σοσιαλιστικό» είναι κάπως παλιακός – αυτό που λέμε «dépassé», με τις συνθήκες του σήμερα, δεδομένου ότι απευθύνεται στη δεξαμενή ψηφοφόρων του «Κέντρου». Παραπέρα, πολλά από τα κραταιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αφού για χρόνια πολλά το υπηρετήσαν με τη σοσιαλίζουσα υπόστασή του -υπουργοί και άλλα αξιώματα- ανένηψαν πολιτικά προς το «Κέντρο». Διαφοροποιούμενοι, τώρα, στα στερνά τους, κατά μόνας, εστράφησαν «πρόσω ολοταχώς» για να προλάβουν τις εξελίξεις προς το «Κέντρο».

Μοιάζει με την ρήση, που λέγαν οι γονείς μας… «όταν είσαι νέος οφείλεις να είσαι επαναστάτης, αλλά μετά θα ωριμάσεις και θα προσαρμοστείς στην πραγματικότητα»! Απλά, κάποιοι, μοιάζει να είχαν παρατεταμένη νεότητα και η ενηλικίωση να ήρθε κάπως καθυστερημένα. Πάντως, ευτυχώς ήρθε, έστω κι αργά, βρήκαν επιτέλους τον δρόμο του ρεαλισμού και της πολιτικής ορθότητας οι αιώνιοι αυτοί νέοι!

Το σίγουρο είναι ότι, για όλους, η ώρα της αλήθειας φθάνει, που δεν μπορείς να κρυφτείς για τις επιλογές σου και πρέπει να πεις τα πράγματα με το όνομά τους.

Στην πολιτική ο καιροσκοπισμός φέρνει μόνο προσωρινά αποτελέσματα. Αυτό, στην παρούσα συγκυρία, ισχύει κύρια για κόμματα της αντιπολίτευσης. Για αυτήν, που είναι θέμα πολιτικής επιβίωσης ο επαναπροσδιορισμός και οι ξεκάθαρες θέσεις στα εθνικά και παγκόσμια ζητήματα που αφορούν τις ζωές μας.

Η δημιουργία συνεργασιών, συνασπισμών και ρευμάτων είναι μονόδρομος. Αν δεν το αντιληφθούν θα είναι πάντα χαμένοι!

Αντίθετα η κυβέρνηση είναι ιδιαίτερα τίμια και ξεκάθαρη σε επίπεδο κυνισμού, όσον αφορά τις θέσεις και προθέσεις της. Τίποτα από ό,τι κάνει δεν είχε παραλείψει να το προαναγγείλει. Βεβαίως κι αυτή προσπαθεί να πείσει και να συντηρήσει την ευρεία μάζα ψηφοφόρων της, που τους ονομάζει «Κεντρώους», που ένα μεγάλο μέρος τους ψήφιζε στο παρελθόν, τον λεγόμενο προοδευτικό χώρο.

Εναπόκειται, λοιπόν, σε αυτούς να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους. Τα επόμενα χρόνια θα διαπιστώσουν, στην πράξη, αν αυτό είναι Κεντρώα πολιτική.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News