Βίκυ Φλέσσα: «Θέλω πάντα να βάζω με τη δουλειά μου το λιθαράκι μου στη γνώση του κόσμου»
Εχει καταφέρει, τα τελευταία 20 χρόνια, να κερδίσει την αγάπη του τηλεοπτικού κοινού. Πλέον, κατά πώς φαίνεται, ήρθε η ώρα να κατακτήσει και το αναγνωστικό κοινό. Το βιβλίο της «Γιατί Ψυχανάλυση, κύριε Γιωσαφάτ;» (εκδ. Αρμός), διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τις ΣΤΑ ΑΚΡΑ συνεντεύξεις της εξόχως ενδιαφέρουσες. Εν προκειμένω, απέναντί της έχει τον αείμνηστο διάσημο ψυχαναλυτή Ματθαίο Γιωσαφάτ και κατά τη συνομιλία τους αναλύουν θέματα που και μας απασχολούν όλους, και μας λύνουν τυχόν απορίες, και μας κεντρίζουν να σκύψουμε στα ενδότερα του ψυχισμού μας. Η Βίκυ Φλέσσα μιλάει στην «ΠτΚ» για το παιδικό της όνειρο, για την επιτυχημένη της εκπομπή, για το νέο της βιβλίο και τον συνομιλητή της, για τη σημασία της Παιδείας.
Γιατί κλασική φιλολογία και δημοσιογραφία, κυρία Φλέσσα;
Η Γλώσσα είναι η «μαμά» και των δύο, κυρία Κουνινιώτη. Σπούδασα Κλασική Φιλολογία και Νομική, αλλά ασχολήθηκα με τη δημοσιογραφία χάρις σε μία συγκυρία, επειδή δεν έβρισκα δουλειά ως φιλόλογος. Το παιδικό μου όνειρο ήταν να γίνω δασκάλα για τη Γλώσσα μας και, -αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω-, πάλι το ίδιο θα διάλεγα! Να γίνω μία κλασική φιλόλογος, η οποία πασχίζει να μυήσει τα παιδιά της στη μαγεία της ελληνικής γλώσσας και να τα εμπνεύσει να αγαπήσουν την αρχαία μας λαλιά.
Είκοσι χρόνια ΣΤΑ ΑΚΡΑ. Φανταζόσασταν, στα πρώτα βήματα της εκπομπής σας συνεντεύξεων ότι θα γινόταν η μακροβιότερη στην ελληνική τηλεόραση και ποιο το «μυστικό» της επιτυχίας της;
Αισθάνομαι υπερήφανη για αυτά τα 20 χρόνια της εκπομπής ΣΤΑ ΑΚΡΑ. Σε ένα περιβάλλον πολύ περιορισμένων πόρων, στην ΕΡΤ, μόχθησα αυτά τα 22 χρόνια πολύ σκληρά,- η σκληρή δουλειά και η προετοιμασία είναι το «μυστικό» που με ρωτάτε- και εξακολουθώ να μοχθώ με αφοσίωση, ώστε να δώσω ένα βήμα σε ανθρώπους, οι οποίοι σπανίως εμφανίζονται στην τηλεόραση.
Χαίρομαι πολύ, όταν τηλεθεατές μού λένε ότι η συζήτηση στο σπίτι τους ή στο τηλέφωνο με φίλους συνεχίζεται, αφότου τελειώσει η εκπομπή. Αισθάνομαι χρήσιμη. Αυτό ήθελα, αυτό θέλω πάντα, να βάζω κι εγώ με τη δουλειά μου το λιθαράκι μου στη γνώση του κόσμου. Χάρις ΣΤΑ ΑΚΡΑ και τους εκλεκτούς προσκεκλημένους της εκπομπής η ελληνική τηλεόραση διευρύνθηκε, η διανόηση «βγαίνει στο γυαλί». Αυτή είναι η προσφορά μου στην ελληνική τηλεόραση και νιώθω ευγνώμων που οι τηλεθεατές το αναγνωρίζουν, με συγκινούν βαθιά και με ενθαρρύνουν.
Και να που ένας εκ των καλεσμένων σας, ο «’’σταρ’’ της ψυχανάλυσης» όπως τον αποκαλείτε, Ματθαίος Γιωσαφάτ, έγινε η αφορμή για τη δημιουργία του βιβλίου σας, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και βρίσκεται ήδη στην 5η του έκδοση(!). Πώς θα περιγράφατε τη διαδικασία;
Η ιδέα να γίνει μία μεγάλη πολύωρη συνέντευξη ad hoc για τη δημιουργία του βιβλίου ανήκει στον εκδότη του Αρμού κ. Γιώργο Χατζηιακώβου, ο οποίος μού ζήτησε να την αναλάβω, δεδομένης και της αγαστής συνεργασίας μας με τον αείμνηστο Ματθαίο Γιωσαφάτ στις 3 τηλεοπτικές συνεντεύξεις, που είχαν προηγηθεί ΣΤΑ ΑΚΡΑ. Συναντηθήκαμε πέντε φορές και συνομιλήσαμε περίπου τρεις ώρες κάθε φορά. Το υλικό αυτό, το οποίο υπάρχει ηχογραφημένο, απομαγνητοφωνήθηκε και μορφοποιήθηκε σε γραπτή συνέντευξη, η οποία περιέχεται σε αυτό το βιβλίο των 340 σελίδων. Είναι η πρώτη φορά στα 33 χρόνια της δημοσιογραφικής μου πορείας που μορφοποιήθηκε σε βιβλίο μία δημοσιογραφική μου συνέντευξη- καθώς έχω πάρει χιλιάδες πλέον συνεντεύξεις- και με ενθουσιάζει το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να τη διαβάσει σε βιβλίο.
«Ψυχαναλύοντας» τον Ματθαίο Γιωσαφάτ, τι σας εντυπωσίασε στον ψυχίατρο και τι στον άνθρωπο, που έφυγε από κοντά μας τον Ιούλιο;
Είναι οπωσδήποτε συναρπαστικό να συζητάς με κάποιον που έχει ακούσει τόσα πολλά από τόσο πολλούς ανθρώπους… Περνά από το μυαλό σου -και βέβαια συμβαίνει αυτό εκ των πραγμάτων!-ότι μιλάς μαζί του και ταυτοχρόνως σε διαπερνά με ψυχαναλυτικά ραντάρ… Η αμεσότητα στον τρόπο με τον οποίο εκφραζόταν, είτε προσωπικά είτε επιστημονικά, ήταν κατ’ εμέ το πιο εντυπωσιακό στοιχείο στην προσωπικότητα του Ματθαίου.
Η ψυχοθεραπεία σταδιακά παύει να είναι ταμπού στη χώρα μας. Η επιλογή, ωστόσο, του ψυχοθεραπευτή/ψυχαναλυτή είναι δίκοπο μαχαίρι…
Είναι πολύ εύστοχη η παρατήρησή σας, αγαπητή Κρίστυ! Υπάρχει, μάλιστα, ειδικό κεφάλαιο υπό τον τίτλο «Αναζητήστε τον Ψ!» στο βιβλίο και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, διότι και αυτές οι σχέσεις μπορεί να γίνουν λίαν εξαρτητικές και χειριστικές. Απαιτείται ενδελεχής έρευνα και αναζήτηση κυρίως μέσα από τις επιστημονικές Εταιρείες Ψυχοθεραπείας, ώστε να υπάρχουν τα εχέγγυα μίας σοβαρής επιστημονικώς πιστοποιήσεως του ψυχοθεραπευτού.
Κακοποιήσεις και γυναικοκτονίες σε έξαρση, τελευταίως. Πηγή του κακού, τα παιδικά βιώματα. Η ίδρυση δημόσιων Σχολών Γονέων-πρόταση του Γιωσαφάτ- απαραίτητη, κατ’ εμέ. Θα υπήρχαν, ωστόσο, οι κατάλληλοι εκπαιδευτές για ένα τόσο πολύπλοκο ζήτημα, λέτε;
Θα εκπαιδευθούν, θα βελτιώνονται με την πάροδο του χρόνου, υπάρχουν ήδη κάποιοι. Το σημαντικότερο είναι να ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια οργανωμένα και εντατικά από την Πολιτεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Εκκλησία. Απαιτούνται βαλβίδες εκτονώσεως των ανθρώπων οπωσδήποτε και τάχιστα, δημόσιες δομές, όπου θα μπορούν όσοι έχουν ανάγκη -όλοι μας δηλαδή, κάποια στιγμή…-να προσφεύγουν δωρεάν σε κοινωνικούς λειτουργούς, -ψυχιάτρους, ψυχοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ιερωμένους με σπουδές Ψυχοθεραπείας. Είναι πολύ ακριβή υπόθεση η ψυχοθεραπεία σε ιδιώτες και για κάποιους αποτελεί ακόμη «ταμπού». Θα είναι, λοιπόν, διαφορετικό να φτιάξει το Κράτος τέτοιες δομές. Ετσι, όπως πηγαίνεις στο Νοσοκομείο στα εξωτερικά ιατρεία να σε εξετάσει ο καρδιολόγος, γιατί σε πονάει η καρδιά σου, να μπορείς να πας σε έναν δωρεάν ψυχοθεραπευτή, επειδή έχεις ψυχαλγία.
Στο βιβλίο γίνεται αναφορά στην ιδιαίτερη σχέση της Ελληνίδας μάνας με τον γιο. Εσείς, ως μητέρα μοναχογιού, αποτελείτε εξαίρεση ή όχι του κανόνα;
Πάντοτε όταν μιλάμε για τον εαυτό μας είναι δυσκολότερο. Εκτιμώ, πάντως, -και ελπίζω!-πως επειδή έγινα μητέρα σε νεαρή ηλικία και μεγαλώναμε παράλληλα με τον γιο μου, ενώ ταυτοχρόνως εργαζόμουν σε ένα πολύ απαιτητικό επάγγελμα, ο Βασίλης δεν «φορτώθηκε» με προσωπικά μου αδιέξοδα. Ελπίζω να είναι έτσι…
Χαρακτηρίζετε εαυτόν ως «ψυχαναγκαστική φιλόλογο». «Στην Ελλάδα οι μισοί δεν μιλάνε Ελληνικά καν» σας λέει, κάπου, ο Γιωσαφάτ. Η γλώσσα μας κινδυνεύει; Αν ναι, ποια η σωτηρία;
Μεγάλη συζήτηση… η Παιδεία μας και τα σχολεία μας.
Και η σωτηρία των «παρανοϊκών σε ελαφρά δόση» Ελλήνων;
Η Παιδεία και πάλι. Είναι η μόνη σωτηρία μας εν γένει και δυστυχώς -αλλά αυτή είναι μία μεγάλη συζήτηση- κατ’ εμέ το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας, σημαντικότερο μακροπρόθεσμα και από την οικονομία, τις εξ ανατολών απειλές, και την ακρίβεια ακόμη, η οποία όλοι ευχόμεθα να αντιμετωπισθεί. Η κακή κατάσταση, όμως, των δημοσίων σχολείων είναι μία γάγγραινα, η οποία κατατρώει την πατρίδα μας χρόνια τώρα…
Το πρώτο σας βιβλίο-συνέντευξη αγκαλιάστηκε θερμά. Σας έχουν μπει ιδέες για δεύτερο αντίστοιχο;
Διαβάσατε την σκέψη μας! Εχουμε ήδη συζητήσει με τον κ. Χατζηιακώβου για δύο βιβλία, κυρία Κουνινιώτη, το ένα έχει πάλι ως θέμα την ψυχοθεραπεία και το δεύτερο την Ιστορία. Σας υπόσχομαι ότι θα μπορούμε να πούμε πολύ περισσότερα, όταν -πρώτα ο Θεός!- αρχίζουν να υλοποιούνται αυτές οι ιδέες και σας ευχαριστώ πολύ για αυτήν τη συνομιλία μας με αφορμή το βιβλίο «Γιατί Ψυχανάλυση, κύριε Γιωσαφάτ;».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
