Σταύρος Κουμπιάς για την Άννα Διαμαντοπούλου
*Ο Σταύρος Κουμπιάς είναι πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών
Πάντοτε η (ανιστόρητη) άποψη ότι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι (δηλ. ανίκανοι και ενίοτε διεφθαρμένοι) με έβρισκε αντίθετο, πρωτίστως γιατί την θεωρούσα επικίνδυνη, δεδομένου ότι οδηγεί προς τις ακραίες, αντικοινωνικές απόψεις και στάσεις, οι οποίες σήμερα πολύ περισσότερο αποτελούν μεγάλο κίνδυνο διεθνώς.
Θα επαναλάβω τα αυτονόητα(;):
Φυσικά υπάρχουν διαβαθμίσεις ως προς την επάρκεια και ικανότητα των πολιτικών να προτείνουν ουσιώδεις (και εν πολλοίς μεταρρυθμιστικές) λύσεις για τα κοινωνικά και εθνικά προβλήματα, με γνώμονα το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον. Οι πολίτες πρέπει να εκτιμούν τεκμηριωμένα τις ικανότητες αυτές και αναλόγως να τις επιβραβεύουν, παραμερίζοντας ενίοτε στενά προσωπικές επιδιώξεις προς όφελος του ευρύτερου εθνικού συμφέροντος.
Φυσικά, είναι δικαίωμα του καθενός να έχει τις δικές του ιδεολογικές του απόψεις και τα προσωπικά του κριτήρια, προμειμένου να κρίνει τους πολιτικούς και τις πολιτικές, σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Όμως, διατείνομαι ότι υπάρχουν ορισμένες σταθερές και αντικειμενικά δεδομένα με βάση τα οποία οι πολίτες θα έπρεπε (ή τουλάχιστον θα μπορούσε), λαμβάνοντάς τα σοβαρά υπόψη τους, να κάνουν κατά το δυνατόν ορθολογικές/τεκμηριωμένες εκτιμήσεις και επιλογές. Εξάλλου, η ιστορία διδάσκει (εκ των υστέρων, δυστυχώς) ότι όποτε αυτό συνέβη η χώρα προόδευσε, ενώ όταν επεκράτησαν οι ανορθολογικές επιλογές τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά, ενίοτε, δε, καταστροφικά.
Ως εκ τούτου, πέραν των αυτονόητων απαιτούμενων χαρακτηριστικών για οποιονδήποτε (και ιδιατέρως τους πολιτικούς), όπως το ήθος, η εντιμότητα, η ήπια και πολιτισμένη συμπεριφορά, ορισμένα κοινώς επιθυμητά γνωρίσματα, όπως η γνώση του αντικειμένου, η αποδεδειγμένη αποδοτικότητα σε προηγούμενη θητεία, η έλλειψη λαϊκισμού, η αδιαφορία για το πολιτικό κόστος, η συνέπεια, η συναινετική διάθεση, θα έπρεπε να επηρεάζουν θετικά την κρίση των πολιτών για τους πολιτικούς.
Προσωπικά, με βάση αυτήν την λογική εκτίμησης των πραγμάτων, θα ήθελα να αναφέρω την άποψη και την εκτίμηση μου για μία πολιτική προσωπικότητα που βρίσκεται σήμερα στην επικαιρότητα και επιδιώκει την επιστροφή στην κεντρική πολιτική σκηνή. Πρόκειται για την κα Άννα Διαμαντοπούλου, την οποία γνώρισα ως Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών από την εποχή που θήτευσε στο αξίωμα της Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και παρακολούθησα στενά έκτοτε την Ελληνική και Ευρωπαϊκή διαδρομή της, τα κύρια σημεία της οποίας αναφέρω, πολύ συνοπτικά, στη συνέχεια.
Το 2011, 255 βουλευτές επί συνόλου 300 υπερψήφισαν, με αυτήν την πρωτοφανή για τα Ελληνικά κοινοβουλευτικά χρονικά, τον ισχυρά μεταρρυθμιστικό νόμο 4009/ 11 για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (γνωστό ως νόμο Διαμαντοπούλου), σηματοδοτώντας μια ελπιδοφόρα προοπτική για ουσιαστική μεταρρύθμιση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και συναινέσεις σε σημαντικά εθνικά θέματα. Δυστυχώς, ο εν λόγω νόμος, παρότι υποστηρίχθηκε αντικειμενικά (και) από την πλειονότητα του ακαδημαϊκού κόσμου, στην ουσία δεν εφαρμόστηκε, με ευθύνη του ιδίου πολιτικού συστήματος που τον ψήφισε, λόγω των ποικιλόμορφων αντιδράσεων που υπήρξαν και συμφερόντων που εθίγησαν (χωρίς να παραγνωρίζω και τις καλοπροαίρετες ιδεολογικές διαφορές που εκφράστηκαν).
Η κα Διαμαντοπούλου, παρά την συνειδητή δεκαετή αποχή της από την κεντρική Ελληνική σκηνή, συνέχισε ενεργά να συμμετέχει πολύ ουσιαστικά στα κοινωνικά δρώμενα σε Ελληνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο, προτείνοντας επεξεργασμένες μεταρρυθμιστικές λύσεις για μεγάλα κοινωνικά θέματα, συνεργαζόμενη με σημαντικές προσωπικότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Συγκεκριμένα, έχει διατελέσει επιτυχώς Επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Πρόεδρος της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος για την ευρωπαϊκή διάσταση της κοινωνικής Ευρώπης και έχει συνεισφέρει ουσιαστικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας, αφού από το 2013 είναι εκλεγμένο μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη σοσιαλδημοκρατία.
Έχει ιδρύσει και προεδρεύει στο «ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη», έναν ανεξάρτητο μη κερδοσκοπικό οργανισμό πολιτικής και έρευνας, με σημαντικά αποτελέσματα στον προβληματισμό γύρω από τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις στην κοινωνία και την οικονομία την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της τεχνητής νοημοσύνης.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προηγούμενα, αλλά και την προσωπική μου εμπειρία από την πολυετή γνωριμία μου με την κα Άννα Διαμαντοπούλου, μιας μετριοπαθούς και συναινετικής πολιτικού στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, θα ήθελα να καταθέσω την άποψη μου ότι η επιστροφή της στην κεντρική πολιτική σκηνή θα σηματοδοτήσει μια πολύ σημαντική και θετική εξέλιξη, δεδομένου ότι αποτελεί ζητούμενο η ύπαρξη πολιτικών προσωπικοτήτων με ήθος, τόλμη, προοδευτικές και μεταρρυθμιστικές αντιλήψεις και βαθιά γνώση των πολύπλοκων κύριων εθνικών προβλημάτων (όπως πχ. η Παιδεία), ιδιαιτέρως στη νέα εποχή των μεγάλων προκλήσεων και κινδύνων της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της τεχνητής νοημοσύνης.
Γνωρίζω τη διαχρονική (καλοπροαίρετη και κακοπροαίρετη) κριτική σχετικά με το πρόσωπο της κας Άννας Διαμαντοπούλου και την έχω λάβει υπόψη μου, προκειμένου να καταλήξω στην εκτίμηση μου για το πρόσωπο της, την οποία προσπάθησα να διατυπώσω με ευθύτητα και ειλικρίνεια σ’ αυτήν την ανάρτηση μου.
*Ο Σταύρος Κουμπιάς είναι πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
