Οι τοπικοί και κεντρικοί Μακιαβέληδες

Η ΑΠΟΠΟΜΠΗ του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης εκ μέρους του πρωθυπουργού ήταν μονόδρομος. Ο υπουργός εκτέθηκε σε βαρύ παράπτωμα πολιτικής, επικοινωνιακής και κυρίως ηθικής τάξης. Συμμετείχε ενεργά και «δημιουργικά» σε μια συζήτηση που απέπνεε προχωρημένο εξουσιαστικό κυνισμό. Ηταν μια συζήτηση με μακιαβελικό χαρακτήρα, που έπασχε από βαρύ αισθητικό έλλειμμα και πλήρη απουσία ευαισθησίας, πέραν του ότι άπλωνε βούτυρο στο ψωμί παλαιών και σημερινών αντιπάλων: Ωστε η βοήθεια που δόθηκε στους πυροπλήκτους της Ηλείας, οποίοι μετρούσαν νεκρούς σε μια καμμένη γη, ήταν μέσο ψηφοθηρίας; Ωστε είναι θεμιτό εξουσία και περιφέρεια να συναυτουργούν σε βάρος του εθνικού προϋπολογισμού μετατρέποντες τις καταστροφές σε αμοιβαία επικερδείς περιστάσεις;

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ εκσυγχρονισμός της χώρας θα είναι ελλιπής και ατελής εάν δεν συνδυαστεί με θεραπεία του αμοραλισμού στον δημόσιο βίο, τόσο οριζόντια, σε όλα τα πεδία άσκησης της εξουσίας, όσο και στον άξονα μεταξύ εξουσίας και κοινωνίας. Φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός πρεσβεύει αυτή την αντίληψη και την προσυπογράφει ως αναγκαία συνθήκη. Θα πρέπει να προσυπογράψει την αντίληψη αυτή όλο το στελεχιακό δυναμικό της κυβερνώσας πλειοψηφίας, αν θέλουν κάνουν κάτι παραπάνω από μια απλή διαχείριση της εξουσίας, προχωρώντας στις τομές που οι ίδιοι επαγγέλλονται ότι είναι αναγκαίες για τη χώρα. Η κοινωνία έχει απαυδήσει από διπροσωπίες, υποκρισίες και φαρισαϊσμούς. Οι μαυρογυαλουρισμοί υπουργών και τοπαρχών πρέπει να περάσουν στο παρελθόν, στο οποίο ανήκουν.

Η ΕΞΟΥΣΙΑ πρέπει να ασκείται μεταρρυθμιστικά, αποτελεσματικά, παιδευτικά, παραδειγματικά. Για να μιλάμε για ηθικά πλεονεκτήματα στην πράξη και όχι για φούμαρα.