Οι νέοι κουράστηκαν ήδη
Ο συντάκτης της «Π» και του pelop.gr Απόστολος Αναστασόπουλος γράφει για τη ζωή της γενιάς του ’90
Σαν χθες, θυμάμαι τα λόγια που μου έλεγαν οι μεγαλύτεροι πριν από 13 χρόνια, όταν τελείωνα το σχολείο, λόγια για τη ζωή που «τώρα ξεκινά» και συνηθίζεται να ηχούν στα αυτιά κάθε 18χρονου, ενώ ετοιμάζεται να σπουδάσει ή να ενταχθεί στην αγορά εργασίας.
Για την γενιά μου – των νέων που γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’90- ξεκίνησε η «ζωή» και λίγους μήνες μετά, τον Απρίλιο του 2010, ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοίνωνε την υποβολή́ αίτησης για την άμεση ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης.
Εννοείται πως κανένας μας δεν μπορούσε να καταλάβει τι σήμαινε το διάγγελμα του πρωθυπουργού, αλλά το ένιωσε για αρκετά χρόνια αργότερα, όταν άρχισε να γίνεται αισθητή η οικονομική κρίση σε κάθε παραγωγικό τομέα της χώρας. Κι εκεί που περιμέναμε να βγούμε στην αγορά εργασίας με μισθούς που ακούγαμε από μεγαλύτερους και μας έκαναν να πιστεύουμε ότι θα είμαστε οικονομικά αυτάρκεις για να δομήσουμε τις ζωές μας, ξαφνικά είδαμε πως αυτά τα «δεδομένα» έπαψαν να ισχύουν.
Για χρόνια, η γενιά μου ζούσε μέσα στην οικονομική και επαγγελματική αβεβαιότητα. Ζήσαμε πολλά επεισόδια, κληθήκαμε να ψηφίσουμε πολλές φορές, γιατί η χώρα μας είχε κυβερνητική αστάθεια, λόγω των περιστάσεων και κάπου στο 2017-18 αρχίσαμε να πιστεύουμε πως «πέρασε η μπόρα» και έστω λίγο πριν τα 30 μας θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια πιο ομαλή ζωή, έστω και με λιγότερα χρήματα από αυτά που φανταζόμασταν.
Μόλις φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε ότι είχε έρθει η ώρα να σταθούμε στα πόδια μας, τότε μας περίμενε ένα νέο εμπόδιο. Ο κορονοϊός! Δύο χρόνια μετά τον κορονοϊό και ενώ πλέον έχει ξεκινήσει να υπάρχει διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αίσθηση ότι ξεμπερδέψαμε με την πανδημία και θα μπορέσουμε να κάνουμε νέα εκκίνηση στις ζωές μας, ήρθε μια εισβολή να ταράξει την όποια ηρεμία μας. Ο Πούτιν αποφάσισε να μπει στην Ουκρανία, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις στην οικονομία, αλλά και το γενικότερο κλίμα.
Διαβάζουμε, ακούμε, βλέπουμε και κυρίως ανησυχούμε για το μέλλον μας. Το μόνο που δεν έχει ζήσει η γενιά των σημερινών 30άρηδων, μια γενιά που ουσιαστικά δεν πρόλαβε να ζήσει την κανονική ζωή με ηρεμία, είναι ένας πόλεμος.
Και κάπως έτσι φτάνουμε ή περνάμε τα 30 μας και νιώθουμε ήδη κουρασμένοι. Η θεωρητικά πιο παραγωγική μας ηλικία, μας βρίσκει σε μια φάση που δεν ξέρουμε τι θα ξημερώσει. Είμαστε μια γενιά κουρασμένων νέων, που δεν προλάβαμε να ζήσουμε τα χρόνια της νιότης μας όπως ακούγαμε να τη ζουν οι λίγο μεγαλύτεροι από εμάς και παράλληλα ένα μεγάλο μέρος μας δεν προσπαθεί καν να φέρει τις «καλύτερες μέρες».
Αυτή είναι η μεγαλύτερή μας ήττα ως κοινωνία. Η πλειοψηφία των νέων να επιλέγει την αδράνεια και ήδη νιώθει κουρασμένη στα 30 της…
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
