Χριστίνα Μπακαστάθη: «Είναι ωραίο να σκορπάμε τον χρόνο μας, γιατί χρόνος είναι και περνάει»

Αλεξάνδρα Παναγοπούλου

Την παράσταση «The Kaspar Box» θα παρουσιάσει στο θέατρο act στις 10, 11 και 12 Ιουνίου η ομάδα Faltsoi Theater Ensemble. Μια παράσταση εμπνευσμένη από την ιστορία του «Κάσπαρ Χάουζερ» και το θεατρικό έργο Kaspar του Peter Hadke η οποία διακρίθηκε σε διεθνή φεστιβάλ στην Ιταλία.

Επί σκηνής ως Κάσπαρ θα δούμε την Χριστίνα Μπακαστάθη, μέσα σε μία μεταβαλλόμενη σκηνογραφία, να ακούει, να παρατηρεί, να μαθαίνει, να μιμείται, να διαβάζει, να μιλάει, να γελάει, να διαμορφώνει, να στήνει, να διαλύει, να ανακαλύπτει… και να μεταβάλλεται παράλληλα με το ίδιο το σκηνικό.

Σήμερα, η Χριστίνα Μπακαστάθη μιλάει στο pelop.gr για τα πρώτα της βήματα στο θέατρο act σε ηλικία 12-13 χρόνων, τους φίλους της και τη θέση που έχουν στη ζωή της, την παράσταση και τον Κάσπαρ, το πόση απόλαυση δίνει σε κάποιον να σκορπάει τον χρόνο του σε ό,τι τον κάνει να νιώθει ωραία και πολλά άλλα.

Ξεκινήσατε από την Σκαλέτα στο θέατρο act ως ερασιτέχνης και τώρα επιστρέφετε στο act ως επαγγελματίας. Πώς είναι αυτή η επιστροφή;

Είναι κάτι υπέροχο. Για την ακρίβεια ξεκίνησα λίγο πριν δημιουργηθεί η Σκαλέτα με την Γεωργία Ηλιοπούλου, όταν ήμουν ακόμα 12 -13 χρόνων. Δημιουργήθηκε η Σκαλέτα και εντάχθηκα εκεί. Μετά έφυγα για Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω στη Σχολή Καλών Τεχνών, τώρα στην Αθήνα και η επιστροφή στην Πάτρα, ακόμα και για αυτές τις 3 παραστάσεις με κάνει να νιώθω μεγάλη συγκίνηση. Και για την επιστροφή στον χώρο όπου έχω υπάρξει πολύ μικρή και που θα συναντήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους και ας μην ξεχνάμε πως η Πάτρα είναι ο τόπος καταγωγής μου.

Τι είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε;

Η αλήθεια είναι πως θα μείνω με την οικογένειά μου, γιατί την βλέπω πολύ σπάνια λόγω απόστασης. Και αμέσως μετά βόλτα στο κέντρο της Πάτρας.

Σε παλιά στέκια;

Η αλήθεια είναι πως δεν πρόλαβα να αποκτήσω στέκια μιας και έφυγα νωρίς και δεν ήμουν τόσο «του έξω». Οπότε θα πάω να γνωρίσω στέκια και επίσης να δω φίλους!

Από μικρή υπήρχε το όνειρο να γίνεται ηθοποιός, απ’ ό,τι καταλαβαίνω. Πώς είναι να γίνεται πραγματικότητα αυτό το όνειρο;

Αυτό έγινε με αρκετές δυσκολίες. Ωστόσο κάπως βαθιά μέσα μου υπήρχε πάντα η πίστη ότι εγώ για κάπου εκεί είμαι. Βέβαια, αυτό το όνειρο τσεκάρεται και αναπροσαρμόζεται καθημερινά. Δεν αισθάνομαι ότι έχω καταφέρει το οτιδήποτε και είμαι κάπου. Κάθε μέρα συζητώ με τον αυτό μου αν αυτό μου κάνει, αν είμαι ευτυχισμένη, αν υπάρχει μέλλον σε αυτό, αν είμαι καλή σε αυτό. Αλλά όσο πιο κοντά πλησιάζω και όσο πιο πολύ ανεβαίνω και όσο πιο πολλά πράγματα κάνω – ιδιαίτερα με αυτή την παράσταση που αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι και της ψυχής μου και των φίλων μου γιατί είναι μία παράσταση φίλων αυτή – αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένη και πλήρης, κάτι που είναι πολύ σημαντικό.

Αναφερθήκατε δύο φορές σε φίλους, τόσο όσον αφορά την επιστροφή στην Πάτρα όσο και για την παράσταση. Τι θέση έχουν οι φίλοι στη ζωή σας;

Μάλλον πάρα πολύ σημαντική! Το αστείο είναι ότι αναφέρθηκα δύο φορές σε φίλους που δεν είναι στην Αθήνα, κατά κύριο λόγο. Υπάρχουν και αυτοί. Κάποιοι από αυτούς στους οποίους αναφέρθηκα είναι παιδικοί φίλοι στην Πάτρα, και κάποιοι έρχονται από την Θεσσαλονίκη. Νομίζω ότι η φιλία και οι άνθρωποι γύρω μας, όποια σχέση και αν έχουμε με αυτούς, είτε είναι οικογένεια, σύντροφοι, φίλοι, είναι το σημαντικότερο πράγμα στην καθημερινότητά μας και είναι αυτό που σου μένει στο τέλος της ημέρας και αυτό που αξίζει γιατί με αυτούς μπορείς να μοιραστείς και την χαρά σου και την στεναχώρια σου και τα προβλήματά σου.

Η παράσταση έχει να κάνει με τις ανθρώπινες σχέσεις. Αφορά έναν άνθρωπο που έχει στερηθεί την ανθρώπινη επαφή. Ο Κάσπαρ Χάουζερ αποτελεί ένα αίνιγμα. Πώς επιλέξατε την παράσταση αυτή;

Αυτή η παράσταση ξεκίνησε το 2009 στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών, ως διπλωματική μου. Ήταν βασισμένη στο θεατρικό έργο του Peter Hadke «Kaspar». Με ακούμπησε πάρα πολύ το κείμενο και εμένα και τον Γιάννη Διδασκάλου, τον σκηνοθέτη της παράστασης και έτσι αποφασίσαμε να καταπιαστούμε με αυτό. Μας εξίταρε η ιδέα ενός ανθρώπου που ήταν όντως φυλακισμένος, πρακτικά φυλακισμένος, πώς ένας άνθρωπος 17 χρόνων μπορεί να εμφανιστεί σε μία πόλη και μέσα σε πέντε χρόνια να γίνει εύκολα και γρήγορα μέλος αυτής της κοινωνίας.

Είναι όμως μία ιδιότυπη μορφή εγκλεισμού η συγκεκριμένη. Δεν είναι ο κλασικός ο φυλακισμένος που γνωρίζουμε.

Είναι ένα παιδί που έχει στερηθεί τα πάντα. Ο όρος φυλακή υπάρχει παντού στην καθημερινότητά μας και το ζήτημα είναι να μπορούμε να την αναγνωρίσουμε και να την επιλέξουμε ή όχι. Φυλακισμένοι δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν διαπράξει κατά το νόμο κάποιο αδίκημα και βρίσκονται σε έναν περιορισμένο χώρο. Υπάρχουν φυλακισμένοι καθημερινά δίπλα μας. Είμαστε φυλακισμένοι στο επάγγελμά μας, στα πάθη μας, σε ανθρώπινες σχέσεις, σε καταναγκασμούς. Ο αντίθετος όρος είναι προφανώς η ελευθερία που είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, ευαίσθητο και το πώς ορίζει ο καθένας μας την ελευθερία είναι κάτι μοναδικό και πάρα πολύ υποκειμενικό επίσης. Το ότι επίσης συνέπεσε αυτή η παράσταση – γιατί υπάρχουν τρεις εκδοχές της – με την καραντίνα, μας άφησε με το στόμα ανοικτό. Δεν πιστεύαμε ότι αυτή η θεωρητική φυλακή που ζούμε στην καθημερινότητά μας, στα προβλήματά μας, υπάρχει πραγματικά, όντως. Μία φυλακή που έχει επιβληθεί.

Πόσο εύκολο είναι κάποιος από εμάς να δραπετεύσει από τις φυλακές της καθημερινότητας, από τις οποίες κάποιες της έχει επιλέξει και ο ίδιος;

Ο όρος «εύκολο» είναι επίσης πάρα πολύ σχετικός. Έχει να κάνει και με την τρέλα του άλλου, το πόσο εύκολα μπορεί να προσαρμοστεί από τη μία συνθήκη σε μία άλλη συνθήκη. Νομίζω ότι το σημαντικότερο βήμα, άσχετα με το πώς θα διαχειριστεί την κατάσταση το κάθε άτομο, είναι το να αναγνωρίσει το τι συμβαίνει. Κάτι που δεν είναι κάτι εύκολο. Προφανώς είμαστε όλοι μας κάτω από ένα πέπλο που νομίζουμε ότι ξέρουμε αλλά κάτι βάση δεν ξέρουμε, ή ξέρουμε ένα μέρος της αλήθειας. Πάντα υπάρχει μια άγνοια. Νομίζω ότι το κλειδί είναι, στην κατάσταση που βρισκόμαστε, τουλάχιστον να είμαστε χαρούμενη.

Αυτό κάποιες φορές δεν είναι δύσκολο;

Ναι, αλλά αν δεν υπάρχει αυτό, δεν υπάρχει νόημα να έρχεται η επόμενη ημέρα. Το να περνάνε μέρες δυστυχισμένες ή χωρίς νόημα; Γιατί; Τι μας προσφέρει αυτό;

Ποιος ήταν τελικά ο ήρωάς σας; Πώς θα χαρακτηρίζατε τον Κάσπαρ;

Ο Κάσπαρ που εγώ κάνω είναι ένα παιδί με όλα τα θετικά χαρακτηριστικά που μπορεί να προσδώσει κανείς σε αυτή τη λέξη, που έχει την ανάγκη, την ατελείωτη ανάγκη και θέληση να μάθει, να ανακαλύψει, να επικοινωνήσει με το οτιδήποτε άλλο υπάρχει γύρω του, με μία μεγάλη διαθεσιμότητα και χωρίς να κριτικάρει το οτιδήποτε. Είναι έτοιμος να το δεχθεί. Το τι γίνεται στη συνέχεια είναι ένα άλλο θέμα, αλλά η αρχή του είναι αυτή.

Ο Κάσπαρ έλεγε μόνο μία φράση: «Θέλω να γίνω ιππέας όπως ήταν ο πατέρας μου». Εσείς έχετε μία φράση που λέτε καθημερινά στον εαυτό σας;

Δεν ξέρω αν είναι μια φράση, προσπαθώντας τώρα να σκεφτώ κάτι. Αυτό που μου συμβαίνει, τουλάχιστον καθημερινά, είναι να έρχομαι σε μια ειλικρινή επαφή με τον εαυτό μου και να με ρωτάω ειλικρινά αν είμαι εντάξει με όσα μου συμβαίνουν και τι θα ήθελα να αλλάξω. Και να δίνω μία ειλικρινή απάντηση σε αυτό. Μπορεί να είναι δύσκολη η ειλικρινής απάντηση αλλά σε ξεμπλέκει από πολλά μονοπάτια τα οποία θα ήταν πολύ χειρότερα. Είμαι φίλος της ειλικρίνειας στα πάντα.

Ο Κάσπαρ είχε και ένα βιβλίο με τίτλο «Η τέχνη της αντικατάστασης του χαμένου χρόνου και των ετών που ξοδεύτηκαν άσκοπα». Ποια είναι αυτή η τέχνη; Την γνωρίζουμε;

Και αυτό υποκειμενικό δεν είναι; Γενικά εγώ πιστεύω ότι είναι ωραίο να σκορπάμε τον χρόνο μας, γιατί χρόνος είναι και περνάει. Τουλάχιστον, η έννοια του «σκορπάω» έχει και μια ανοιχτωσιά και μία απλοχεριά και μία χαρά, είναι απόλαυση. Οπότε σε ό,τι το κάνει το κάνει ο καθένας και νιώθει ok με τον εαυτό του, είναι ευχάριστο και χρήσιμο σε μια κοινωνία που κατά βάση καταπιεζόμαστε, καταπιέζουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας.

Info

Στο θέατρο act (Σκάλες Γεροκωστοπούλου 65, Πάτρα). Στις 10, 11, 12, Ιουνίου, ώρα 21.30. Εισιτήρια: 10 ευρώ κανονικό, 8 ευρώ μειωμένο (ατέλεια, άνεργοι, φοιτητές). Πληροφορίες-κρατήσεις: 2610272037 – 6936122263. Διάρκεια: 60 λεπτά.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News