Η υπερεκτίμηση της εμπειρίας, η υποεκτίμηση ενός κινδύνου

Η ΕΠΙΔΕΡΜΙΚΗ ανάλυση του θλιβερού συμβάντος με τον ασθενή που έχασε τη ζωή του επειδή υποτιμήθηκε η κρισιμότητα της κατάστασής του στα επείγοντα του «Αγίου Ανδρέα» οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η νοσηλεύτρια που υποδέχθηκε τον άτυχο πολίτη έπεσε θύμα της εμπειρίας της. Αν πίστευε ότι οι γνώσεις της είναι λιγότερο επαρκείς, θα αναζητούσε συνδρομή γιατρού.

ΑΛΛΑ εάν οι γιατροί ήταν προσωπικό εν επαρκεία, δεν θα επαφίετο η αποφασιστική κρίση στην εμπειρία της νοσηλεύτριας. Θα είχε επιληφθεί γιατρός.

ΤΟ ΑΤΥΧΕΣ περιστατικό είναι μια αφορμή για να επαναδιατυπωθούν οι κανόνες και το πλαίσιο λειτουργίας των νοσοκομείων σε μέρες μη εφημερίας, σε πνεύμα ανθρωποκεντρικό και όχι νοσοκομειο-κεντρικό. Να τεθεί δηλαδή το ζήτημα στη βάση του δεδομένου ότι σε κατάσταση ανάγκης το κοινό πάντα θα σπεύδει στο πλησιέστερο νοσοκομείο, συνεπώς θα πρέπει να ενισχυθεί ο μηχανισμός υποδοχής.

ΑΝ ΕΞΑΝΤΛΗΣΟΥΜΕ το ζήτημα σε μια αμέλεια ή σε μια παράβαση καθήκοντος ενός συγκεκριμένου λειτουργού, δεν θα το έχουμε δει στο πλήρες μέγεθός του και τις ρίζες του.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ του συνδικαλιστικού οργάνου των ηθοποιών στην αποφυλάκιση του Δ. Λιγνάδη αποπνέει πολιτική στόχευση. Οι συνδικαλιστές χρησιμοποιούν την αποφυλάκιση προκειμένου να επενδύσουν στη θεωρία της προσωπικής συνάφειας του καλλιτέχνη με το πρωθυπουργικό περιβάλλον και να αποδώσουν την αποφυλάκιση σε μεθοδεύσεις που εκπορεύονται από παρασκηνιακούς μηχανισμούς. Πρόκειται για κραυγαλέα συκοφαντική αυθαιρεσία. Είναι θλιβερή υποκρισία να υπερασπίζεσαι τη δικαιοσύνη, παρανομώντας, κατά τρόπο μάλιστα που υπονομεύει και δηλητηριάζει τους θεσμούς, πρωτίστως δε τη δικαστική εξουσία. Πλήττει όμως καίρια και τη συνδικαλιστική ιδέα, γιατί η ταύτιση του συνδικαλισμού με το παραταξιακό συμφέρον του άλφα ή του βήτα κόμματος υπηρετεί τον διχασμό, τη μισαλλοδοξία και τη θεσμική καταρράκωση. Είναι φανερό ότι η προτεραιότητα δεν είναι πλέον ο σκηνοθέτης και οι ανομίες του, αλλά η σπίλωση της ηθικής ποιότητας του πρωθυπουργού και η φαρισαϊκή επίδειξη ανωτερότητας των αντιπάλων του. Μακαρθισμός από την ανάποδη.