Η Κακία θα μας μείνει
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διεθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Τι έχουμε να πούμε για ένα τέτοιο θέμα; Δεν πρέπει να τα πιάνεις. Πολύ απλό. Τέλος κειμένου, καλημέρα σας και καλή εβδομάδα.
Αλλά πρέπει να συμπληρώσουμε καμιά πεντακοσαριά λέξεις ακόμα. Να, είδες, ο πρόεδρος του κόμματος βρήκε αμέσως συμπλήρωμα. Είπε ότι η ευρωβουλευτής, χε, χε, την είχαμε καταλάβει, ήταν δούρειος ίππος της κυβέρνησης, τα είχε κάνει πλακάκια δηλαδή και ήταν έτοιμη να μεταπηδήσει, σα να λέμε δηλαδή, ότι δεν ήτανε δική μας, των αλλονών ήτανε, παραδίπλα να χτυπήσετε κ. αστυνόμε της ηθικής, εμείς εδώ είμαστε εντάξει, αλλού είναι των διεφθαρμένων το σπίτι, περπατώ μεσ’ το δάσος, όταν ο ίππος δεν είναι δω, ίππε, ίππε, είσαι δω;
Αλλά θέλει πολύ κείμενο ακόμα. Λοιπόν, πάντα βοηθούσαν αυτά που μαθαίναμε στο σχολείο. Περπατάει ο Ηρακλής στη δημοσιά, και πέφτει πάνω σε μια διχάλα. Στο έμπα των δύο χωριστών μονοπατιών είναι δύο κοπέλες, η μία είναι μουτζουρωμένη, λιπόσαρκη, ματωμένη, ταπεινή. Τη λένε Αρετή. Χαίρω πολύ, Ηρακλής. Η άλλη κοπέλα είναι φανταχτερή, λουσάτη, φκιασιδωμένη, λουσάτη, λάγνα, σκέτο τούμπανο. Είναι η Κακία, χαϊδευτικό Κάκια. Ποιον δρόμο παιδιά θα πρέπει να ακολουθήσει ο Ηρακλής. Της Αρετήηηηηηηης! Μπράβο παιδιά, το βρήκατε. Κι αυτή ήταν μια ιστορία που μας δίδασκε πως τα φαινόμενα απατούν: Αμα πιάσεις φιλενάδα σαν τη λουσάτη, θα σε απατήσει οπωσδήποτε. Και τέλος πάντων, η εξωτερική ομορφιά μπορεί να είναι σατανικό εργαλείο πλάνης, οι αγγελικές τάχα μορφές, μπορεί να είναι απεσταλμένες του Βελζεβούλη, γι’ αυτό
πρόσεχε κακομοίρη μου, κι αν δεν πιστέψεις τη μυθολογία, επειδή δήθεν λέει μύθους, δώσε βάση στη Βίβλο που όσα αφηγείται είναι θεόσταλτες αλήθειες: Δεν φταίω εγώ, Κύριε, είπε ο Αδάμ, η Εύα τα έκανε όλα. Και τότε ο Κύριος έκλεισε την Εύα στο κρατητήριο και σαν να μην έφτανε αυτό, τη διέγραψε και από το ΠΑΣΟΚ. Αλλά βλέπεις, ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σκληρός και αδυσώπητος.
Κάτι κάναμε. Πήγαμε στις 300 λέξεις. Αλλά πάντα είχαμε τη φυσική παρόρμηση, παρά τις διδαχές, να ταυτίζουμε το Ωραίο με το Καλό, το Τίμιο, το Ηθικό, και όχι μόνο εμείς, αλλά και οι μεγάλοι ζωγράφοι και γλύπτες, που επέλεγαν ιδανικές μορφές για να προσωποποιήσουν το Ιδεώδες, το οποίο εκτιμάτο ότι διεπόταν από σχηματική αρμονία, που με τη σειρά της αποτελούσε τη θεία σφραγίδα της ηθικής ανωτερότητας και της μεγαλοσύνης και βεβαίως ενέπνεε ένα ερωτικό σκίρτημα, διότι με το Ωραίο θε να πα να ενωθείς. Με τι θα ενωθείς; Με το καρακατσούλικο; Και τώρα να που το Ωραίο μας προδίδει τον ιδεαλισμό και τον ρομαντισμό, γκρεμοτσακίζει τη φαντασιακή μας ένωση, διαψεύδει οικτρά τον ποιητικό μας, αφελή δονκιχωτισμό, και ζητά να του στέλνουμε τσιγάρα στο μπουντρούμι. Το ευειδές πρόσωπο χάνει το πλανερό του φτιασίδωμα, και αποκαλύπτονται
φρικτές ραγάδες και όζοι, όπως συνέβη στον Νίκολσον που αγκάλιασε τη γυμνή καλλονή της μπανιέρας, για να διαπιστώσει ότι η καλλονή μεταμορφωνόταν σε ένα πτώμα σε αποσύνθεση, που ήταν μάλιστα πτώμα ζωντανό και αγανακτισμένο.
465 οι λέξεις.
Διάλεξαν την καλλονή της ευρωβουλής ως πρέσβειρα καλής θελήσεως. Η μνήμη μας
ανακαλεί συγχωρημένο συνάδελφο που η αγαπημένη του βρισιά ήταν το «χωνί του
πετρελαίου». Σε στείλαμε πριγκίπισα στα σαλόνια των θεσμών, κι εσύ περνούσες από το χωνί τα πενηντάρικα και τα εικοσάρικα. Απολογήσου, Κάκια. Η Κάκια βάζει στο στόμα το χωνί, το κάνει τηλεβόα, και η ωραία της φωνή, τα λόγια τούτα εβόα.
Δημόσιες σχέσεις έκανα, μωρέ. Πί αρ. Τόσο σπουδαίο ήτουνα; Τόσους και τόσους
δεκάρικους εκφωνούμε. Αμα και είπαμε πέντε καλές κουβέντες περί Κατάρ και Τρισκατάρ, τόσο μεγάλη υπόθεση; Και σάματις λέγατε εσείς κακές κουβέντες, τι κακό του κάματε του Κατάρ; Εμπόδισε κανείς τη διοργάνωση; Πέντε πέντε τα βλέπατε τα ματς από τον Αντένα, και το μόνο στραβό που βρήκατε να πείτε ήταν ότι εκεί πέρα απαγορεύουνε το αλκοόλ. Εκείνο ήταν που σας έκανε να φρίξετε. Όλα τα άλλα, αμάσητα τα κατάπιατε. Εγώ σας εμάρανα; Επειδή πήρα μια δυο βαλίτσες με λεφτά; Αμα σας σκάγανε εσάς ένα σακβουαγιαζάκι για να πείτε ότι το Κατάρ έχει ωραία πετροχελίδονα, θα το αρνιόσαστε;
Αυτά εβόα η Κάκια, τη λυπήθηκε ο Δίας, και την έδωσε μεταγραφή στην Παλαιά Διαθήκη ως Εύα και από κοινού με το Κύριο τη μεταμορφώσανε σε καταιγίδα που θα φυσάει κάθε χρόνο στα τέλη του Νοεμβρίου και εμείς θα βλέπουμε στα ζεστά αγώνες στην τηλεόραση, ενώ εργάτες θα πεθαίνουν στα έργα και ο Πούτιν θα βομβαρδίζει νοσοκομεία.
696 λέξεις. Αρπα τη, Ανδρουλάκη.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
