Διαβόλου κάλτσα

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Ανησυχώ.

Καλά κάνεις. Αν δεν ανησυχούσες, θα ήταν ανησυχητικό.

Με όλα αυτά που διαβάζω για την τεχνητή νοημοσύνη. Δεν μας αφάνισε ο κορονοϊός, θα μας αφανίσει δαύτη.

Είναι και η κλιματική αλλαγή.

Αυτή καθυστερεί. Θα της πάρει πενήντα χρόνια για να μας φάει το θαλάσσιο μέτωπο, λες και δεν το τρώμε και μόνοι μας, παρκάροντας στον μόλο.

Τι γράφουν για την τεχνητή νοημοσύνη, λοιπόν;

Κατ’ αρχάς, τρομάζεις μόνο και που βλέπεις τα γραφικά που συνοδεύουν τα άρθρα. Κάτι τερατόμορφα ρομποτοειδή κρανία, σαν τον Φρανκενστάιν του Μελ Μπρουκς.

Εκείνο ήταν κωμωδία.

Και ποιος σου είπε ότι οι κωμωδίες είναι καλό πράμα; Οι περισσότεροι κωμικοί ήταν απαίσιοι τύποι. Εν προκειμένω, πάντως, το γραφιστικό εννοεί ότι ο άνθρωπος κατασκευάζει ττο τέρας που θα στραφεί εναντίον του.

Μια ζωή η ίδια δαιμονολογία. Αυτά γράφονταν και όταν κατασκευάστηκαν αυτοκίνητα, τηλέφωνα, τηλεοράσεις, υπολογιστές.

Και πού έπεσαν έξω; Μόνο η παχυσαρκία που προκάλεσαν όλα τούτα, σκότωσε μιλιούνια.

Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ευεργέτημα για τον άνθρωπο. Μέσα σε κλάσματα του
δευτερολέπτου εκτελεί πολύτιμες εργασίες και επεξεργάζεται δεδομένα που ο άνθρωπος θα χρειαζόταν μήνες για να το κάνει.

Θα μας τυραννήσει όμως.

Κάθε τεχνολογικό επίτευγμα θέτει προβληματισμούς ως προς τα όρια και τη δεοντολογία της χρήσης του. Αργά ή γρήγορα βρίσκουμε τις ισορροπίες, πάντα.

Ποιες ισορροπίες θα βρεις με τον Βελζεβούλη έτσι και τον βάλεις στο σπίτι σου; Κούνια που σε κούναγε, κακομοίρη;

Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ελεγχόμενη και αφ’ εαυτής δεν έχει κάποια βούληση. Θα κάνει ο,τι της ζητάς.

Ετσι λες. Στα χέρια οποιουδήποτε νοσηρού όμως μπορεί να εκτελέσει νοσηρά πράγματα. Ρομπότ, πήγαινε στο σπίτι του απέναντι, πάρε του τα λεφτά και πνίχτον.

Αυτό δεν θέλεις ρομπότ για να το κάνεις.

Ηδη γίνονται του κόσμου οι απάτες. Πλαστές συνεντεύξεις, χαλκευμένες φωτογραφίες, τεχνητές ειδήσεις, πειστικές διαδόσεις, μούφες, συκοφαντίες. Ο άνθρωπος μπορεί να πιστέψει κάθε τι, όπως ξέρεις.

Και πού είναι το πρόβλημα;

Σκέψου μια ανθρωπότητα που να καθοδηγείται από απάτες και διαδόσεις.

Ενώ τώρα όλα όσα έχει πιστέψει είχαν βάση;

Ε, ναι, πώς, όλα είχαν. Η θρησκεία και τα θαύματα, οι αναστάσεις εκ νεκρών, η δημιουργία του κόσμου, η μετά θάνατον ζωή, η ιδέα της κοινοκτημοσύνης, οι πολιτικές ιδεολογίες και ο αγώνας για δικαιοσύνη παντού, η ισότητα, οι πολιτικοί και πολιτειακοί θεσμοί, οι βασιλείες ως σύμβολο ενότητας, τα στέμματα των πέντε κιλών, οι Λανσελότοι και οι Αρθούροι με τα δισκοπότηρα, οι αιώνιοι έρωτες, η αλήθεια των ποιητών, η αγνή πρόθεση των καλλιτεχνών και η αγιοσύνη της τέχνης, οι ιστορίες των σινεμάδων, οι βίοι των καλλιτεχνών, οι μόδες, η ζωοφιλία και η λατρεία του ζώου προς τον αφέντη και του πουλιού προς το κλουβί του, όλα αυτά που σκέφτηκε και σκέφτεται ο άνθρωπος, ο κόσμος μας και η ιστορία μας, το χθες μας, το σήμερα και το αύριό μας, όλα αυτά μπορεί να σαρωθούν από τις σατανικές επινοήσεις των ρομπότ ασκέρ που πλησιάζουν τα χώματά μας, τα σπίτια μας, τα μυαλά μας, τον εγκέφαλό μας.

Μην αρπάζεις από τα άρθρα. Είναι γραμμένα από τεχνητή νοημοσύνη.

Εσύ πώς είσαι τόσο ψύχραιμος;

Ετσι με έχουν προγραμματίσει. Αμα με βάλεις στο γρήγορο, αρπάζω κι εγώ, σαν το σίδερο το ηλεκτρικό, έχω ρύθμιση για μάλλινα, μεικτά, συνθετικά, βαμβακερά.

Ετσι, ε; Λοιπόν, κάνε μου μια χάρη. Γράψε ένα χρονογράφημα με θέμα την τεχνητή
νοημοσύνη.

Εντάξει. Γράφω. Λοιπόν: «Ανησυχώ» «Καλά κάνεις. Αν δεν ανησυχούσες, θα ήταν
ανησυχητικό»