Σημαίες από νάιλον
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Ο Σαββόπουλος τάσσεται υπέρ της επικράτησης ΝΔ. Και παραπέμπεται στο εδώλιο της δημόσιας επίκρισης. Με δριμείς κατηγόρους και ένθερμους υποστηρικτές. Δεν ξέρουμε αν μένει χώρος για αυτοκριτική εκ μέρους των επικριτών: Γιατί πνεύματα σαν τον Σαββόπουλο απωθούνται από την κεντροαριστερή πρόταση η οποία κάποτε ήταν ερωτική, μεθυστική, ελκυστική, ηρωική, επική και ενθουσιώδης;
Ούτε βέβαια μένει χώρος για το ερώτημα εάν οι πνευματικοί άνθρωποι, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, νομπελίστες, οφείλουν ως πολιτικά όντα να υπακούουν σε ένα διανοητικό στερεότυπο ως προς τη γενικότερη αίσθησή τους για τα πράγματα;
Θυμόμαστε πόσο μας είχε απογοητεύσει μια λοτοτέχνιδα περιώνυμη, η
οποία σε μια κοινωνική συναναστροφή αυτό που κυρίως είχε να πει ήταν ότι την ανησυχεί πολύ που ταξιδεύει συχνά στην Πατρών- Αθηνών: Αραγε δεν όφειλε να είναι γοητευμένη που αντικρίζει τις παγίδες του θανάτου και τις θολές βουλές του μοιραίου; Ή πάλι ένας άλλος διακεκριμένος και δημοφιλής συνθέτης που εξομολογείτο ότι όταν αρχίζει το Καρναβάλι δεν θέλει τη ζωή του. Δεν είναι υποχρεωμένος, ως άνθρωπος της τέχνης, ναεξιτάρεται αναμετρώμενος με την ψυχή του θηρίου, τη λαϊκή μάζα και την κιτς αυτοπαρώδησή της, δεν έπρεπε να ξελιγώνεται από τον ερωτισμό της παρένδυσης;
Η αλήθεια των ανθρώπων ήταν πολύ απλή. Η συγγραφέας είχε στο μυαλό της μόνο το θέμα του βιβλίου της και έτρεμε το φυλλοκάρδι της ως χαρακτήρος για το σαρκίο της. Ο συνθέτης, εξίσου ταπεινά, δεν μπορούσε τη φασαρία.
Και ο Σαββόπουλος έχει το δικαίωμα στην ηλικία του να επιδιώκει τη σταθερότητα και να αποστρέφεται τους πειραματισμούς, τις αμφισημίες, τις ζαριές, τις αμφίβολες προθέσεις και τα λαϊκίστικα προτάγματα. Αλλά και ανεξαρτήτως ηλικίας, ο Σαββόπουλος μία μόνο στράτευση υπηρετούσε και ανεχόταν: Την προστασία της πνευματικής του ανησυχίας και ανεξαρτησίας. Σαν καλλιτέχνης, σαν τροβαδούρος και ποιητής, επικέντρωνε ανέκαθεν στην ατομική υπόσταση του ανθρώπου. Ως γνήσιος βυζαντινός διανοητής, διαλογίζεται προσευχόμενος, για να φωτίσει τις αιτίες που τον αφήνουνε μισό, όπως τραγουδάει στη θρυλική συγκέντρωση της ΕΦΕΕ, όπου εκεί ανακαλύπτει ότι η πολιτικοποίηση στις
συγκεκριμένες συντεταγμένες τον ολοκληρώνει, ή βιώνει την αντίσταση ως πρόκληση για υπερβάσεις, όπως όταν, χωρίς βουλή, χωρίς θεό, μηδενίζει τα κοντέρ του, και χαιρετίζει τον φρουρό – σύμβολο της κράτησής του, αλλά και δέσμιο του ίδιου δράματος από την αντίστροφη όψη.
Ο Σαββόπουλος, που θεωρήθηκε πριν 35 χρόνια, μαζί με τον Ζουράρη και άλλους φιλοσοφούντες, συν- θεμελιωτής του περίφημου ρεύματος των νέο- ορθοδόξων,
τραγούδησε για το Αίτημα του Προσώπου, όπως το υπηρέτησε η ορθοδοξία , και για των Ελλήνων τις κοινότητες, όπου συνυπάρχουμε και ενυπάρχουμε ως οντότητες και όχι ως άτομα. Η αποθέωση της μάζας, τα είμαστε δυο, είμαστε τρεις, δεν τον ενδιέφεραν ποτέ, δεν ήταν για εκείνον. Η τέχνη του αφορούσε μια διαρκή αναθεώρηση, αναστοχασμό, επανεκκινήσεις, Παλιούς Φίλους που για πάντα φύγανε, οικοσκευές που ξεπούλησε φτηνά για να πει για χαρά σου στον Αντύπα, Πίσω Σελίδες που ξεφύγανε.
Αφού με καλωσόρισαν, αφού με βαρεθήκαν κατάλαβαν τη φάρσα μου και μ’ αρνηθήκαν
Από τον Σαββόπουλο περιμένεις κυρίως σκέψη και όχι ψήφο. Ένα σπρώξιμο, μια μανιβέλα για τη δική σου διάνοια. Το θέμα δεν είναι ότι μας ζητάει να διαλέξουμε Μητσοτάκη. Το θέμα είναι ότι όπως Τσιπρίζει η αριστερά, η φασαρία και η αλαζονεία της κάνουν τη δεξιά μάγκα.
Σημαία από νάιλον
Σημαία πλαστική
Ο κόσμος δεν έχει τίποτε να χάσει
Και να βρει
Τώρα έχει όμως. Δατ’ ς δε πόιντ. Κάποτε όλη η Ελλάδα ήταν μια ατέλειωτη παράγκα. Τώραδεν είναι. Ας μιλάμε με γνώμονα τις καινούργιες πραγματικότητες για να παίρνουμε την πολιτική πιο σοβαρά.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
