Απαξίωση κοινοβουλευτικών θεσμών και ευθύνες κομμάτων και λαού

Ο Βασίλης Μπεκίρης είναι τ. βουλευτής Αχαΐας – τ. υφυπουργός Νέας Δημοκρατίας.

Τα τελευταία χρόνια όλοι οι Ελληνες είμαστε μάρτυρες διαφόρων επεισοδίων βουλευτών ή πράξεων και παραλείψεων που πραγματοποιούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο και απαξιώνουν τη Δημοκρατία μας και το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα.

Παράλληλα όλοι οι Ελληνες παρατηρούμε με ελάχιστες εξαιρέσεις το κατώτερο πνευματικό επίπεδο των εκπροσώπων μας στο ελληνικό κοινοβούλιο και όλοι αισθανόμεθα ντροπή για την απαξίωση του θεσμού του Βουλευτού και της πολιτικής γενικότερα. Ποτέ άλλοτε στη χώρα μας δεν είχαμε φθάσει σε τέτοια επίπεδα και τέτοια απαξίωση των κοινοβουλευτικών μας θεσμών και των εκπροσώπων του.

Εκτός των ανωτέρω, σήμερα κανένας ευυπόληπτος πολίτης, καταξιωμένος επιστήμονας, δεν επιδιώκει να γίνει βουλευτής και να υπηρετήσει τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς, διότι η πνευματική στάθμη των σημερινών μας εκπροσώπων στο ελληνικό Κοινοβούλιο έχει σημειώσει κατακόρυφη πτώση. Ποιος πετυχημένος γιατρός ή δικηγόρος ή μηχανικός ή εκπρόσωπος άλλων επαγγελμάτων θα εγκαταλείψει το επάγγελμά του για να πάει σε μία απαράδεκτη Βουλή; Ποιος μεγάλος επιστήμονας θα θελήσει να μπει στο σημερινό Κοινοβούλιο και να υβρίζεται με χυδαίες φράσεις από εκπροσώπους διαφόρων εξτρεμιστικών ή άλλων Οργανώσεων; Ετσι, η Βουλή και κάτω από τις ανωτέρω συνθήκες έχει υποβαθμισθεί και στην επόμενη Βουλή η κατάσταση ίσως είναι ακόμα χειρότερη.

Και τούτο, διότι βουλευτές θα γίνονται όσοι διαθέτουν παράνομα χρήματα για να τα αυξήσουν από το βουλευτικό επάγγελμα.

Είναι ανάγκη στο σημείο αυτό να επισημάνουμε ότι το ελληνικό Κοινοβούλιο εκοσμείτο πάντοτε από μεγάλες προσωπικότητες και γενικά βουλευτές γίνονταν ό,τι καλύτερο διέθετε κάθε κοινωνία. Ποιος Πατρινός δεν έχει ακούσει για το Γούναρη, τον Μιχαλακόπουλο, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Κανελλόπουλο, τον Στεφανόπουλο και τόσους άλλους που είχαν κοσμήσει το ελληνικό Κοινοβούλιο;

Προσωπικά είχα την τύχη να εκλεγώ για πρώτη φορά βουλευτής στις πρώτες εκλογές μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974. Στη Βουλή εκείνη υπήρχαν μεγάλες προσωπικότητες, όπως Καραμανλής, Κανελλόπουλος, Τσάτσος, Στασινόπουλος, Παπανδρέου, Αβέρωφ, Ράλλης, Μητσοτάκης, Παπανούτσος, Ηλιού, Κύρκος κ.ά. Εκτός από τους ανωτέρω και οι υπόλοιποι βουλευτές είχαν μία προσωπικότητα και ένα κύρος και έδιδαν όλοι μια ιδιαίτερη χροιά στο αξίωμα.

Εκτός των ανωτέρω με μία ματιά στο Κοινοβούλιο εκείνης της περιόδου έκανες αμέσως 15-20 πρωθυπουργούς. Σήμερα δεν κάνει κανένας για το μεγάλο αξίωμα του πρωθυπουργού.

Το Κοινοβούλιο έχει μετατραπεί σε μία απαράδεκτη κατάσταση. Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί έχει υποβαθμισθεί ο ρόλος και η αποστολή του βουλευτή; Γιατί ο κοινοβουλευτισμός και η πολιτική έχουν φθάσει σε αυτή την απαξίωση;

Βέβαια, όλα αυτά και άλλα πολλά έχουν οδηγήσει τους πολίτες να μη σέβονται τους πολιτικούς και όταν βλέπουν στην τηλεόραση βουλευτές ή υπουργούς ή πολιτικές συζητήσεις να αλλάζουν κανάλι. Αυτή όμως η κατάσταση της απαξίωσης των πολιτικών, η οποία παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, έχει δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία σε όλους εκείνους που ασχολούνται με τα προβλήματα της κοινωνίας μας και πολλοί εξ αυτών κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου οι ειδικοί, διότι από τους πολιτικούς εξαρτώνται τα πάντα σε μία κοινωνία. Εχεις καλούς πολιτικούς, τα πάντα θα πάνε καλά στον τόπο μας. Εχεις κακούς πολιτικούς, η χώρα θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, όπως συμβαίνει σήμερα.

Ποιοι όμως ευθύνονται για το κατάντημα αυτό της πολιτικής και των πολιτικών;

Βέβαια, οι ευθύνες εδώ είναι μεγάλες και οι απόψεις διχάζονται. Αλλοι δέχονται ότι οι ευθύνες βαρύνουν τους πολίτες που επιλέγουν τους πολιτικούς χωρίς να ερευνούν τα προσόντα και το ήθος των υποψηφίων βουλευτών και άλλοι δέχονται ότι οι ευθύνες βαρύνουν τους αρχηγούς των κομμάτων που επιλέγουν τους υποψήφιους βουλευτές, χωρίς να εξετάζουν τα προσόντα, τις ικανότητες και το ήθος τους. Γι’ αυτό οι ευθύνες των πολιτών είναι μεγάλες και πρέπει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να επιλέγονται οι καλύτεροι, εκείνοι δηλαδή που πραγματικά αξίζουν και εκείνοι οι οποίοι επάξια θα εκπροσωπήσουν τον λαό στο Κοινοβούλιο.

Ευθύνες όμως έχουν και οι αρχηγοί των κομμάτων, οι οποίοι πρέπει να επιλέγουν ό,τι καλύτερο υπάρχει.

Βέβαια, στην κατάσταση που έχουμε φθάσει σήμερα κανένας καταξιωμένος και πετυχημένος πολίτης δεν θα πήγαινε να πολιτευθεί εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία και το δυσμενές κλίμα που υπάρχει σήμερα για την πολιτική και τους πολιτικούς. Το χειρότερο όμως είναι ότι και οι ελάχιστοι που αξίζουν σήμερα είναι απογοητευμένοι και ο ένας μετά τον άλλον εγκαταλείπουν την πολιτική.