Από το Αίγιο στη Βαγδάτη: Πως το ούζο «Κρίνος» έγινε εθνικό ποτό στο Ιράκ!
Πίσω από αυτή την επιτυχία, κρύβεται και μια άγνωστη -σχεδόν κινηματογραφική- ιστορία, που ξεκινά από την Αιγιάλεια και φτάνει ως τις ερήμους του Ιράκ.
Το ούζο, το ποτό-σύμβολο της ελληνικής ταυτότητας και του καλοκαιριού, αποδεικνύει ότι δεν έχει σύνορα. Το 2024 κατέκτησε ξανά τις διεθνείς αγορές, καταλαμβάνοντας την κορυφή στις εξαγωγές ελληνικών αποσταγμάτων με εντυπωσιακά ποσοστά: 56% σε αξία και 69% σε ποσότητα. Πίσω από αυτή την επιτυχία, κρύβεται και μια άγνωστη -σχεδόν κινηματογραφική- ιστορία, που ξεκινά από την Αιγιάλεια και φτάνει ως τις ερήμους του Ιράκ.
Εγκριση από τη Κομισιόν για το «Ούζο» και το «Τσίπουρο/Τσικουδιά»
Ο δεύτερος μεγαλύτερος προορισμός για το ελληνικό ούζο μετά την Γερμανία, δεν είναι ούτε η Αμερική ούτε η Γαλλία. Είναι το Ιράκ, με εισαγωγές που ξεπερνούν τα 15,2 εκατομμύρια ευρώ και 5,8 εκατ. κιλά ούζου, καταγράφοντας αύξηση σε αξία και ποσότητα σε σχέση με το 2023.
Πίσω από αυτό το φαινόμενο βρίσκεται η καθοριστική συμβολή της οινοποιίας «Κρίνος» από το Αίγιο. Οπως αποκάλυψε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Γιάννης Αναστασόπουλος, στο ετήσιο συνέδριο RGC 2025, η ευκαιρία προέκυψε μέσα από την καταστροφή: «Με την πτώση του Σαντάμ, βομβαρδίστηκαν όλες οι τοπικές ποτοποιίες που παρήγαγαν το “άρακ”, ένα βαρύ, κακής ποιότητας ούζο. Το Ιράκ δεν είχε πρόσβαση σε καλές πρώτες ύλες, όπως εμείς. Ετσι, είδαμε την ευκαιρία και ξεκινήσαμε το 1999 να στέλνουμε -συντηρητικά στην αρχή- ένα κοντέινερ και σήμερα, 26 χρόνια μετά, το ούζο μας είναι το νέο “εθνικό ποτό” του Ιράκ» είπε ο κ. Αναστασόπουλος.
Η ιστορία της «Κρίνος» ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, με τις πρώτες εξαγωγές προς χώρες με έντονη ελληνική παρουσία, όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ και η Αυστραλία. Την εποχή εκείνη, τα ελληνικά εστιατόρια αποτέλεσαν τη βασική δύναμη προώθησης.
Αυτή η συστηματική παρουσία σε διεθνείς αγορές άνοιξε σταδιακά τις πόρτες και στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Η Γερμανία καταναλώνει σήμερα 16 εκατ. φιάλες ούζου ετησίως, όταν η αντίστοιχη ελληνική κατανάλωση φτάνει μόλις τις 4–5 εκατ. φιάλες.
Το ρίσκο που έγινε στρατηγική
Σημαντική καμπή στην πορεία της οινοποιίας «Κρίνος» αποτέλεσε και το –όπως το χαρακτήρισε ο κ. Αναστασόπουλος– «λάθος» της δεύτερης γενιάς: η επένδυση σε φυσικό μεταλλικό νερό στην ανώριμη αγορά της Ελλάδας τη δεκαετία του ’70. Η αποτυχία εκείνη ανάγκασε την εταιρεία να στραφεί στο εξωτερικό, με πρώτους σταθμούς την Κύπρο και χώρες της Μέσης Ανατολής, και αργότερα την Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, για να εκμεταλλευτεί την εποχικότητα της παραγωγής.
Κληρονομιά και όραμα
Σήμερα, η «Κρίνος» λειτουργεί υπό τη διοίκηση της τρίτης γενιάς και εξάγει σε 30 χώρες, με το 70% του κύκλου εργασιών της να προέρχεται από το εξωτερικό. Ό,τι ξεκίνησε ως μια επιχειρηματική αναζήτηση για επιβίωση, εξελίχθηκε σε ένα υπόδειγμα εξωστρέφειας και ελληνικής καινοτομίας.
Το ελληνικό ούζο, άλλοτε συνδεδεμένο μόνο με μεζέδες και παρέες στις παραλίες της Ελλάδας, τώρα σερβίρεται και στη Βαγδάτη – όχι απλώς ως προϊόν, αλλά ως κομμάτι ταυτότητας. Και η οινοποιία του Αιγίου έγινε… πρέσβης του ελληνικού καλοκαιριού στις πιο απρόσμενες γωνιές του κόσμου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
