Ασος σκέτος

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

 

Τον συζητούσαν πολλοί ως επίδοξο Πρόεδρο Δημοκρατίας, αλλά εν τέλει ανέλαβε πρόεδρος στους καπνοπαραγωγούς της Θράκης.

Η Θράκη είναι πιο κλάσμα της επικράτειας, αλλά δεν είναι και αμελητέα: Παρουσιάζει ειδικό εθνικό ενδιαφέρον, σχολίαζαν κύκλοι που διερμηνεύουν τον πρώην πρωθυπουργό, που πάει να πει ότι δεν πρόκειται για απλή μεταπήδηση στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και για παράλληλη ανάληψη εθνικής αποστολής αορίστου περιεχομένου.

Εικάζουμε πως υπονοείται πως ένας ισχυρός επιχειρηματικός πυλώνας στην περιοχή μπορεί να εκτελεί άτυπο πολιτικό ρόλο, ως υποστηρικτής της κοινωνικής συνοχής και της απασχόλησης, αλλά και καλλιεργητής του γενικότερου τοπικού φρονήματος.

Ενδεχομένως μπορεί και να αποτελεί μακρύ χέρι του εθνικού κέντρου, όπως τα παλιά τα κομιτάτα, σαν ένα προξενείο ημεδαπής, απέναντι στο προξενείο των αλλοφύλων, που εκλέγει ανεπιθύμητους βουλευτές και μας αναστατώνει. Άλλος πάλι μπορεί να δει το θέμα αυτό κάπως πιο στεγνά: Ότι ο πρώην πρωθυπουργός επέλεξε να ασκήσει μια σημαντική εργασία ως επάγγελμα αλλά για κάποιον λόγο- που αποτελεί απόσταγμα προσωπικής αντίληψης περί του εαυτού αλλά και ανάγκης θεραπείας της ατομικής εικόνας στο ευρύ κοινωνικό σύνολο- θα πρέπει η επιλογή αυτή να πασπαλιστεί από σκόνη ευπρεπείας και εξιδανίκευσης, όπως γίνεται με τις φαρμακευτικές ουσίες και τις οδοντόκρεμες που συνδυάζονται με εύγεστες επικαλύψεις.

Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι ενώ όλον αυτό τον καιρό ο πρώην πρωθυπουργός δεν θεωρούσε αναγκαίο να μας εξηγήσει για ποιο λόγο επέλεγε την αποστασιοποίηση, την αδράνεια, τη σιωπή και ουσιαστικώς την αργία, αλλά εξέλαβε ως υποχρέωσή του να μας εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο εγκατέλειψε τη στάση αυτή και βρήκε μια δουλειά. Φαίνεται ότι στο προσωπικό του περιβάλλον σοβούσε περί το άτομό του μια σπουδαιοφανής και αριστοκρατική αντίληψη καταγωγής, στόφας και ταυτότητας.

Αλλά μόλις διαπιστώθηκε ότι και οι πρίγκιπες ακόμα μπορούν να μπουν στον ιδιωτικό τομέα (Χάρι- Μέγκαν) όπως βέβαια και το τζετ σετ της πολιτικής (Σρέντερ, Μπλερ, Κλίντον), αποφασίστηκε το διάβα του Ρουβίκωνα. Καμία προεδρία δεν είναι ντροπή. Ώστε να εκλείψει επιτέλους μια απορία 15ετούς διαρκείας για τον παροπλισμένο αρχηγό, ως προς το ερώτημα τι καπνό φουμάρει.