Χριστιανικές αξίες και πολιτική
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λάρισας ΝΔ – δημοσιογράφος –συγγραφέας.
Αν και η προεκλογική συζήτηση για τις ευρωεκλογές εστιάζεται πρωτίστως σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, ωστόσο, το καίριο διακύβευμα συνίσταται στο ποια, εν τέλει, θα είναι η Ευρώπη του μέλλοντός μας. Ποιες θα είναι οι αρχές και οι αξίες σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων, όπως είναι η τεχνητή νοημοσύνη, το μεταναστευτικό και ο αναθεωρητισμός.
Ποιο μπορεί να είναι το κοινό ευρωπαϊκό όραμα, που θα συνεπάρει πάλι τους λαούς, καθώς αυτό που εμφανίζεται ως ευρωπαϊκό ιδανικό φαίνεται να έχει ξεθωριάσει.
Το φαινόμενο έχει πολλές αιτίες, όπως την απουσία κοινής συνεκτικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, την έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών σε κρίσεις, τον στενό οικονομισμό, αλλά και αποφάσεις, που λαμβάνονται από μια απόμακρη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
Σταδιακά, η Χριστιανική παράδοση και οι Χριστιανικές αξίες παραμερίζονται από τον ευρωπαϊκό δημόσιο λόγο. Ακόμη κι από θεμελιώδη κείμενα, όπως για τον Διάλογο για το Μέλλον της ΕΕ, ο Χριστιανισμός έχει εξοβελισθεί.
Μια πρακτική, η οποία ενέχει -πέραν της ανιστορικότητάς της – αντιδημοκρατικό χαρακτήρα, καθώς δεν αποτελεί προϊόν μιας συλλογικά και δημοκρατικά ληφθείσας κατεύθυνσης. Αγνοεί, αλαζονικά, ένα τεράστιο τμήμα του πληθυσμού, που ακόμη θρησκεύεται.
Μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων, όλοι είχαμε ελπίσει πως οι Χριστιανικές αξίες, που ποτέ δεν εξαφανίσθηκαν εξ ολοκλήρου στους λαούς των Βαλκανίων και της Α. Ευρώπης, θα αναγεννηθούν. Αναμέναμε ότι θα αποτελέσουν γόνιμα στοιχεία σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιδεολογίας, έτσι ώστε να ισορροπηθεί η μονομέρεια ενός Οικονομικοκεντρικού – Υλιστικού μοντέλου.
Αυτή ήταν και η προσδοκία των ιδρυτών της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (1993). Να εμπλουτίσει ο Ορθόδοξος κόσμος και με πνευματικές παραδόσεις το νέο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η προσδοκία εδραζόταν, άλλωστε, στο γεγονός ότι το εγχείρημα της ΕΕ θεμελιώθηκε πρωτίστως από τους ηγέτες των χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων της Δ. Ευρώπης, όπως Αντενάουερ, ντε Γκάσπερι, που εμφορούνταν από Χριστιανικές αξίες. Ωστόσο, οι εξελίξεις μας διέψευσαν. Αφενός, συνετέλεσαν κάποιες εσωτερικές Εθνικές αντιπαλότητες του Ορθόδοξου κόσμου, με αποκορύφωμα την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αφετέρου, στην ΕΕ, μετά από τους Ντελόρ και Πρόντι, ως κυρίαρχη αναδείχθηκε η τάση, που επιβάλλει την Θρησκευτική πίστη να περιορίζεται αυστηρά στον ιδιωτικό χώρο. Σε κεντρικό ευρωπαϊκό πολιτικό επίπεδο, δεν παραχωρείται χώρος ούτε καν για να συζητηθεί το ζήτημα των Χριστιανικών αξιών. Η δικαιολογία, που διαρρέεται, είναι η ανάγκη της ανεκτικότητας ενόψει μιας πολυπολιτισμικής – πολυθρησκευτικής Ευρώπης. Αυτή η τάση οδήγησε στην επέλαση της λεγόμενης woke κουλτούρας, η οποία απειλεί να ισοπεδώσει την Ευρωπαϊκή πνευματική κληρονομιά. Κι αυτό συμβαίνει στο όνομα ενός στρεβλού Δικαιωματισμού, που καταλήγει να μεταμορφώνεται σε αφόρητο Ολοκληρωτισμό.
Μια έκφραση αυτών των αντιλήψεων ζήσαμε πρόσφατα στην Ελλάδα, για το ζήτημα του Γάμου των Ομόφυλων, όπου ο ρόλος της πυρηνικής Οικογένειας αποτέλεσε το κύριο θέμα συζητήσεων. Στο πλαίσιο της δημόσιας αντιπαράθεσης, όποιος πολιτικός υπερασπίστηκε τις Χριστιανικές αξίες, εκτός από τον χαρακτηρισμό οπισθοδρομικός, δέχθηκε και τη μομφή ότι η στάση του εκπορεύεται από την επιθυμία του να έχει τη στήριξη της Εκκλησίας ή του «ποιμνίου». Του αμφισβητήθηκε, δηλαδή, το δικαίωμα να πιστεύει πραγματικά τα όσα πρεσβεύει, δημόσια.
Είναι προφανές ότι έχει έρθει η στιγμή να ξαναδούμε, εκ νέου, τις σχέσεις Χριστιανικών αξιών και Πολιτικής, που κατ’ επέκτασιν είναι και Ηθικής και Πολιτικών, εντός μιας Δημοκρατικής και ισχυρής Ενωμένης Ευρώπης κι ενός φωτεινότερου ευρωπαϊκού μέλλοντος.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
