Γιούρι Μορόζ: «Οι Ελληνες είναι στο πλευρό της Ουκρανίας»
Ο προπονητής της K-17 της Ουκρανίας, Γιούρι Μορόζ μίλησε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» για τον πόλεμο που μαίνεται στην πατρίδα του και για πολλά άλλα
Την περασμένη εβδομάδα βρέθηκε στην Πάτρα η αποστολή της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου Κ-17 της Ουκρανίας, για να πάρει μέρος στα παιχνίδια του 4ου Ομίλου της Elite Round, έχοντας αντίπαλο την Εθνική μας, την Ελβετία και τη Σλοβακία. Μάλιστα, κατάφερε να πάρει την πρόκριση για την τελική φάση της διοργάνωσης.
Ο προπονητής της Ουκρανίας, Γιούρι Μορόζ μίλησε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» για τον πόλεμο που μαίνεται στην πατρίδα του, για το πώς οι συμπατριώτες του προσαρμόστηκαν σ’ αυτές τις συνθήκες παίζοντας ποδόσφαιρο από την πρώτη στιγμή που ξέσπασαν οι μάχες, για το επίπεδο του ουκρανικού ποδοσφαίρου, αλλά και για τον Αντρέι Σεβτσένκο, τον θρύλο της Ουκρανίας, ο οποίος εδώ και δύο μήνες έχει αναλάβει το πόστο του προέδρου της Ουκρανικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, εκφράζοντας την άποψη ότι έχει ξεκινήσει να κάνει πολλή καλή δουλειά και να ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη και τη δημιουργία δομών.
Ο Γιούρι Μορόζ είναι παλιός ποδοσφαιριστής, έχοντας αγωνιστεί μεταξύ άλλων στη Ντιναμό Κιέβου, στην Τορπέντο Μόσχας, στη Λοκομοτίβ Μόσχας, αλλά και σε πολλές του Ισραήλ.
Ως προπονητής, από το 2009 μέχρι το 2013, εργάστηκε στις εθνικές ομάδες Κ-17, Κ-18 και Κ-19 της Ουκρανίας, στην Κ19 της Ντιναμό Κιέβου, στην Τσερνομόρετς και από το 2022 μέχρι σήμερα στην Κ-17 της Ουκρανίας.
Ο ίδιος ζει στο Κίεβο αυτή τη στιγμή και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο τρόπος που μιλάει για την καθημερινή ζωή στη χώρα του, αλλά και για τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Παράλληλα, τονίζει πως ο ελληνικός λαός είναι δίπλα στους συμπατριώτες του και αισθάνεται ότι τους στηρίζει.
– Πώς μπορούν οι ποδοσφαιριστές και προπονητές να παραμένουν εστιασμένοι στο ποδόσφαιρο, τη στιγμή που η πατρίδα τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση;
«Είναι πολύ δύσκολο, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή. Το ποδόσφαιρο είναι μέρος του έθνους μας. Είμαστε πιο εστιασμένοι από ποτέ γιατί θέλουμε να προβάλλουμε τη χώρα μας και να έχουμε περισσότερες διακρίσεις. Εχουμε αρκετούς ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε ομάδες του εξωτερικού, αλλά και κάποιους που παίζουν στην Ουκρανία. Δεν είναι εύκολο, όμως δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο. Εχουμε εξοικειωθεί πλέον μ’ αυτή την κατάσταση».
– Σε ποια χώρα γίνονται οι προπονήσεις της εθνικής ομάδας;
«Εξ αιτίας του πολέμου, δεν μπορούμε να διοργανώσουμε πολλά καμπ προετοιμασίας. Ετσι πρέπει να αποδεχθούμε μια κατάσταση και ψάχνουμε λύσεις. Κάνουμε προπονήσεις στη Σλοβακία σχεδόν μόνιμα πλέον, καθώς εκεί έχουμε οργανώσει το προπονητικό μας πλάνο και έχουμε εξασφαλίσει εγκαταστάσεις. Πριν από την έναρξη ενός τουρνουά, σχεδιάζουμε τις προπονήσεις μας σε ένα συγκεκριμένο μέρος και συγκεντρώνεται όλη η ομάδα εκεί».
– Εσείς ζείτε στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή;
«Ναι, φυσικά στην Ουκρανία ζω, στο Κίεβο».
– Ποια είναι η κατάσταση στη χώρα; Στην Ελλάδα μαθαίνουμε κάποια πράγματα, αλλά δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει με τον πόλεμο…
«Μάθαμε να ζούμε μ’ αυτό. Κοντά στο Κίεβο που ζω εγώ, υπάρχουν δυνάμεις του ρωσικού στρατού κοντά στην πόλη, οπότε αισθανόμαστε τον πόλεμο. Ο στρατός της χώρας μας προσπαθεί να υπερασπίσει τα εδάφη μας. Ακούμε τους πυραύλους που πέφτουν, ακούμε τα πάντα. Από την άλλη πλευρά, η ζωή δεν σταματάει ούτε στον πόλεμο».
– Με ποιον τρόπο διεξάγονται τα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα στην Ουκρανία;
«Μέχρι πριν από λίγο καιρό, όλα τα παιχνίδια διεξάγονταν χωρίς κόσμο στο γήπεδο για λόγους ασφαλείας. Τώρα, σε μερικά ματς, ανάλογα το πού γίνονται, οι φίλαθλοι μπορούν να πάνε στο γήπεδο, αλλά υπάρχει ένας περιορισμός στον αριθμό. Αν ξεκινήσουν να πέφτουν βόμβες, τότε όλοι κατεβαίνουν σε έναν ειδικό χώρο κάτω από το γήπεδο για να προφυλαχθούν μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση! Και μετά συνεχίζεται το παιχνίδι».
– Μα καλά, δεν φοβούνται να πάνε στο γήπεδο;
«Πλέον, είναι συνηθισμένοι… Είμαστε όλοι συνηθισμένοι. Γνωρίζω πως ίσως ακούγεται λίγο παράξενο για τους περισσότερους, όμως είναι μια πραγματικότητα. Αλλωστε, ποτέ δεν σταμάτησε το ποδόσφαιρο στην Ουκρανία, παρά τον πόλεμο».
– Πώς ήταν οι πρώτες μήνες αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος;
«Τον πρώτο καιρό φοβόμασταν πολύ. Δεν γνωρίζαμε τι συμβαίνει, για ποιον λόγο γίνεται όλο αυτό. Προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται. Μετά από δύο χρόνια το συνηθίσαμε».
– Είναι ο πόλεμος κάτι που συνηθίζεται;
«Πρέπει να προσαρμόζεσαι. Κι αν κάποιος σε πειράξει, πρέπει να κάνεις κάτι. Γίνεται γενοκτονία, σκοτώνουν τους ανθρώπους μας. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι για να τους προστατέψουμε. Πριν από λίγες ημέρες, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν στην Οδησσό και κινδύνευσε μαζί με τη συνοδεία του, οπότε καταλαβαίνετε ποια είναι η κατάσταση».
– Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που υπήρξαν προβλήματα με τη Ρωσία;
«Φυσικά και δεν ήταν η πρώτη φορά, αλλά δεν είχε φτάσει η κατάσταση σε τέτοιο σημείο. Κανείς δεν περίμενε ότι θα γινόταν εισβολή στη χώρα μας».
– Υπάρχουν ποδοσφαιριστές από την εθνική σας ομάδα που θα μπορούσαν να παίξουν σε υψηλό επίπεδο;
«Το 65% των παικτών έχουν δυνατότητες και προοπτική. Για τους υπόλοιπους εξαρτάται από το πόσο θα δουλέψουν στη συνέχεια, γιατί και οι συνθήκες είναι ιδιαίτερες. Βέβαια, αρκετά παιδιά αγωνίζονται σε ομάδες του εξωτερικού και έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν απερίσπαστα και σε υψηλό επίπεδο, όμως είναι και παιδιά που αγωνίζονται σε ομάδες της Ουκρανίας».
– Εχει επηρέασει ο πόλεμος το επίπεδο του ουκρανικού ποδοσφαίρου;
«Φυσικά. Το επίπεδο είναι χειρότερο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Πριν τον πόλεμο είχαμε πολλούς ξένους που αγωνίζονται στις ομάδες της Ουκρανίας. Προσέθεταν ποιότητα στα πρωταθλήματά μας. Τώρα παίζουν σχεδόν μόνο Ουκρανοί, καθώς οι ξένοι δεν έρχονται να παίξουν. Είναι πολύ λίγοι πλέον αυτοί που παραμένουν».
– Και κυρίως αγωνίζονται στις μεγάλες ομάδες;
«Βασικά οι περισσότεροι αγωνίζονται στη Σαχτάρ που έχει και το μεγαλύτερο μπάτζετ. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν ομάδες που έχουν έναν ή δύο ξένους και κάποιες κανέναν. Δεν είναι εύκολο και για τους ίδιους να παίζουν σε μία χώρα που σφυρίζουν οι βόμβες πάνω από το κεφάλι σου».
– Πώς είναι ο Αντρέι Σεβτσένκο ως πρόεδρος της ουκρανικής Ομοσπονδίας;
«Νομίζω ότι ήταν η κατάλληλη επιλογή. Υπήρξε ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής και ένας θρύλος για την Ουκρανία. Παρότι βρίσκεται δύο μήνες στο συγκεκριμένο πόστο, έχει αλλάξει πολλά και θέλει να αλλάξει ακόμα περισσότερα στο ποδόσφαιρο της χώρας μας».
– Ποιος είναι ο στόχος του;
«Είναι μαξιμαλιστής. Προσπαθεί για το καλύτερο, έχει μεγάλα σχέδια. Δουλεύει πολύ, ασχολείται πολλές ώρες με το αντικείμενό του και έχει κάνει αρκετά σχετικά με την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, ειδικά για τα νέα παιδιά. Επισκέπτεται διάφορες περιοχές της Ουκρανίας, μιλάει με τους ανθρώπους των τοπικών ομάδων. Ολα αυτά είναι καλά σημάδια. Εχει δύσκολο έργο, καθώς καλείται να ουσιαστικά να αναδομήσει το ουκρανικό ποδόσφαιρο σε μια περίοδο πολέμου».
– Είναι θετικό πως τυγχάνει τον σεβασμό όλων…
«Ο Αντρέι είναι τεράστια προσωπικότητα. Είναι θρύλος στην Ουκρανία. Και επίσης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος βγαίνει και μιλάει ανοιχτά για όσα περνάει η χώρα μας, προσπαθώντας να κινητοποιήσει τους Ευρωπαίους. Δεν είναι τυχαίος και σίγουρα μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα».
– Πότε πιστεύετε ότι θα τελειώσει ο πόλεμος;
«Δεν το ξέρω, δεν μπορώ να πω. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει επιλογή, αυτή είναι η πραγματικότητα. Ξέρετε, πλέον έχουμε μάθει να είμαστε ρεαλιστές και να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση όπως πραγματικά είναι. Πρέπει να πολεμήσουμε και να δούμε πότε θα τελειώσει αυτή η κατάσταση».
– Τι θα λέγατε στον Βλαντιμίρ Πούτιν αν θα τον βλέπατε μπροστά σας;
«Δεν νομίζω ότι έχει κανένα νόημα να του έλεγα κάτι. Στην αρχή υπήρχε πολύς θυμός και μίσος στο πρόσωπό του. Τώρα δεν ενδιαφερόμαστε γι’ αυτόν. Για εμάς δεν υπάρχει. Στο ξεκίνημα του πολέμου λέγαμε “είναι δυνατόν; Τι κάναμε λάθος και δεχόμαστε επίθεση από τους Ρώσους;”.
Τώρα τον αγνοούμε και ο στρατός μας πολεμάει για τη χώρα μας. Είμαστε άνθρωποι του ποδοσφαίρου, θέλουμε να προβάλλουμε την Ουκρανία και να είμαστε ενωμένοι ως έθνος. Να δείξουμε ότι δεν είμαστε εμείς οι δολοφόνοι. Είμαστε άνθρωποι που υπερασπιζόμαστε τα σπίτια μας από μία εισβολή».
– Πιστεύετε ότι οι Ελληνες είναι δίπλα σας ή εναντίον σας;
«Εχώ την αίσθηση ότι είναι δίπλα μας. Αυτό εισέπραξα και το διάστημα που βρεθήκαμε στην Ελλάδα. Ξέρουμε ότι έχετε επιλέξει την καλή πλευρά. Είστε η χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οπότε δεν γίνεται να μην υποστηρίζετε την καλή πλευρά, την πλευρά που αδικείται».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
