Ιδιώτης – Δωρητής, άρα ύποπτη περίπτωση

ΔΥΣΚΟΛΕΣ στιγμές περιμένουν τη δημοτική αρχή στο συμβούλιο, όπου θα τεθεί -με πιεστικές διαθέσεις από την αντιπολίτευση- το ζήτημα της τύχης του εμβληματικού αλλά ουσιαστικά «απλανούς» Εσπερου, σε σχέση με δικούς της χειρισμούς, κατευθύνσεις και προτεραιότητες.

ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ αποκάλυψε ότι σοβούσε σημαντική πρόταση από δωρητή, την οποία η δημοτική αρχή πάγωσε χωρίς να εξηγήσει τους λόγους αλλά και χωρίς ποτέ να την απορρίψει, δημοσίως ή ιδιωτικώς.

ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι τόσο εάν η πρόταση ήταν λειτουργική, δόκιμη, θετική, όσο ο τρόπος με τον οποίο η δημοτική αρχή αντιμετωπίζει τις τοπικές ιδιωτικές δυνάμεις, όταν αυτές προέρχονται από το πεδίο της οικονομικής ισχύος, ακόμα και όταν οι δυνάμεις αυτές έχουν δώσει εξετάσεις στο πεδίο των καλών προθέσεων, όπως φάνηκε από τη δωρεά του συγκεκριμένου ιδιώτη, μέσω των οποίων βρήκε νέα ζωή η οικία Παλαμά, την οποία η πόλη είχε αποτύχει η ίδια να διασώσει.

Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ και η μη επιδίωξη καλής συνεργασίας, ούτε καν αξιοποίησης αυτού του ανθρώπινου κεφαλαίου, δεν ωφελεί την πόλη. Πρόκειται βέβαια για τη φιλοσοφία της δημοτικής αρχής, που αυτή και αν δεν ωφελεί την πόλη.

Οι Αχραντοι Και Οι Αμαρτωλοι

ΤΟ «ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ» μέρος της υπόθεσης του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ που μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ διότι του το επέβαλε η αριστερή του συνείδηση, η οποία υπέφερε με τα μνημόνια, μικρότερη σημασία έχει, από το βασικό ερώτημα: Πόσο πραγματικά μεγάλη διαφορά χωρίζει τον πλανήτη ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τον αμαρτωλό λοιπό συστημικό κόσμο που επίσης εκμεταλλεύεται ευκαιρίες, αξιοποιεί την περιουσία του, για τα παιδιά του ή «για την κακομοίρα τη μάνα του», για να το φαιδρύνουμε, κόντρα στο πνεύμα της Σαρακοστής, πνεύμα θυσίας και καρτερικότητας.