Ιωάννης Παπαζήσης στην «Π»: «Στην Ελλάδα υπάρχει το σύνδρομο του πρωταγωνιστή!»

Παναγιώτης Ρηγόπουλος

Σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ και με τη Λένα Παπαληγούρα στον ομώνυμο ρόλο ανεβαίνει η τραγωδία του Σοφοκλή «Ηλέκτρα», απόψε Κυριακή (ώρα 21:30), στο Δημοτικό Θερινό Θέατρο και στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας.
Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι: Ελισάβετ Μουτάφη, Ιωάννης Παπαζήσης, Στρατής Χατζησταματίου, Εριέττα Μανούρη, Δαυίδ Μαλτέζε, Πάρης Λεόντιος.
Χορός: Φιόνα Γεωργιάδη, Ηβη Νικολαΐδου, Κωνσταντίνα Νταντάμη, Δανάη Πολίτη, Μελισσάνθη Ρεγκούκου, Αρετή Τίλη.
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος, σκηνικό: Μικαέλα Λιακατά, κοστούμια: Βασιλική Σύρμα, κίνηση Κική Μπάκα.

Ο πρωταγωνιστής Ιωάννης Παπαζήσης, γνωστός στο ευρύ κοινό από τη μεγάλη και τη μικρή οθόνη, μίλησε στην «Π», με αφορμή τη νεωτεριστική προσέγγιση του ρόλου του παιδαγωγού που υποδύεται: Για πρώτη φορά, θα παρουσιαστεί ένας δραματικός ρόλος αρχαίας τραγωδίας, με στοιχεία κωμικά, κόντρα στη δραματοποίηση του ήρωα.

“Δεν υπάρχει τυποποίηση σε μένα”

-Πόσο εύκολο είναι για εσάς, να απεκδύεσθε του τηλεοπτικού σας μανδύα, μετά από μια μεγάλη επιτυχία ενός σίριαλ στο οποίο συμμετείχατε;

Η ζωή ενός ηθοποιού στην Ελλάδα χωρίζεται σε δύο κομμάτια: Το ένα είναι το επικοινωνιακό, της μικρής οθόνης και το άλλο είναι το θέατρο, που το κάνουμε για την εξέλιξή μας ως άνθρωποι και ηθοποιοί, για την ψυχή μας, για την επαφή με τον κόσμο.
Ετσι και φέτος είμαι στην Ηλέκτρα και έρχομαι για 5ο συνεχές καλοκαίρι στην Πάτρα και είμαι χαρούμενος, γιατί έχουμε μια πολύ καλή παράσταση και είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος θα την απολαύσει.
Ποτέ δεν έχω μπει στη λογική ότι επειδή έκανα έναν επιτυχημένο τηλεοπτικό ρόλο, πρέπει να κάνω οπωσδήποτε κάτι στο θέατρο για να αλλάξω την εικόνα μου. Είχα την τύχη ο κόσμος να με γνωρίσει από τη μεγάλη οθόνη από την αρχή της καριέρας μου. Οταν μπαίνω σε έναν ρόλο προσπαθώ να αλλάζω ολοκληρωτικά. Δεν υπάρχει τυποποίηση σε μένα. Αυτά συμβαίνουν κυρίως σε ξαφνικές επιτυχίες, όταν ξεκινάει ένας ηθοποιός και κάνει ένα πολύ μεγάλο καλλιτεχνικό πάταγο στην τηλεόραση. Τότε αλλοιώνεται η εικόνα του και γίνεται ο τηλεοπτικός ήρωας. Εγώ είχα την τύχη να κάνω συνεχόμενες επιτυχίες και άρα ήταν λίγο δύσκολο να ταυτιστώ με κάτι συγκεκριμένο. Και αυτό το βλέπω από τον κόσμο, που συνεχώς ταυτίζεται με διαφορετικό κάθε φορά ήρωα από αυτούς που έχω ενσαρκώσει στην τηλεόραση.

Τι σας κεντρίζει περισσότερο καλλιτεχνικά από όλα όσα κάνετε;
Εμένα αυτό που κυρίως με ενδιαφέρει είναι η περιοδεία με το αρχαίο δράμα. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι για τον Ελληνα καλλιτέχνη, γιατί έχει μια επαφή με το κοινό, που στην ουσία χτίζεται. Είναι σα να έχουμε ένα ραντεβού κάθε καλοκαίρι και ο κόσμος έχει θύμηση πάνω σε αυτό. Δηλαδή εγώ πλέον, που έχω βγει πολλές περιοδείες, βλέπω ότι αρχίζω εγώ να θυμάμαι τον κόσμο και όχι μόνο το αντίστροφο! Θυμάμαι πρόσωπα και συζητήσεις από το προηγούμενο καλοκαίρι. Αρα είναι μια ιδιαίτερη σχέση, που χτίζεται κάθε καλοκαίρι. Εχει μια γοητεία, που εμένα μου αρέσει πάρα πολύ.

“Παρουσιάζω μια άλλη προσέγγιση του ρόλου του παιδαγωγού που βγάζει και γέλιο”

– Σας αγχώνει η αναζήτηση της επόμενης καλλιτεχνικής επιτυχίας;
Δεν είμαι από τους καλλιτέχνες που σκέφτονται το αύριο! Εμένα πάντοτε με άγχωνε αυτό. Υπάρχει ένα σύνδρομο στην Ελλάδα, που λέγεται το σύνδρομο του πρωταγωνιστή! Από τη στιγμή που κάνεις μια επιτυχία αρχίζεις να διαλέγεις ρόλους στο θέατρο, με το όνομά τους. Δηλαδή θα κάνω Αμλετ, θα κάνω Οιδίποδα, θα κάνω Οθέλο. Αυτό το σύνδρομο, εγώ δεν το είχα ποτέ! Εγώ είχα το σύνδρομο της αυτοαναίρεσης!
Οταν έκανα μια μεγάλη επιτυχία, σα να ήθελα να τη σβήσω από πάνω μου. Και να πάω σιγά–σιγά στην επόμενη. Γενικά δεν μου αρέσει να εισπράττω την επιτυχία. Δηλαδή, όταν είχα κάνει το «Κόκκινο Ποτάμι» θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το καλοκαίρι μου έγιναν 2-3 προτάσεις για να παίξω πρωταγωνιστικό ρόλο σε αρχαίο δράμα. Και εγώ διάλεξα να πάω σε ένα πολύ–πολύ μικρό ρόλο στο αρχαίο δράμα, γιατί μου άρεσε ο συγκεκριμένος ρόλος. Σαφώς έχω βλέψεις, αλλά δεν προσωποποιούνται, ούτε σε έργα, ούτε σε οράματα, ούτε σε συνεργασίες. Οι βλέψεις μου είναι να μπορώ να εξελίσσομαι. Γιατί εγώ όταν νιώσω ότι γίνομαι καλλιτεχνική μηχανή, κάτι δεν πάει καλά μέσα μου. Δεν θέλω να γίνω εισπρακτική μηχανή».

– Γιατί είπατε «ναι» στην Ηλέκτρα και γιατί επιλέξατε το ρόλο του παιδαγωγού;
Πρώτα απ’ όλα ήθελαν να δουλέψω με την Λίλη Μελεμέ. Είχαμε ένα άτυπο ραντεβού με τη Λένα Παπαληγούρα, ότι θα βρεθούμε ξανά στη σκηνή μετά τον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι, που είχαμε κάνει το 2018 στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.
Είπα πολύ γρήγορα «ναι» στο ρόλο του παιδαγωγού, που υποδύομαι, γιατί μιλάμε για μια πολύ σημαντική συμβολή στο έργο και ένα υπερβολικά σημαντικό μονόλογο του παιδαγωγού. Ενας από τους καλύτερους μονολόγους που έχουμε στο αρχαίο δράμα και εγώ ήθελα να παίξω αυτό τον μονόλογο. Από εκεί και πέρα αυτός ο μονόλογος είναι ένα μεγάλο ψέμα που χτίζει ο παιδαγωγός, απέναντι σε όλους τους άλλους. Οτι ο Ορέστης είναι νεκρός. Αυτοί που ξέρουν ότι είναι ψέμα είμαι εγώ και οι θεατές, Κανείς άλλος από τους ήρωες. Αυτό που πρότεινα στη σκηνοθέτιδα να κάνουμε είναι να αντιμετωπίσουμε το θέμα ως ψέμα, με όρους Αριστοφανικούς. Ηθελα να προσθέσω την κωμωδία, μέσα στο δράμα. Πάντα πίστευα ότι ο εχθρός του δράματος είναι η δραματικότητα, όπως εχθρός της κωμωδίας είναι η κωμικότητα.
Ετσι λοιπόν παρουσιάζω μια άλλη λογική του παιδαγωγού, που βγάζει ακόμα και γέλιο. Αυτό με ενδιέφερε: Η δραματικότητα ενός ήρωα, μέσα από πιο κωμικούς δρόμους».

– Τι μας αποδεικνόουν κάθε καλοκαίρι τα έργα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας;
Οτι σίγουρα τα έργα αυτά παραμένουν διαχρονικά, αλλά εστιάζουμε μόνο στους μεγάλους αυτούς αρχαίους συγγραφείς. Εγώ θεωρώ ότι τα μεγάλα προβλήματα παραμένουν διαχρονικά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Δηλαδή και σήμερα να γραφθεί ένα σπουδαίο έργο θεωρώ ότι θα είναι διαχρονικό το 2500 ή το 3000! Η θέληση του ανθρώπου για εξουσία, η μεγάλη κόντρα του ανθρώπου με τον Θεό, η θέληση του ανθρώπου να φθάσει πάντα κοντά στο Θείο, στην εξουσία, στη βασιλεία, θεωρώ ότι δεν έχουν αλλάξει. Εχουν αλλάξει τα ρούχα, το χτένισμα, έχει αλλάξει το χρώμα, αλλά στην ουσία δεν έχει αλλάξει τίποτα! Οταν κάποιος έχει εξουσία, θα αλλάξει σαν άνθρωπος! Δεν υπάρχει περίπτωση! Και ο καλύτερος και ο πιο δημοκρατικός άνθρωπος του κόσμου να είναι, η εξουσία θα τον αλλάξει!».
—————————————————————-
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Τιμές εισιτηρίων: 20 ευρώ και μειωμένο 17 ευρώ (ανέργων, φοιτητικό, μαθητικό, άνω των 65, ΑΜΕΑ).
ΠΡΟΣΦΟΡΑ εισιτήρια από 12 ευρώ για περιορισμένο αριθμό.
Προπώληση εισιτηρίων: Ταμείο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας 2610.273.613, -Δισκοπωλείο JOE RECORDS, (Καραϊσκάκη 134, ηλ. 2610.620.673), – Βιβλιοπωλείο ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΣ (Κορίνθου 274, τηλ. 2610.273.287) και ηλεκτρονικά στο viva.gr

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News