Μαρία Κονδύλη: «Η περιέργεια είναι η κινητήριος δύναμή μου»

-Εντονότερες αναμνήσεις από τα παιδικά σας χρόνια;   

Μεγάλωσα σε ένα συντηρητικό περιβάλλον της εποχής. Θυμάμαι πως με γοήτευε από την παιδική μου ηλικία η «μυρωδιά» του βιβλιοπωλείου, η «μυρωδιά» της τυπωμένης σελίδας. Το διάβασμα με ταξίδευε, ήταν το δικό μου παιχνίδι…

-Τι υπαγόρευσε την απόφασή σας να επιλέξετε την Ιατρική; Και την ειδικότητα στη Νευρολογία;

Στην ηλικία των 14 ετών, ένα μεσημέρι επισκέφθηκα τη μητέρα μου στο θάλαμο ενός νοσοκομείου. Είχε μόλις κάνει μια γυναικολογική επέμβαση. Η γιατρός που έκανε εκείνη την ημέρα την απογευματινή της επίσκεψη στους θαλάμους, στα παιδικά μου μάτια έμοιαζε να έχει υπερφυσικές ικανότητες και μια γνώση πέρα από το μέτρο και αυτόματα μαγεύτηκα από αυτή τη γνώση και τη συνεπαγόμενη δύναμη που δίνει. Σε ό,τι αφορά την ειδικότητα στη Νευρολογία, πραγματικά δεν νομίζω πως υπάρχει πιο γοητευτικό και μυστηριώδες όργανο στο ανθρώπινο σώμα από τον εγκέφαλο. Από πάντα με χαρακτήριζε η περιέργεια ως συμπεριφορά και συναίσθημα και δεν υπάρχει κάτι που να εξάπτει περισσότερο την περιέργειά μου από τις εγκεφαλικές λειτουργίες….

-Το  βιογραφικό σας καταδεικνύει μια συνεχή εξέλιξη μέσω σπουδών σε πανεπιστήμια Πατρών, Μίσιγκαν, Μινεσότα, Λονδίνου. Πώς θα περιγράφατε αυτές τις εμπειρίες;

Οπως προανέφερα, η περιέργεια είναι η κινητήριος δύναμή μου… Σε κάθε περίπτωση η Ιατρική, ως γνώση που διδάχθηκα στα φοιτητικά έδρανα απέχει πολύ από την Ιατρική που διδάσκονται οι σημερινοί φοιτητές. Η δε Ιατρική του ιδιωτικού ιατρείου, ως πράξη, διαφοροποιείται σημαντικά από την Ιατρική του νοσοκομείου. Ο ιδιώτης ιατρός που θέλει να γνωρίζει και να εξασκεί την Ιατρική του σήμερα, πρέπει να εξελίσσεται διαρκώς.

-Και αποφασίζετε να ανοίξετε τον δικό σας χώρο, πότε;

Το πρώτο μου ιδιωτικό ιατρείο άνοιξε στο Μεσολόγγι και λειτούργησε από το 2001 έως και το 2022. Επειδή σε αυτή την πόλη δεν υπήρχε άλλος νευρολόγος, από την πρώτη κιόλας ημέρα έπεσα στα βαθιά. Αυτό το ιατρείο μού έδωσε μια απίστευτη πληθώρα διαφορετικών περιστατικών από τα πλέον απλά έως και τα πιο σοβαρά και συνεπώς μια ανεκτίμητη εμπειρία στο κλινικό κομμάτι αλλά και την πολυτέλεια να συνεχίσω τις ακαδημαϊκές μου σπουδές, αποκτώντας τον μεταπτυχιακό και τον διδακτορικό μου τίτλο από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών παράλληλα με την εργασία μου. Από το 2015 λειτουργεί το Νευρολογικό μου Ιατρείο στην Πάτρα.

-Τι αγαπάτε στη δουλειά σας και ποιες οι προκλήσεις;

Πάντα έβλεπα τον ασθενή μου ως όλον. Για εμένα υπάρχουν πρωτίστως ασθενείς και δευτερευόντως ασθένειες. Διαφωνώ με τη μηχανιστική αντίληψη της συμπτωματικής θεραπείας, δηλαδή της θεραπείας των συμπτωμάτων και μόνο. Πάντα ήθελα να βρίσκω με τον ασθενή μου την αιτία του προβλήματος και να τη θεραπεύω με τη χρήση των τελευταίων εξελίξεων της Ιατρικής αλλά και χρησιμοποιώντας και συμπληρωματικές ή εναλλακτικές θεραπείες, όπως ο Ιατρικός Βελονισμός ή η Ομοιοπαθητική. Ακόμη περισσότερο από το να θεραπεύω, προτιμώ να προλαμβάνω τη δυσλειτουργία και σε αυτή τη λογική εκπαιδεύω και τους ασθενείς μου. Αυτή η διαδικασία συνιστά μια καθημερινή πρόκληση.

-Το 2023 εργάζεστε ως νοσοκομειακός γιατρός στο Βέλγιο. Μεγάλη απόφαση. Τι σήμαινε για εσάς, προσωπικά και επαγγελματικά, αυτή η χρονιά; Τι διαπιστώσατε;

Σε προσωπικό επίπεδο ήταν δύσκολα γιατί μου έλειπε η Ελλάδα, οι δικοί μου άνθρωποι και οι ασθενείς μου. Οταν έφυγα λειτουργούσαν και τα δύο μου ιατρεία, είχα περισσότερη δουλειά από όση μπορούσα να διαχειριστώ και η καθημερινότητά μου ήταν υπερπλήρης. Κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιο λόγο ήθελα να φύγω… Παρ’ όλα αυτά η ανάγκη μου να εκπαιδευθώ στη σύγχρονη αντιμετώπιση των Αγγειακών Εγκεφαλικών Επεισοδίων και να αναμετρηθώ με ένα εντελώς άλλο σύστημα υγείας σε νοσοκομειακό (και άρα πιο απαιτητικό) περιβάλλον μέτρησε παραπάνω. Το να είμαι η υπεύθυνη νευρολόγος της Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας -ΜΑΦ των Αγγειακών Εγκεφαλικών Επεισοδίων στη Νευρολογική κλινική του Centre Hospitalier Bois de l’Abbaye στη Λιέγη για έναν ολόκληρο χρόνο μού έδωσε ανεκτίμητες γνώσεις κι εμπειρίες. Ο κύκλος αυτός όμως έκλεισε και είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι πάλι εδώ.

-Θα μας πείτε και για τη νέα σας εκπαίδευση στην ύπνωση για τη χρόνια αντιμετώπιση του πόνου;

Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λιέγης γίνεται εδώ και πολλά χρόνια μια απίστευτη δουλειά τόσο σε ερευνητικό επίπεδο όσο και σε κλινικό που αφορά στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου -και όχι μόνο- με τη χρήση ύπνωσης. Εχουν φθάσει στο σημείο πλέον να κάνουν χειρουργεία με τη χρήση ύπνωσης! Η κλινική ύπνωση εκμεταλλεύεται τις ασύλληπτες ικανότητες του εγκεφάλου να μεταβάλλει την ποιότητα των συμπτωμάτων, να μειώνει κατά βούληση την ένταση του όποιου πόνου (ή και να τον καταργεί) ακόμη και του καρκινικού… Αποφάσισα λοιπόν να εντάξω την κλινική ύπνωση στην ολιστική πρακτική του ιατρείου μου προκειμένου να βελτιωθεί σημαντικά η καθημερινότητα ασθενών που υποφέρουν για χρόνια και είμαι πολύ ενθουσιασμένη με αυτή την προοπτική.

-Επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις: Πώς τα καταφέρνετε με τις ισορροπίες;

Προσπαθώ να είμαι ισορροπημένη εσωτερικά κι αυτό με βοηθά στην ισορροπία των υποχρεώσεων της καθημερινότητας.

-Στη διαδρομή σας, ήρθατε αντιμέτωπη με δυσάρεστες συμπεριφορές, τρικλοποδιές, ίσως, λόγω του φύλου σας;

Μπορώ να θυμηθώ κάποιες περιπτώσεις ανάρμοστης συμπεριφοράς καθώς και «τρικλοποδιές» που δεν είχαν όμως σχέση με το φύλο μου.

-Για τις δυσκολίες, γενικά, ποια όπλα διαθέτει η φαρέτρα σας;  

Η διατήρηση της εσωτερικής μου ισορροπίας με καθημερινό διαλογισμό, ανάλυση του εαυτού μου και… ζωγραφική με βοηθούν στο να στρέφομαι «προς τα μέσα» όταν οι εξωτερικές συνθήκες είναι δύσκολες.

-Στόχοι/όνειρά σας;

Να βοηθήσω με τον πλέον αξιόπιστο και ολιστικό τρόπο όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ τηρώντας το ιπποκρατικό αξίωμα ωφελέειν ή μη βλάπτειν.