Ναπολέων – Ιωσηφίνα

Του Ελισσαίου Βγενόπουλου, Σκηνοθέτης.

Η συνέπεια πετυχαίνει έναν στόχο, που οι άλλοι δεν μπορούν να πλησιάσουν, το ταλέντο πετυχαίνει έναν στόχο, που κανένας άλλος δεν μπορεί να πετύχει, η ιδιοφυΐα όμως πετυχαίνει έναν στόχο, που κανένας άλλος δεν μπορεί να δει. Γιατί μπορεί εξυπνάδα να είναι η ικανότητα προσαρμογής στην αλλαγή, αλλά ιδιοφυΐα είναι αυτή που φέρνει την πολυπόθητη αλλαγή.

Στην ταινία «Ναπολέων» η αφήγηση ξεκινά με εμβάθυνση στις απαρχές του στο νησί της Κορσικής, με αναφορές στην πρώιμη ζωή και των συνθηκών που διαμόρφωσαν τις φιλοδοξίες του. Ο Γιόακιν Φίνιξ αποτυπώνει την αδυσώπητη ορμή και το χάρισμα του Ναπολέοντα, απεικονίζοντάς τον ως προορισμένο για το σπουδαίο του πεπρωμένο. Η ταινία κατασκευάζει τα θεμέλια του χαρακτήρα του, παρουσιάζοντας τη στρατιωτική του ανδρεία, τη στρατηγική του ευφυΐα και την ανυποχώρητη αποφασιστικότητά του.

Μέρος της ταινίας αφιερώνεται στις στρατιωτικές εκστρατείες του, αναδεικνύοντας την ιδιοφυΐα του στο πεδίο της μάχης. Γινόμαστε μάρτυρες θριάμβων και αποτυχιών του, μιας ιδιοφυίας που επαναπροσδιόρισε την τέχνη του πολέμου. Οι σκηνές των μαχών είναι ρεαλιστικά αποτυπωμένες και εντυπωσιακά σχεδιασμένες, με ενστικτώδη αίσθηση χάους και δόξας του.

Ωστόσο, στο επίκεντρο βρίσκεται η πολύπλοκη και συναισθηματικά φορτισμένη σχέση του με την Ιωσηφίνα, τον εκρηκτικό, τραγικό και μοναδικό μεγάλο έρωτά του για τη Ζοζεφίν ντε Μποαρνέ, απεικονίζοντάς τη ως κάτι περισσότερο από απλή ερωμένη και σύζυγο.

Η ταινία εξερευνά τις περιπλοκές της σχέσης τους, τη συναισθηματική επιβάρυνση του γάμου τους από την ανελέητη επιδίωξή του για εξουσία, στην επική ιστορία.
-Νομίζεις ότι είσαι σπουδαίος; Απευθύνει το ρητορικό ερώτημα η Ζοζεφίνα προς τον αυτοκράτορα και απαντά μόνη της. Είσαι μόνο ένας ασήμαντος αγριάνθρωπος, που δεν είναι τίποτα χωρίς εμένα.

Στην αρχή ο Ναπολέων είναι φοβισμένος, ευάλωτος, τρωτός, εύθραυστος. Μόλις γνωρίσει τη Ζοζεφίνα γίνεται εθισμένος στο σεξ τύραννος, πριν γίνει εχθρός της Ευρώπης. Καθώς ανεβαίνει στην εξουσία και στέφεται, η ταινία εμβαθύνει στις πολιτικές ίντριγκες και εσωτερικές συγκρούσεις που καθόρισαν την κυριαρχία του.

Η ταινία απεικονίζει τις σκοτεινές πτυχές του χαρακτήρα του. Των αυταρχικών του τάσεων και επιπτώσεων των φιλοδοξιών στους γύρω του, αναδεικνύοντας τα ελαττώματα της ιστορικής προσωπικότητας.

Ο «Ναπολέων» δεν είναι απλώς μια βιογραφική ταινία, στοχεύει να είναι μια μεγάλη εξερεύνηση της εξουσίας, φιλοδοξίας και ανθρώπινου κόστους της επιδίωξης του μεγαλείου, χωρίς όμως να το επιτυγχάνει πάντα.

Σε σκηνοθεσία-παραγωγή Ρίντλεϊ Σκοτ, σε σενάριο Ντέιβιντ Σκάρπα, εκτυλίσσεται ως ιστορικό δράμα, εστιάζοντας στην αλματώδη άνοδο του Ναπολέοντα στην εξουσία και στην περίπλοκη δυναμική της σχέσης του με την Ιωσηφίνα. Μια ποικίλη χρωματική παλέτα, που αντικατοπτρίζει τη χλιδή και παρακμή της εποχής, από τους πολυτελείς χώρους των παλατιών μέχρι τα πεδία των μαχών.

Η φωτογραφία είναι εντυπωσιακή, με σχολαστική προσοχή στη λεπτομέρεια, βουτηγμένη στους γκρίζους ουρανούς, τα πειραγμένα χρώματα και τα μισοσκότεινα εσωτερικά.

Κοστούμια και μακιγιάζ συμβάλλουν στην αυθεντικότητα αναπαράστασης της εποχής του 19ου αιώνα.

Τα σκηνικά περίτεχνα, αναπαριστώντας το μεγαλείο της Ναπολεόντειας Γαλλίας.

Οι σκηνές μάχης, επικής κλίμακας με εφέ, χορογραφία του πλήθους και προσοχή στην ακρίβεια, αποτυπώνουν με επιτυχία το χάος και τη βιαιότητα των Ναπολεόντειων πολέμων, που μας κρατούν σε εγρήγορση.

Ο Ρ. Σκοτ έπειτα από ταινίες όπως, «Μονομάχος», «Blade Runner» και «Alien» προσπαθεί να συλλάβει την ουσία της περιόδου, στον ταραχώδη και συναρπαστικό κόσμο μιας από τις πιο αινιγματικές μορφές της ιστορίας, τη σχεδόν μανιακή προσωπικότητα του σπουδαίου στρατηλάτη.