Ο νέος αυτοκινητόδρομος Πατρών-Πύργου: Μια νέα αρχή για τη δυτική Ελλάδα

Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαΐας και εκδότης της εφημερίδας «Πελοπόννησος» Θεόδωρος Λουλούδης αρθρογραφεί για τον νέο αυτοκινητόδρομο Πατρών-Πύργου αλλά και τις περαιτέρω ανάγκες της ευρύτερης περιοχής

Ο νέος αυτοκινητόδρομος Πατρών-Πύργου: Μια νέα αρχή για τη δυτική Ελλάδα

Μετά από δεκαετίες αναμονής, υποσχέσεων και πολύχρονων καθυστερήσεων, η δυτική Ελλάδα αποκτά επιτέλους έναν σύγχρονο αυτοκινητόδρομο που ενώνει την Πάτρα με τον Πύργο. Η ολοκλήρωση του έργου δεν αποτελεί απλώς ένα ακόμη τμήμα οδοποιίας στον χάρτη της χώρας. Κλείνει μια παλιά πληγή, που επί δεκαετίες αιμορραγούσε, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Η παλιά εθνική οδός Πατρών-Πύργου είχε εξελιχθεί σε έναν από τους πιο επικίνδυνους οδικούς άξονες της χώρας. Ο χαρακτηρισμός «δρόμος του θανάτου» δεν ήταν υπερβολικός. Χιλιάδες ζωές χάθηκαν ή άλλαξαν για πάντα λόγω τροχαίων δυστυχημάτων και ατυχημάτων. Η ολοκλήρωση του νέου αυτοκινητόδρομου που θα συνδέει την Πάτρα με τον Πύργο επαναφέρει την αίσθηση της ασφάλειας. Αποτελεί φόρο τιμής στους ανθρώπους που χάθηκαν άδικα, σε μια διαδρομή που έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει αναβαθμιστεί.

Η απουσία αυτής της υποδομής όλα τα προηγούμενα χρόνια λειτούργησε ανασταλτικά στην αναπτυξιακή πορεία ολόκληρης της δυτικής Πελοποννήσου. Η Ηλεία και η Αχαΐα έμειναν πίσω σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας, που απέκτησαν έγκαιρα ασφαλείς και σύγχρονες οδικές αρτηρίες. Οι υποψήφιοι επενδυτές -είτε στον τουρισμό, είτε στη μεταποίηση και τις μεταφορές- κοιτούν υποδομές. Χωρίς οδική, σιδηροδρομική και αεροπορική πρόσβαση, η περιοχή βγαίνει αυτομάτως εκτός χάρτη.

Η αλήθεια είναι σκληρή: ο δυτικός άξονας της Πελοποννήσου έμεινε για χρόνια εκτός των κυβερνητικών προτεραιοτήτων. Παρά τα διαρκή αιτήματα των τοπικών κοινωνιών και των φορέων, οι εργασίες καθυστερούσαν, οι εξαγγελίες αναβάλλονταν και το έργο «κόλλησε» επανειλημμένα. Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο και χρονικό βάθος, αλλά δεν είναι αυτή η ώρα του καταλογισμού. Είναι η ώρα της διεκδίκησης για όσα έρχονται και της εστίασης σε όσα πρέπει να γίνουν.

Η παράδοση του πρώτου τμήματος του νέου αυτοκινητόδρομου και η δέσμευση για συνολική αποπεράτωση του έργου μέχρι το τέλος του έτους συνιστούν σημαντική πρόοδο. Αλλά όπως έδειξε προ 20ετίας το μεγάλο έργο της Γέφυρας, δεν αρκεί να σταματήσουμε εδώ. Εκκρεμεί η σύνδεση με τη Μεσσηνία και τον Αυτοκινητόδρομο Πελοποννήσου, μέσω Καλού Νερού- Τσακώνας. Οι τοπικές κοινωνίες αγωνιούν καθημερινά για την υλοποίηση των συνοδευτικών έργων, με προτεραιότητα στη σύνδεση με το αεροδρόμιο του Αράξου, την υλοποίηση των ημιτελών κόμβων και κάθετων διασυνδέσεων σε Πάτρα, Ανδραβίδα και Πούντα-Καλάβρυτα. Θα χρειαστεί ακόμα λειτουργική διασύνδεση και πύκνωση δρομολογίων των υπεραστικών συγκοινωνιών που θα εξασφαλίσει περισσότερη κοινωνική και οικονομική χρησιμότητα στο έργο. Εξάλλου, όπως έχει επισημάνει η «Π» σε μια περιοχή μέτριου και χαμηλού εισοδήματος όπως η δυτική Ελλάδα, τα υψηλά και μη επιδοτούμενα διόδια είναι μια σημαντική παράμετρος κόστους που πρέπει να αναθεωρηθεί, όταν π.χ. ο Βόρειος Αξονας Κρήτης επιδοτείται πλουσιοπάροχα από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Διαφορετικά η διεύρυνση του οδικού δικτύου θα ευνοήσει το ίδιο και τον κεντρικό πόλο ανάπτυξης στην Αττική. Απαιτούνται ολοκληρωμένες και συνεκτικές παρεμβάσεις εξισορρόπησης στο πλαίσιο ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης. Να δοθούν κίνητρα, να προχωρήσουν έργα, να έρθουν επενδύσεις, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, όχι ως χάρη, αλλά ως αυτονόητη υποχρέωση της Πολιτείας για την ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό, είναι άμεση ανάγκη να επιταχυνθεί η ο ολοκλήρωση της σιδηροδρομικής σύνδεσης με την Αθήνα, η αξιοποίηση του αεροδρομίου του Αράξου με την προσέλκυση τακτικών πτήσεων προς βασικούς προορισμούς του εξωτερικού και του εσωτερικού, καθώς και ο εκσυγχρονισμός της γεωργίας και η υλοποίηση σημαντικών αρδευτικών έργων που θα στηρίξουν τον πρωτογενή τομέα. Και φυσικά σε συνδυασμό με την προώθηση της εξωστρέφειας, της καινοτομίας και τη συστηματική διεθνή προβολή Ηλείας και Αχαΐας.

Ο δρόμος δεν είναι μόνο άσφαλτος και τσιμέντο. Μπορεί να γίνει η αφετηρία για μια διαδρομή προς ένα μέλλον που αξίζει περισσότερο. Και η δυτική Ελλάδα το αξίζει.

*Ο Θεόδωρος Λουλούδης είναι πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαΐας και εκδότης της εφ. «Πελοπόννησος».