Ο Θέμης Μουμουλίδης στην «Π» για τον «Αμλετ»: Το κείμενο είναι μια αφορμή για να κάνουμε ένα δικό μας «ταξίδι»

Στον ομώνυμο ρόλο του Αμλετ, ο γνωστός ηθοποιός Αναστάσης Ροϊλός, ανθρώπινος, αληθινός, χωρίς ιδιαίτερες υπερβολές με εξάρσεις και εντάσεις, στο μέτρο του δυνατού και δυναμική κινησιολογία, πολεμάει το κακό, την αδικία, μέσα σε έναν κόσμο σκοπιμοτήτων και ιδιοτέλειας, αποδίδοντας ερμηνευτικά και προσεγγίζοντας τον ήρωα με μια διαφορετική νέα προσέγγιση κατά το δικό του θεατρικό «δοκούν».

Ο Αναστάσης Ροϊλός είναι ένας ολοκληρωμένος ηθοποιός και από τους σημαντικότερους της γενιάς του

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Θέμης Μουμουλίδης μιλά για την επιτυχία του Αμλετ, θεωρώντας το ως ένα σημαντικό καλλιτεχνικό γεγονός του φετινού καλοκαιριού.

-Ενας θίασος ηθοποιών ερμηνεύει τους αθεράπευτα επαναλαμβανόμενους στον χρόνο χαρακτήρες των ηρώων του Σαίξπηρ. Ο σκηνοθέτης είναι ελεύθερος να αποδώσει το έργο κατά τη δική του σκηνοθετική άποψη. Ποιες θα λέγατε ότι είναι οι κύριες κατευθύνσεις και γενικότερα οι καινοτομίες της σκηνοθεσίας του Θ. Μουμουλίδη στη συγκεκριμένη παράσταση; (ερμηνεία κειμένου, ευρήματα και σύμβολα που χρησιμοποιεί).

Δεν υπάρχει καμία καινοτομία. Είναι η συνέχεια της δουλειάς ενός ανθρώπου. Προσπαθώ συνέχεια να εξελίσσομαι σε σχέση με τη σκέψη και με τα τεχνολογικά μέσα. Στη συγκεκριμένη παράσταση υπάρχει το στοιχείο της τεχνολογικής υποστήριξης. Ομως το σημαντικότερο για το κείμενο είναι ότι είναι μια ανάγνωση καθαρά κοινωνική και πολιτική.

-Θεωρείτε ότι οι πειραματισμοί ή και οι καινοτομίες σε έργα κλασικού ρεπερτορίου μπορούν να κάνουν μια παράσταση επιτυχημένη ή όχι; Κατά πόσο η ποιητική μετάφραση του Γ. Χειμωνά σάς βοήθησε στο να αποδοθεί το κείμενο καλύτερα;

Σαφώς και με βοήθησε. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένα ταμπού στον τρόπο που «πλησιάζουμε» τα κείμενα. Οι καινοτομίες έχουν να κάνουν με το κατά πόσο σέβεσαι αυτό που αναλαμβάνεις να κάνεις. Το κείμενο δηλαδή. Το κείμενο είναι μια αφορμή για να κάνουμε ένα δικό μας «ταξίδι». Εξάλλου, ο τρόπος που «συναντιόμαστε» με ένα κείμενο είναι καθαρά υποκειμενικός, σε άλλους αρέσει, σε άλλους όχι. Αλλά δεν πάμε να κάνουμε κάτι που να αρέσει, να «χαϊδέψουμε» την αισθητική του θεατή. Πάμε να κάνουμε κάτι που να αισθανόμαστε ότι είναι δημιουργικό. Αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Συναντιόμαστε πάνω στη σκηνή με δημιουργούς και όχι με διασκευαστές που θέλουμε να μας αρέσουν. Κάτι που ισχύει στο κακό λαϊκό τραγούδι ή στο κακό λαϊκό θέατρο. Ετσι, από τη μια έχουμε την ελευθερία να εκφραζόμαστε ως δημιουργοί και από την άλλη, ένα κοινό που να αποδέχεται ή να στέκεται αυστηρά απέναντι σε αυτό που βλέπει.

-Ο Σαίξπηρ κατά πόσο διαχρονικός είναι; Θα μπορούσε ο Αμλετ να είναι ένα πρόσωπο με αναφορά στο σήμερα;

Ο Αμλετ είναι ένα πρόσωπο με αναφορά στο σήμερα. Ενα πρόσωπο εξαιρετικά σύγχρονο και διαχρονικό. Ο κόσμος βλέπετε γύρω μας, έχει αρχίσει να «καταρρέει», έχει αρχίσει να «γκρεμίζεται». Δεν είναι στα καλύτερά του. Ο πλανήτης σήμερα θα έλεγα, δεν έχει κάτι θετικό να μας δείξει. Βρίσκεται σε κείνο ακριβώς το σημείο που συναντάμε τον Αμλετ, στην περίοδο δηλ. της παρακμής της Δανιμαρκίας. Ο κόσμος δεν έχει υπάρξει ποτέ στα καλά του. Ο κόσμος πάντοτε θα υπάρχει μέσα από την κρίση, μέσα από την κριτική. Οι άνθρωποι θα διανύουν καλές και κακές εποχές και οι κοινωνίες θα εξελίσσονται με έναν δικό τους μοναδικό τρόπο.

-Γιατί διαλέξατε για τον ρόλο του Αμλετ τον Αναστάση Ροϊλό; Τι είδατε σε αυτόν;

Ο Αν. Ροϊλός είναι ένας ολοκληρωμένος ηθοποιός και από τους σημαντικότερους της γενιάς του. Είναι ένας εξαιρετικά «γυμνασμένος» άνθρωπος, όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στη σκέψη. Ο Αμλετ θα μπορούσα να πω ότι είναι κι ένα κείμενο καθαρά φιλοσοφικό. Δεν μπορεί ένας ηθοποιός που θα τον ερμηνεύσει να είναι μόνο απλά εμφανίσιμος, αλλά και καλός. Θα πρέπει να είναι αντίστοιχη και η πνευματικότητά του. Ο Ροϊλός λοιπόν διαθέτει αυτή την πνευματικότητα εις το έπακρον. Η επιλογή του, όχι μόνο για μένα, αλλά και για κάθε σκηνοθέτη, πιστεύω ότι θα ήταν μονόδρομος.

-Πώς μπορεί να εξαργυρώσει κάποιος την αναγνωρισιμότητα της «μικρής οθόνης»; Και κατά πόσο η αναγνωρισιμότητα ενός ηθοποιού φέρνει κόσμο στο θέατρο;

Προφανώς και η αναγνωρισιμότητα φέρνει κόσμο στο θέατρο. Στην περίπτωση όμως του Αν. Ροϊλού νομίζω ότι η αναγνωρισιμότητα μέσα από την τηλεόραση, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, δεν ισχύει. Οπως προανέφερα, είναι ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της γενιάς του που μπορούν να ερμηνεύσουν σημαντικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου. Ερμηνεύει τον ρόλο του Αμλετ, όπως θέλουν οι απαιτήσεις της συγκεκριμένης παράστασης. Επομένως, η αναγνωρισιμότητα είναι ένα στοιχείο που βοηθάει, είναι απαραίτητη, όταν όμως ο ηθοποιός την ξεπερνάει με το καλλιτεχνικό του αποτέλεσμα, τον τρόπο που ερμηνεύει και δημιουργεί πάνω στη σκηνή, αυτό είναι πραγματικά σπάνιο.

-Είστε ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα επιτυχία της συγκεκριμένης παράστασης, καθώς και από τη συμμετοχή του κοινού;

Είναι κάτι που μας εκπλήσσει και μας αιφνιδιάζει ευχάριστα. Ο κόσμος μέχρι τώρα έχει αγαπήσει τον «Αμλετ». Αν και είναι ένα δύσκολο κείμενο το κοινό έρχεται μαζικά για να παρακολουθήσει την παράσταση.

-Πόσες ακόμη παραστάσεις απομένουν;

Συνεχίζουμε μέχρι τις 13 Αυγούστου, περιοδεύοντας και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Θα γίνει μια μικρή παύση για ξεκούραση των ηθοποιών, καθώς η παράσταση παίζεται κάθε μέρα και σε διαφορετική πόλη που είναι κουραστικό και δύσκολο, ενώ τον Σεπτέμβριο θα ανέβει στο Ηρώδειο.

* Τον Αν. Ροϊλό πλαισιώνουν οι ηθοποιοί:

Ιωάννα Παππά

Μιχάλης Συριόπουλος

Θοδωρής Σκυφτούλης

Θανάσης Δόβρης

Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου

Τζένη Καζάκου

Αρης Νινίκας

Δημήτρης Αποστολόπουλος.

Ο «Αμλετ» θα ανέβει σε θέατρο του Αιγίου στις 5 Αυγούστου.