Όταν η σύγχρονη γυναίκα μεταμορφώνεται σε SuperWoman – Μια παράσταση για τα Πολυμηχανήματα του σήμερα

Αλεξάνδρα Παναγοπούλου

Η θεατρική ομάδα «Μετακίνηση», πιστή στο πολιτιστικό και κωμικό παρελθόν της παρουσιάζει την κωμική παράσταση bar theatre “SuperWoman”, βασισμένη στο «Το Ξύπνημα» των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε.

Το αργοπορημένο ξύπνημα μιας εργαζόμενης μητέρας μετά τον χθεσινοβραδινό παθιασμένο έρωτα με τον σύζυγο της και η αναζήτηση των χαμένων κλειδιών της θα γίνει η αφορμή να αποκαλυφθεί όλη η βαρβαρότητα και η αδικία που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Σε μια πλήρως διαδραστική μορφή bar theatre με ζωντανή μουσική επί σκηνής, καταπιάνονται με τον άνθρωπο του σήμερα. Αυτόν που καλείται αλλά και επιλέγει να είναι πολυΜηχάνημα.

Σήμερα, ο Γιώργος Κομνηνόγλου, ο Διονύσης Μαράτος και η Άννα Ζιάκκα μιλούν στο pelop.gr για την SuperWoman αλλά και για τους σύγχρονους σούπερ ήρωες, τι καλείται να αντιμετωπίσει ο καθένας τους , τις προκλήσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος, ενώ μεταξύ άλλων μας αποκαλύπτουν και το ποια είναι η δική τους SuperWoman.

– Πώς ορίζεται η σύγχρονη SuperWoman, όπως είναι και ο τίτλος της παράστασης, και ποια χαρακτηριστικά ή ιδιότητες πιστεύετε ότι ενσαρκώνει;

Γιώργος: Η σύγχρονη SuperWoman είναι μια γυναίκα που αντιμετωπίζει με αυτοπεποίθηση τις προκλήσεις της σύγχρονης ζωής. Είναι κοινωνικά ευαισθητοποιημένη και αναζητά την ισότητα των φύλων και τη δικαιοσύνη. Είναι ανεξάρτητη και αυτόνομη, με αποφασιστικότητα να επιτύχει τους στόχους της στην καριέρα και στην ζωή. Έχει την ικανότητα να οργανώνεται και να διαχειρίζεται τον χρόνο της με αποδοτικό τρόπο, ενώ ταυτόχρονα βρίσκει χρόνο για τις σχέσεις και τον εαυτό της. Τέλος, είναι επίσης μια ενεργή πολίτης που συμμετέχει στην κοινότητά της και στηρίζει τις κοινωνικές πρωτοβουλίες και τα ανθρωπιστικά έργα. Μάλλον νομίζω ότι η σύγχρονη SuperWoman είναι ΣούπερΜηχάνημα.

– Μπορείτε να μας μιλήσετε για μια γυναίκα στη ζωή σας που θεωρείτε ότι είναι μια πραγματική SuperWoman και γιατί;

Γιώργος: Δεν μπορώ παρά να αναφέρω την μητέρα μου. Μια γυναίκα που άλλαξε ήπειρο για τον έρωτα (πράξη ηρωική και συνάμα άκρως ρομαντική), πάλεψε προκειμένου να υπάρξει επαγγελματικά σε μια νέα χώρα, πολεμήθηκε από την οικογένεια αλλά και την ελληνική επαρχιακή κοινωνία ως διαφορετική και αγωνίστηκε για να φέρει στον κόσμο αυτό που λαχταρούσε περισσότερο, ένα παιδί.

Διονύσης: Η μητέρα μου, 100% superwoman material. Μεγάλωσε εμένα και την αδερφή μου η οποία έχει σύνδρομο down ενώ ο πατέρας μου ήταν αναγκασμένος να δουλεύει στο εξωτερικό περίπου 9 με 10 μήνες ετησίως λόγω της φύσεως της εργασίας του.

Άννα: Το έργο μπορεί να έχει ως αφορμή την περιπετειώδη μέρα μιας γυναίκας αλλά σούπερ ήρωας μπορεί να γίνει ο κάθε άνθρωπος. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι στην ζωή μου που θαυμάζω για καθημερινά κατορθώματά τους! Αυτό μου δίνει κι εμένα ενέργεια και δύναμη! Αν πρέπει να διαλέξω μια γυναίκα όμως, δεν θα πάω μακριά.. η μαμά μου είναι μια τέτοια γυναίκα! Νομίζω πως διαστέλλει τον χρόνο και δεν μας το μαρτυράει, αλλιώς δεν ξέρω πως τα προλαβαίνει όλα! Και δεν χάνει το χιούμορ της και την αισιοδοξία της για όλα!

– Ένας άνδρας έχει γράψει ένα κείμενο για μία σούπερ-γυναίκα. Θα μπορούσε στη θέση της να είναι ο κάθε ένας; Ποια η δική σας προσέγγιση; Πώς μπήκατε στον ψυχισμό της; Μιλάμε μόνο για την γυναίκα ή αναφέρεται σε κάθε σύγχρονο άνθρωπο;

Γιώργος: Στη θέση της ηρωίδας μας είναι δυνητικά κάθε άνθρωπος του 21ου αιώνα. Ένας άνθρωπος που οφείλει αλλά και επιλέγει να φέρνει τα πάντα άριστα εις πέρας. Γεγονός που καταλήγει στο να έρχεται συχνά αντιμέτωπος με τα όρια του ψυχισμού του. Παρατηρώντας κανείς τον άνθρωπο του σήμερα, ανεξαρτήτως φύλου, καθώς και τον ίδιο του τον εαυτό ως μέλος της σύγχρονης πραγματικότητας, καταλήγει στο συμπέρασμα πως η φιγούρα της ηρωίδας μας είναι τρομακτικά οικεία και αναγνωρίσιμη.

Διονύσης: Δεν τίθεται θέμα φύλου, θα μπορούσε μια γυναίκα να έχει γράψει ένα αντίστοιχο κείμενο για έναν άντρα που να καταφέρνει να συνδυάζει εργασία, δουλειές σπιτιού και παιδί με όσα άγχη και ευθύνες προϋποθέτουν. Το θέμα είναι το ποιόν του ανθρώπου, αυτό τον προσδιορίζει πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε φυλετικό, εμφανισιακό ή νοητικό χαρακτηριστικό.
Τείνω να καταπιάνομαι με διάφορα και να ανοίγω πολλά μέτωπα, οπότε δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να κάνω τις αντιστοιχίες μου. Από την άλλη μια ζωή χωρίς ενδιαφέροντα, παραγωγικότητα και αγάπη, είναι αδιάφορη. Αυτό προσωπικά εκλαμβάνω και από την κατάληξη του έργου, ότι η ευτυχία είναι πιο απλή απ’ όσο νομίζουμε.

– Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η έννοια της καθημερινής SuperWoman αλλά και του σύγχρονου «σούπερ ανθρώπου» τα επόμενα χρόνια και ποιος είναι ο ρόλος που πιστεύετε ότι θα διαδραματίσουν στη διαμόρφωση του μέλλοντος;

Γιώργος: Θα απαντήσω με έναν προβληματισμό που μου γεννήθηκε διαβάζοντας πρόσφατα τη συνέντευξη μιας νεαρής αρθρογράφου. Στη συνέντευξη ανέφερε ότι εργάζεται δέκα και δώδεκα ώρες ημερησίως, τρέχει όλη μέρα για να προλάβει τη ζωή και παίρνοντας τον βασικό μισθό καταφέρνει δια θαύματος να καλύψει τα βασικά μηνιαία της έξοδα.
Είναι σοκαριστικό να συνειδητοποιείς τους ρυθμούς στους οποίους καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε προκειμένου να επιβιώσουμε. Οι άνθρωποι της γενιάς μας καταλήγουν προσφέρουν τα μέγιστα και να ανταμείβονται με τα ελάχιστα. Προσδοκώ λοιπόν μέσα από τον καθημερινό αγώνα μας να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο που δεν θα έχει πλέον ανάγκη από σουπερήρωες. Που θα απαρτίζεται από ανθρώπους πιο ελεύθερους, πιο φωτεινούς. Ανθρώπους που θα εργάζονται σκληρά και θα ανταμείβονται, που ο κόπος και η αξία τους θα αναγνωρίζεται. Ωραίος κόσμος μου φαίνεται.

– Με ποιους τρόπους πιστεύετε ότι οι σύγχρονες γυναίκες αντιμετωπίζουν μοναδικές προκλήσεις και εμπόδια και πώς τα ξεπερνούν;

Γιώργος: Με το μυαλό, το σώμα, το πνεύμα, την θηλυκότητα, την υπομονή, την κατανόηση, την αγάπη, το κουράγιο και την επιμονή τους.

– Ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες σήμερα; Και τι στολή φοράνε;

Γιώργος: Ήρωας μπορεί να θεωρηθεί οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει με κάποιο τρόπο αφήσει ένα αποτύπωμα μέσα μας. Είναι πρότυπο, είναι στόχος, είναι φάρος στις σκοτεινές στιγμές μας. Είναι αυτός που με περηφάνεια φοράει το ανθρώπινο δέρμα του και αντιμετωπίζει ταπεινά, θαρραλέα και με φως τη ζωή. Είναι οι φίλοι μας που κόντρα στους καιρούς προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανά τα όνειρα τους, οι οικογένειες μας που παλεύουν να μας αφήσουν έναν καλύτερο κόσμο, είναι ακόμα και τα πουλιά που κελαηδούν στον δρόμο και μας θυμίζουν ότι είναι όμορφο να ζεις και να χαμογελάς.

Διονύσης: Η έννοια του ήρωα έγκειται στην δράση του για το κοινό καλό, συνδυαστικά με την εκπλήρωση προσωπικών στόχων, υπερβαίνοντας εαυτόν. Κύριο χαρακτηριστικό τα ευγενή μέσα που καταλήγουν να είναι ωφέλιμα για μεγαλύτερες ομάδες ατόμων. Οι ήρωες είναι ανάμεσά μας, και δεν φορούν απαραίτητα στολή. Μπορεί να είναι ένας γιατρός που σώζει ζωές εφημερεύοντας εικοσιτετράωρα, ένας τεχνικός που εργάζεται σε επικίνδυνες συνθήκες απροστάτευτος, ένας δημοσιογράφος που θα αψηφίσει απειλές και θα αποκαλύψει ένα σκάνδαλο, μια μονογονεϊκή οικογένεια που ο/η κηδεμόνας επιτυγχάνει να μεγαλώσει παιδιά με υγιείς προσωπικότητες και παράλληλα να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες της καθημερινότητας (επαγγελματικές, προσωπικές, κοινωνικές, οικονομικές). Κάθε άνθρωπος κρύβει μεσα του ενα alter ego ήρωα που ξεκλειδώνει με την αυταπάρνηση.

Άννα: Για μένα καθημερινοί ήρωες είναι οι άνθρωποι που έχουν βρει πως και με ποιους πραγματικά θέλουν να περνούν τη ζωή τους και επενδύουν σε αυτό. Όσο γίνεται καλύτερα. Που έχουν καταλάβει πως ο χρόνος είναι πολύτιμος γιατί δεν γυρίζει πίσω και δεν τον σπαταλούν, ούτε σπαταλιούνται. Ο χρόνος όπως και να ‘χει θα κυλήσει, αυτό δεν το ελέγχουμε. Αυτό είναι και το δύσκολο να διαχειριστούμε, αυτό που δεν ελέγχουμε. Το μόνο που μπορούμε να ελέγξουμε για να μην μας παρασύρει σαν χείμαρρος, είναι η ποιότητα του. Η ροή του καθενός μέσα στο χρόνο είναι διαφορετική και δικαιούμαστε και παύσεις.
Βλέπω γύρω μου παντού το άγχος του χρόνου. Σαν να ζούμε για να προλάβουμε. Να προλάβουμε να εκπληρώσουμε τα κοινωνικά μας χρέη, να προλάβουμε να αναπτύξουμε πιο πολλές δεξιότητες, να μη μας πουν λίγους, να δείξουμε κάπως…
Και κυνηγώντας έτσι μανιωδώς την ευτυχία, έχει φύγει μακριά και ο χρόνος τόσο καταπιεστικός που από πολύτιμος έγινε εχθρός.

– Πρόκειται για μια παράσταση bar theatre. Με ποιους τρόπους πιστεύετε ότι το συγκεκριμένο είδος θεάτρου, εμπλέκεται με το κοινό του με τρόπο διαφορετικό από το παραδοσιακό και πώς αυτό επηρεάζει την παράσταση;

Γιώργος: Όλοι μας έχουμε συσχετίσει την βραδινή μας έξοδο σε μπαρ με κάτι που μας αποφορτίζει και συνάμα μας ψυχαγωγεί. Επιλέγουμε να βγούμε για να περάσουμε καλά. Αυτό επιδιώκουμε να προσφέρουμε κι εμείς στον κόσμο, χωρίς σοβαροφάνεια. Να δημιουργήσουμε έναν τόπο συνάντησης στον οποίο το κοινό να χαλαρώσει, να απολαύσει μια όμορφη βραδιά σε μια αυλή κάτω από τον έναστρο ανοιξιάτικο ουρανό και έτσι ίσως είναι και περισσότερο ανοιχτό στο να επικοινωνήσει με όσα έχει να του αφηγηθεί και η παράσταση μας. Μάλιστα, καθώς η πρόταση της ομάδας μας, ενέχει την διάδραση της ηρωίδας με το κοινό, αυτό δίνει μια φρεσκάδα και μια ζωντάνια στην παράσταση, κάνοντας την πραγματικά διαφορετική κάθε βραδιά. Η ηρωίδα μας είναι σε συνεχή επικοινωνία και αλληλεπίδραση με τους θεατές, μοιράζεται μαζί του τις αγωνίες της, τις χαρές της και αναμένει το ίδιο και από εκείνους. Σας προσκαλούμε να έρθετε και να γίνετε μέρος του κόσμου της, όπως και εκείνη θα γίνει του δικού σας.

Info

Ταυτότητα της παράστασης:

Σκηνοθεσία-Διασκευή Κειμένου:
Κομνηνόγλου Γεώργιος
Παίζει: Ζιάκκα Άννα
Μουσική Επιμέλεια-Μουσικός επί σκηνής: Μαράτος Διονύσης
Σχεδιασμός Φωτισμών – Σχεδιασμός Έντυπου και Ηλεκτρονικού Υλικού: Τσάκωνας Γιάννης
Οργάνωση και Σχεδίαση Παραγωγής: ΑΜΚΕ ΜΠΛΕ

Στην αυλή του Επικέντρου, 22,23,29 και 30 Μαΐου στις 21:30.

10 ευρώ είσοδος με κρασί ή μπύρα.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News