Πάτρα: Παρουσιάζεται την Τετάρτη το βιβλίο του Χρίστου Αλεξόπουλου «Οραμα Hellas 1821-2040)»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Πατρινός, με σπουδές στις ΗΠΑ, ο οικονομολόγος-διεθνολόγος Χρίστος Αλεξόπουλος έρχεται στη γενέτειρά του την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου για την παρουσίαση του βιβλίου του «Οραμα Hellas 1821-2040 (εκδ. Παπαζήση) στο Πολύεδρο (ώρα 20:00). Σήμερα, μοιράζεται με την «Π» τους φόβους του για τη χώρα, τις επιφυλάξεις του για την πολιτική ηγεσία, τις προτάσεις του για μια «καλύτερη και διαφορετική Ελλάδα. Τη δική του».

-Το πρόσφατο βιβλίο σας έρχεται σε συνέχεια του, προ 10ετίας, «Goodbye Greece, Hello Hellas –Παρακμή και Αναγέννηση του Ελληνισμού 1821-2021». Τι σας οδήγησε στη συγγραφή τους;

Πάντα τα βιώματα μας επηρεάζουν. Θυμάμαι 15 ετών έφυγα από την Πάτρα, οικότροφος σε ένα προτεσταντικό σχολείο και εκεί με αντιμετώπιζαν οι άλλοι με το περιφρονητικό επίθετο του Greek. Υπήρχε μία προκατάληψη, η οποία είχε περάσει και στη δυτική λογοτεχνία μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση και κατάντησε το εθνικό μας όνομα να είναι συνώνυμο του απατεώνα, του χαρτοπαίκτη, του κλέφτη κ.λπ., ακόμα και σε επίσημα λεξικά. Από τότε, λοιπόν, επιδόθηκα στην ανάγνωση βιβλίων για να γίνω βαθύτερος γνώστης του ελληνισμού και θα έλεγα ότι όλα τα συγγράμματα και η αρθρογραφία μου περιστρέφονται γύρω από τους Ελληνες, την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Είμαι ένας Ελληνολόγος δηλαδή. Προτείνω το Hellas αντί του Greece, καθώς το Hellas ιστορικά αναφέρεται στην ελληνιστική εποχή του M. Aλεξάνδρου, όπου ο Ελληνισμός ήταν οικουμενικός, κυρίαρχος μέχρι την Ινδία. Αν το Greece εκφράζει το δυτικόστροφο κράτος, το Hellas εκφράζει τον οικουμενικό πολιτισμό. Kαι επειδή είμαι υπέρ του μείζονος Ελληνισμού και όχι της μικρής πλην έντιμης Ελλάδος, θεωρώ ότι τώρα, που έχουμε μια προχωρημένη κρίση και παρακμή, είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε μια αντεπίθεση πάλι ως μείζων ελληνισμός.

-Αναφορικά με την Ελλάδα του σήμερα, επισημαίνετε, μεταξύ άλλων, την έλλειψη παιδείας μας και την ανέμπνευστη ηγεσία. Πώς με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που λέτε;

Σωστά. Κοιτάξτε, ένας ήταν, είναι και δεν έχει υπάρξει άλλος μετά, ο Καποδίστριας, αυτός που είχε αντίληψη της πραγματικής ελληνικότητας και ήθελε να δημιουργήσει ένα κράτος ανεξάρτητο από τις προστάτιδες δυνάμεις με βάση την παράδοσή του. Δυστυχώς, δεν τον άφησαν οι Αγγλο-Γάλλοι και με τη συνεργασία κάποιων δικών μας τον δολοφόνησαν. Από τότε έχουμε πάρει τον στραβό δρόμο. Είμαστε αιχμάλωτοι της γεωγραφικής μας θέσης, γιατί ποτέ δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε την αυτοπεποίθηση, την ισχύ και την ανεξαρτησία μας, γι’ αυτό επαναλαμβάνεται η ιστορία μας. Βρισκόμαστε στο κέντρο του κόσμου, και θα μπορούσαμε να γίνουμε παγκόσμια δύναμη. Δυστυχώς, εμείς καταφέραμε να αξιοποιήσουμε αυτό το πλεονέκτημα υπέρ μας και το χρησιμοποιούν οι μεγάλες δυνάμεις εναντίον μας.

-Τους Τούρκους τούς θεωρείτε επικίνδυνους;

Το κυριότερο όπλο που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο εχθρός είναι ο φόβος. Διακατεχόμαστε από ένα σύνδρομο φοβίας, μετά το ανεξίτηλο τραύμα της Μικρασιατικής καταστροφής, και από τότε δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι γιατί στερούμαστε αυτοπεποίθησης. Αν έχουμε κάποιο εχθρό, και στο παρελθόν και στο παρόν, αλλά και στο μέλλον, αυτός είναι ο Τούρκος. Τον δεχόμαστε στο σπίτι μας ως φίλο, του δίνουμε δώρα, προσπαθούμε να τον εξευρωπαΐσουμε και κάνουμε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, η οποία δεν είναι εχθρός μας. Χάριν των Ρώσων παρά των Αγγλο-Γάλλων είμαστε σήμερα ανεξάρτητοι. Πολεμώντας τους Ρώσους, είναι σαν να τους στρέφουμε στην αγκαλιά του Τούρκου, ενώ θα εξασφαλίσουμε την άμυνά μας από τον επιθετικό εχθρό μόνο αν έχουμε δίπλα μας τη Ρωσία. Φανταστείτε, σε αντίθετη περίπτωση, να γίνει η Τουρκία πυρηνική δύναμη με τη βοήθεια των Ρώσων…

Γι’ αυτό και χρειαζόμαστε μία νίκη. Η οποία ξεκινάει από την αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας. Αν πιστεύουμε, όπως η ηγεσία μας, ότι είμαστε Ψωροκώσταινα, θα παραμείνουμε προσκολλημένοι στους Μεγάλους, και θα επιβιώνουμε με κάνα κόκκαλο που θα μας πετάνε. Εχουμε μια ηγεσία, η οποία δεν προωθεί το εθνικό συμφέρον, αλλά υπακούει στο συμμαχικό και το εταιρικό. Βρίσκεται πιο κοντά στους ξένους προστάτες παρά τον ελληνικό λαό. Υπάρχει αναντιστοιχία δηλαδή του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας των πολιτών. Βέβαια κάθε ηγεσία αντανακλά την ποιότητα του λαού, αλλά μια εμπνευσμένη ηγεσία έχει το καθήκον να εκπαιδεύσει τον λαό και να προχωρήσει μπροστά. Σήμερα έχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας. Κανένας δεν μας υπολογίζει κι εμείς ισχυριζόμαστε ότι είμαστε πυλώνας σταθερότητος, έχουμε διπλωματικό κεφάλαιο, ισχυρή Ελλάδα. Οχι. Ντρέπομαι που είμαι Ελληνας, πλέον, από όλες τις προσβολές που υφίσταμαι κάθε μέρα και οι ηγέτες μας τις κρύβουν. Ελέγχονται όλα τα συστημικά ΜΜΕ, ελέγχεται η δικαιοσύνη. Εχουμε πρόβλημα ελλειμματικής δημοκρατίας.  

 -Η πρότασή σας;

Θα πρέπει να υπάρχει ένα συμβούλιο εθνικής σωτηρίας. 50 εκλεκτοί επιστήμονες, οθωμανολόγοι, τουρκολόγοι, γεωπολιτικοί αναλυτές, κ.λπ. οι οποίοι θα καταρτίσουν την εξυγιαντική στρατηγική για την επόμενη 30ετία. Γιατί οι πολιτικοί μας, δεν λέω ότι είναι προδότες, αλλά από φοβία δεν έχουν αντιληφθεί ότι στόχος των Τούρκων είναι από ένδοξος λαός της θάλασσας να γίνουμε ένα ηπειρωτικό κράτος. Γι’ αυτό και στο εξώφυλλο του δεύτερου βιβλίου μου αναφέρω ως ορόσημο το 2040. 

-Δεκαέξι χρόνια έως τότε. Ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε; 

Αρκετές ήττες έχουμε υποστεί, αρκετές τραγωδίες, δεν αντέχει ο Ελληνισμός άλλη μαύρη επέτειο. Βάζω το 2040 ως ορόσημο γιατί θα γιορτάσουμε την 100ή επέτειο του 1940. Η μόνη επέτειος για την οποία είμαστε υπερήφανοι, αφού μόνοι μας καταφέραμε να νικήσουμε τους Ιταλούς, μια υπέρτερη δύναμη. Χρειάζεται, λοιπόν, να κυριαρχήσει στην Ελλάδα το πνεύμα του 1940, μια νέα κουλτούρα, αισιόδοξη, με αυτοπεποίθηση, με πίστη στο μέλλον, με ενότητα και συνοχή. Ετσι, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, να αποτρέψουμε το χειρότερο. Αντί για κατευνασμό, αποτροπή.

-Ποιο το όνειρό σας, κύριε Αλεξόπουλε;

Θα ήθελα, πριν φύγω από τη ζωή, να ολοκληρώσω αυτό το ρομαντικό όραμα που ξεκίνησα ως φοιτητής, με την επίσημη μετονομασία της Ελλάδος στον ΟΗΕ. Τα έχω καταφέρει παντού. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στις εθνικές φανέλες, στα διαβατήρια, στις ταυτότητες, αλλά στον ΟΗΕ παραμένει το Greece. Θα ήθελα, λοιπόν, αντί του Greece να υιοθετήσουμε το Hellas ως γέφυρα Ανατολής και Δύσης, ως διαμεσολαβητικό, ιερό, ουδέτερο έθνος για τη συμφιλίωση των λαών. Δεν είναι ένας τρελός πατρινός συγγραφέας που τα λέει αυτά. Τα έλεγε και ο Καποδίστριας και θα είχε υλοποιήσει το όραμά του αν δεν τον είχαν δολοφονήσει. Είναι, λοιπόν, καιρός αν δεν μπορούμε να βρούμε έναν νέο Καποδίστρια στη Διασπορά, έστω να υλοποιήσουμε το όραμά του. Και η μεγάλη ιδέα είναι να γίνουμε πάλι μεσογειακή δύναμη, να διεκδικήσουμε -στην πράξη, όχι θεωρητικά- το θαλάσσιο πλεονέκτημα που έχουμε. Υπάρχει πλούτος και υδρογονανθράκων και ορυκτών μετάλλων στο κομμάτι της Μεσογείου που διεκδικεί η Τουρκία. Αρα είμαστε πλούσιοι και δεν το ξέρουμε, και από φόβο δεν εκμεταλλευόμαστε τις δυνατότητες που έχουμε από το Διεθνές και Κοινοτικό Δίκαιο, να απαλλαγούμε και από τον βραχνά του χρέους, να γίνουμε ανεξάρτητοι. Αυτή η ιδέα μπορεί να φαίνεται ουτοπική, όμως είναι ρεαλιστική. Θέλει θάρρος, τόλμη, αποφασιστικότητα, αυτοπεποίθηση και διεκδίκηση.

-Αλήθεια, με την πολιτική σκεφτήκατε ποτέ να ασχοληθείτε;

Οχι. Λόγω της παιδείας που απέκτησα στην Αμερική, πάντα έβλεπα το όλο και όχι το μέρος. Πάντα έβλεπα τα κόμματα ως μέρος της αλήθειας και δεν μπορούσα να ενταχθώ, παρότι είχα ενδιαφέροντα και φιλοδοξίες, αλλά ως ένα είδος statesman υπεράνω κομμάτων, αν είναι δυνατόν. Το οποίο δεν είναι και παραμένω ακομμάτιστος, ανεξάρτητος, μόνος και εναντίον πάντα της εξουσίας και του συστήματος, προσπαθώντας το γενικό καλό παρά το κομματικό.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News