Που ‘σαι… Ζαμπέτα! Στην «Π» μιλάει ο βιογράφος του, Κώστας Παπασπήλιος
Σαν σήμερα, έφυγε από τη ζωή το 1992, ο Γιώργος Ζαμπέτας
Ο Γιώργος Ζαμπέτας αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση στο ελληνικό τραγούδι. Σαν σήμερα «έφυγε» από τη ζωή. Ηταν 10 Μαρτίου του 1992. Ο βιογράφος του μεγάλου μουσικοσυνθέτη. Κώστας Παπασπήλιος, μίλησε στην «Π» για την αξία και την ιδιαιτερότητα του μουσικού του έργου, ενώ παράλληλα ανέδειξε άγνωστες πτυχές της ζωής και της προσωπικότητάς του.
«Ηταν ένας πολυδιάστατος καλλιτέχνης, που διέπρεψε ως μουσικός, συνθέτης, τραγουδιστής και σόουμαν. Η δουλειά του, άμεση και λαμπερή, είχε τον αυθορμητισμό της καρδιάς και τη δύναμη της λαϊκής σοφίας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αγαπήθηκε υπερβολικά στον καιρό του. Ακόμα και σήμερα, η καλλιτεχνική του οντότητα προξενεί μεγάλη εντύπωση» λέει ο κ. Παπασπήλιος και τονίζει: «Ο Ζαμπέτας παραμένει επίκαιρος, καθώς το λαμπερό έργο του διαπνέεται από τον αυθορμητισμό της καρδιάς και τη δύναμη της λαϊκής σοφίας».
Η ΒΩΜΟΛΟΧΙΑ ΚΑΙ Η ΑΡΓΚΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ
«Ακόμα και όταν βωμολοχούσε δεν δημιουργούσε αντιδράσεις, γιατί ό,τι έλεγε ήταν στο πλαίσιο του αυθορμητισμού και της ιδιαίτερης θυμοσοφίας που τον χαρακτήριζε» διευκρινίζει ο Κώστας Παπασπήλιος και προσθέτει: «Δεν είχε σκοπό να προσβάλει κανέναν, παρά μόνο να πειράξει. Μπορεί να μην ήταν σπουδαγμένος, αλλά αυτό που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος είναι ότι είχε μεγάλες γνώσεις σε θέματα Ιστορίας και Θεολογίας, καθώς πέρα από τον ημερήσιο Τύπο διάβαζε ό,τι βιβλίο έπεφτε στα χέρια του! Τον κέντριζε μάλιστα ιδιαίτερα, ό,τι είχε σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό».
ΟΤΑΝ ΕΔΩΣΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΞΗ
Οσο και αν φαίνεται απίστευτο, ο Γιώργος Ζαμπέτας έδωσε ακόμα και… διάλεξη σε ξένο Πανεπιστήμιο για το μπουζούκι!
Αποκαλύπτει σχετικά ο Κώστας Παπασπήλιος: «Στο εξωτερικό η φήμη του ήταν πολύ μεγάλη. Στη Νέα Υόρκη, μάλιστα, γνώρισε μεγάλες δόξες. Στο ξενοδοχείο τον επισκέπτονταν επιστήμονες και καλλιτέχνες από πολλά σημεία της Αμερικής.
Μάλιστα σε τρία πανεπιστήμια μίλησε για την Ελλάδα με ωραίο ύφος και σπάνια καθαρότητα λόγου. Οταν αναφερόταν στο μπουζούκι και την αυθεντικότητά του ήχου του, οι φοιτητές χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό. Τότε ο Ζαμπέτας τόνιζε εκφραστικά και λέξη-λέξη μετέφραζε ο διερμηνέας: «Αυτό το όργανο για να αποδώσει, πρέπει να το αγαπήσεις μόνο για τον νταλκά του…».
ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΑΣ ΚΑΙ SHOWMAN
Οπως εξηγεί ο κ. Παπασπήλιος, ο Ζαμπέτας έμεινε αλώβητος από το χρόνο: «Ηταν ξεχωριστός σε όλα, ακόμα και στο παίξιμο του μπουζουκιού του, γι αυτό και σήμερα αμέσως καταλαβαίνεις τον ήχο του Ζαμπέτα. Ακόμα όμως και ως showman έδινε εξαιρετικές παραστάσεις, αφού ήταν πολύ ετοιμόλογος και έξυπνος, με περίφημα ευφυολογήματά. Ηταν πολύ χιουμορίστας και είχε αίσθηση της σάτιρας, κάτι που αποτυπώνεται και σε μεγάλες του επιτυχίες, όπως «Ο Θανάσης», «Ο πενηντάρης», «Μάλιστα κύριε», «Και η βρόχα έπεφτε στρέιτ θρου» κ.ά.
Ο βιογράφος του Γιώργου Ζαμπέτα, Κώατας Παπασπήλιος
ΟΤΑΝ ΣΥΖΗΤΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟ… ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΤΟΥ!
«Κάτι που δεν γνώριζαν οι θαυμαστές του ήταν η μεταφυσική του διάσταση! Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να επικοινωνεί με τα ζώα, τα πτηνά και τα λουλούδια. Από αυτά έπαιρνε ορμήνιες κι έμπνευση για το έργο του. Σε όλες τις δύσκολες στιγμές του βίου του, κατέφευγε στην αγνότητα των αισθημάτων τους και τη δύναμη που είχαν να τον συνδέουν με το Θείο. Την ίδια συγκλονιστική μεταφυσική σχέση είχε και με το μπουζούκι του. Μπορεί να φαίνεται αστεία μια τέτοια αναφορά, αλλά για τον Ζαμπέτα ήταν μια μόνιμη εμπειρία ζωής. Κάθε φορά που ένιωθε μοναξιά και πίκρα, απομονωνόταν μαζί του. Τότε έπαιρναν άλλη διάσταση αυτός και το μπουζούκι του κι άρχιζαν τη… συζήτηση!».
ΖΑΜΠΕΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Ενα ξεχωριστό κεφάλαιο της καριέρας του Ζαμπέτα ήταν ο ελληνικός κινηματογράφος, αφού από το 1952 έως και το 1981, συμμετείχε σε 95 συνολικά ταινίες άλλοτε γράφοντας μουσική και τραγούδια και άλλοτε απλώς εμφανιζόμενος στο λαϊκό πάλκο: «Ηταν πολύ παραγωγικός, για παράδειγμα μόνο το 1965 και το 1968, συμμετείχε σε 30 ταινίες. Πολλά από αυτά τα κινηματογραφικά τραγούδια που έγραψε, έγιναν στη συνέχεια μεγάλες δισκογραφικές επιτυχίες.
Η τελευταία του συμμετοχή ήταν στην ταινία του Χρήστου Κυριακόπουλου «Κορόιδο Ρωμιέ» σε σενάριο του Γιώργου Λαζαρίδη, όπου έκανε πέρασμα δίπλα στους Διονύση Παπαγιαννόπουλο, Γιάννη Γκιωνάκη, Νέλλη Γκίνη και Αντώνη Παπαδόπουλο» σημειώνει ο κ. Παπασπήλιος και παράλληλα στέκεται στη φιλία που είχε αναπτύξει με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα: «Ο μεγάλος αυτός ηθοποιός τον αγάπησε τόσο πολύ που τον πήρε μαζί του και στο θέατρο- τραγούδησε για μια χρονιά στο «Ρεξ».
Η ιδιοσυγκρασία τους ταίριαξε πάρα πολύ και δεν ήταν λίγες οι φορές που προχωρούσαν σε αυτοσχεδιασμούς στα κινηματογραφικά γυρίσματα. Πολύ καλή σχέση είχε και με τη Δέσποινα Στυλιανοπούλου, η οποία μου εκμυστηρεύτηκε πρωτότυπες και πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες με πολλά σπαρταριστά στιγμιότυπα».
Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
«Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου. Περιγράφω στο βιβλίο ωραίες ιστορίες σχετικά με τις συναντήσεις τους, στις οποίες ο Ζαμπέτας προσπαθούσε να τον πείσει να του δώσει κάποιους στίχους. Ο Χριστοδούλου για να τον ξεφορτωθεί του έδωσε ένα κομμάτι χωρίς κουπλέ. Οταν όμως άκουσε την μελωδία που συνόδευε το «Δεν έχει δρόμο να διαβώ», συγκλονίστηκε τόσο, που ακολούθως του εμπιστεύτηκε και άλλους στίχους του, τους οποίους ο Ζαμπέτας μελοποίησε εμπνευσμένα, δημιουργώντας αθάνατα τραγούδια!».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
