Ραϊμόν Καλά: «Θέλω να αγκαλιάσω τον Αρη Λουκόπουλο!»

Βαγγέλης Γερογιάννης

H αφορμή για να αναζητήσουμε και τελικά να βρούμε τον Ραϊμόν Καλά ήταν ένα φιλικό που προγραμματίζεται τον ερχόμενο Ιούλιο στην Πάτρα από τον Σύλλογο Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών Παναχαϊκής, οι οποίοι έχουν επικοινωνήσει με αρκετούς παλιούς «κοκκινόμαυρους» από Ελλάδα και εξωτερικό.
Ενας απ’ αυτούς είναι ο Καμερουνέζος, o οποίος αγωνίστηκε στην Παναχαϊκή από το 1995 μέχρι το 1998. Ηταν η πρώτη του ομάδα στην Ευρώπη, ενώ στη συνέχεια έπαιξε σε Ισπανία, Γερμανία και Τουρκία με τις φανέλες της Εξτρεμαδούρα, της Μπόχουμ και της Σίβασπορ.
Τον εντοπίσαμε στο Παρίσι, όπου μένει μόνιμα και μιλήσαμε με βιντεοκλήση. Επειδή τα άγγλικά του δεν είναι καλά, μας παρακάλεσε να μιλήσουμε στα γαλλικά, οπότε επιστρατεύσαμε τη Μάντω Σωτηροπούλου για τη μετάφραση, που μας βοήθησε πολύ.
«Οταν έλαβα το μήνυμά σας να μιλήσουμε, ενθουσιάστηκα. Εχω τις καλύτερες αναμνήσεις μου από την Παναχαϊκή», ήταν τα πρώτα λόγια του 49χρονου σήμερα Ραϊμόν Καλά, ο οποίος μέχρι πριν από έξι μήνες κατείχε τη θέση του τιμ μάνατζερ στην εθνική ομάδα του Καμερούν.
Ηταν σε άμεση συνεργασία με τον θρύλο του ποδοσφαίρου της χώρας και πρόεδρο της Ομοσπονδίας, Σάμουελ Ετό και μαζί προσπάθησαν για την αναβάθμιση του επιπέδου του αθλήματος.
Ο Καλά έχει αγωνιστεί σε τρία Μουντιάλ (1994, 1998, 2002), ενώ στο πρώτο ήταν συμπαίκτης με τον 42χρονο τότε Ροζέ Μιλά, που είχε βγάλει μάτια στο Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990.
Είναι επίσης χαρακτηριστικά τα λόγια του για τον πρώην πρόεδρο της Παναχαϊκής, Αρη Λουκόπουλο.

– Τι θυμάσαι από την περίοδο που αγωνιζόσουν στην Παναχαϊκή;
Καταρχήν σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Όταν έλαβα το μήνυμα σας για να μιλήσουμε ενθουσιάστηκα. Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από την παρουσία μου στην Παναχαϊκή. Ήταν όταν ξεκινούσα την καριέρα μου. Ο κόσμος με αγκάλιασε θερμά. Ένιωθα ότι ήμουν δημοφιλής και ο πιο αγαπητός παίκτης της ομάδας.
– Πώς είχες πάρει την απόφαση να έρθεις στην Παναχαϊκή και όχι να παίξεις σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα;
Αποφάσισα να αποδεχτώ την πρόταση της Παναχαϊκής γιατί με έπεισε ο κ. Λουκόπουλος, που ήταν τότε ο πρόεδρος της ομάδας. Μίλησα μαζί του, με έκανε να πιστέψω ότι με ήθελε πολύ και αυτό ήταν ένα κίνητρο για να έρθω στην Ελλάδα και την Πάτρα.
– Γνώριζες κάτι τότε για το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Ναι, γιατί πριν το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, που αγωνίστηκα στις ΗΠΑ το 1994, είχε γίνει ένα φιλικό παιχνίδι μεταξύ της Ελλάδας και του Καμερούν στην Αθήνα. Τότε είχα μια πρώτη επαφή με το ελληνικό ποδόσφαιρο και κατάλαβα πώς το αντιμετωπίζουν οι Έλληνες. Σταδιακά έμαθα τη φιλοσοφία σας, τον τρόπο που λειτουργείτε και τον τρόπο ζωής που είναι σχεδόν ίδιος με αυτόν στο Καμερούν. Ο ήλιος, οι κλιματολογικές συνθήκες ήταν από τους λόγους που έκαναν την Ελλάδα πρώτη μου επιλογή και ήταν ένα έξτρα κίνητρο για μένα.
– Θυμάσαι πρόσωπα από τη θητεία σου στην Παναχαϊκή;
Ημουν κοντά με όλους. Έκανα παρέα με όλους, όλοι με αγαπούσαν και με σέβονταν. Με τον Δημήτρη Ρούσσο ήμουν πιο κοντά και ήταν αυτός που με βοήθησε περισσότερο να προσαρμοστώ γιατί μιλούσε γαλλικά και μπορούσα να έχω καλή επικοινωνία. Από ένα σημείο και έπειτα ήταν σαν αδελφός μου. Φανταστείτε ότι συχνά μαζί με τη σύζυγό μου πηγαίναμε στο σπίτι της μητέρας του για φαγητό. Όμως και με τον Ανδρέα Ανδρούτσο ήμουν κοντά και ακόμη και τώρα έχω συχνή επικοινωνία μαζί του.
– Τον πρόεδρο, τον Αρη Λουκόπουλο; Τον θυμάσαι;
Φυσικά ήταν κάποιος που πραγματικά με έκανε να νιώθω μέλος της μεγάλης οικογένειας της Παναχαϊκής και το λέω αυτό κυριολεκτικά, αφού τον ένιωθα σαν πατέρα μου. Όταν έρθω στην Ελλάδα θα ήθελα να τον συναντήσω και να τον αγκαλιάσω. Είναι από τους ανθρώπους που εκτιμώ και σέβομαι πολύ.
– Εχεις έρθει από τότε ξανά στην Ελλάδα;
Εχω έρθει στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς όχι στην Πάτρα. Όμως φέτος τον Ιούλιο υπολογίζω να έρθω στην Πάτρα με την οικογένειά μου και ο Δημήτρης (Αργυρόπουλος) μου είπε ότι θα καλέσει τους παίκτες εκείνης της ομάδας για να συναντηθούμε και να θυμηθούμε εκείνη την ωραία εποχή.
– Τι θα ήθελες να δεις περισσότερο;
Θέλω να τα δω όλα. Την πόλη, η Πάτρα είναι εκπληκτική. Το φαγητό σας μου λείπει. Θέλω να συναντηθώ με τους παλιούς μου συμπαίκτες, τον Ρούσσο, τον Ανδρέα και τον Δημήτρη, αλλά και τον πρόεδρο.
– Γιατί τότε είχαν κυκλοφορήσει κάποιες φήμες για την ηλικία σου; Ελεγαν ότι είσαι μεγαλύτερος απ’ ότι φαινόταν στα χαρτιά…
Ημουν και είμαι ψηλός. Οι Αφρικανοί είμαστε ψηλοί και δυνατοί από τη φύση μας. Είχα παίξει στο πρωτάθλημα και δεν μπορούσαν να πιστέψουν πώς ένα παιδί που ήταν νέος αγωνιζόταν τόσο καλά. Ισως γι’ αυτό να δημιουργήθηκε η παρεξήγηση και να κυκλοφόρησαν αυτές οι φήμες.
– Παρακολουθείς καθόλου την Παναχαϊκή και το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Ναι, παρακολουθώ την Παναχαϊκή. Πώς πηγαίνει, πού αγωνίζεται και την πορεία της γενικότερα. Παράλληλα φροντίζω να μαθαίνω για τη μορφή που έχει το ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα. Να έχω μια γενική εικόνα για όλα.
– Με τι ασχολήθηκες όταν σταμάτησες το ελληνικό ποδόσφαιρο και τι κάνεις τώρα;
Όταν σταμάτησα την ενεργό δράση έκανα μία μικρή παύση. Επειτα ασχολήθηκα με το μάνατζμεντ. Ήμουν τιμ μάνατζερ στην εθνική ομάδα Ελπίδων του Καμερούν για τέσσερα χρόνια. Ήμουν τιμ μάνατζερ της εθνικής μας στο Μουντιάλ στο Κατάρ και στο Κύπελλο Αφρικής. Το τελευταίο 6μηνο δεν συνεργάζομαι με την Ομοσπονδία μας, αλλά πάντα είμαι στον χώρο του ποδόσφαιρο.
– Πώς είναι ο Σάμουελ Ετό ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας του Καμερούν, έτσι όπως τον έζησες από κοντά;
Είναι κάποιος που έχει όραμα για το ποδόσφαιρο. Με κάλεσε για να βρούμε τρόπους να φέρουμε κοντά στο ποδόσφαιρο τη νέα γενιά. Το ποδόσφαιρο στο Καμερούν συνεχώς αναπτύσσεται. Εκλέχτηκε στην Ομοσπονδία, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για αυτόν, αλλά και για το άθλημα.
– Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει στο σημερινό ποδόσφαιρο σε σχέση με τη δική σου εποχή;
Εχουν αλλάξει πράγματα στο ποδόσφαιρο. Παλιά υπήρχε περισσότερο ταλέντο σε σχέση με το σήμερα. Το ποδόσφαιρο σήμερα είναι μπίζνες. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ομάδες με μεγαλύτερο μπάτζετ έχουν υψηλότερο επίπεδο και υπερτερούν σε σχέση με τις άλλες.
– Πιστεύεις ότι θα έκανες μεγαλύτερη καριέρα αν αγωνιζόσουν στη σημερινή εποχή;
Ναι φυσικά. Τη δική μου εποχή παίζαμε περισσότερο από περηφάνια και δεν κοιτούσαμε τόσο πολύ τις οικονομικές απολαβές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κερδίζαμε χρήματα. Απλώς τα πράγματα σήμερα είναι καλύτερα σ’ αυτό το κομμάτι, αλλά και η ζωή είναι πιο ακριβή.
– Οι πρώτες μου αναμνήσεις από Μουντιάλ είναι τα γκολ του Ροζέ Μιλά το 1990…
Ο Ροζέ ήταν καταπληκτικός. Προσέφερε πολλά στο Αφρικανικό και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Είχα την τύχη και την τιμή να είμαι συμπαίκτης του στο Μουντιάλ του 1994 και να τον ζήσω από κοντά, αφού μέναμε στο ίδιο δωμάτιο.
– Πώς είναι σήμερα το επίπεδο του ποδοσφαίρου του Καμερούν;
H αλήθεια είναι πως σήμερα λείπει το ταλέντο από το Καμερούν και δεν υπάρχει σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Κατ΄ αντιστοιχία θα πω ότι μπορείς να βρεις έναν-δύο καλούς παίκτες σήμερα, ενώ στην εποχή μου υπήρχαν τουλάχιστον δέκα.
Οσον αφορά τη σημερινή εποχή, για μένα υπάρχει ο Μέσι και ο Ρονάλντο. Παρά το το γεγονός ότι πλέον έχουν μεγαλώσει πρέπει πάντα να τους σέβεσαι και σίγουρα είναι τεράστιοι ποδοσφαιριστές.
– Σε ευχαριστώ πολύ…
Και εγώ πολύ. Θα τα πούμε τον Ιούλιο στην Πάτρα!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News