ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί όχι
Tου Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Πήρε κάμποσος καιρός μέχρι να καταλάβουμε τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, και δεν είμαστε σίγουροι ότι καταλάβαμε ακριβώς, άλλωστε και εκείνος δεν μας κατάλαβε, καθώς παρατηρούμε ότι πλείστα μέλη και οπαδοί είναι ασυναγώνιστα καλοί στην εσφαλμένη εικασία για την πολιτική θέση των άλλων. Πήρε επίσης κάμποσος καιρός για να καταλάβει ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ τι είναι: Μια αριστερά που μπορούσε να χωρέσει τα πάντα, αρκεί αυτά να διαμαρτύρονται για κάποιο λόγο, ακόμα και εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα μένει το πιο δύσκολο μέρος: Να καταλάβουμε τι θα πει ψηφοφόρος ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάθε κόμμα συμβαίνει ο σταθερός, φανατικός, συνεπής, παραδοσιακός, συστηματικός (κάτι από όλα αυτά) ψηφοφόρος να μην ταυτίζεται με τον ευκαιριακό. Και κάθε κόμμα είχε και θα έχει ευκαιριακούς. Ιδιαίτερα μετά την κρίση και την αποδόμηση του συστήματος το φαινόμενο των ευκαιριακών, παροδικών, μιας χρήσεως εκλογέων πύκνωσε. Και σε κάποια κόμματα αποτέλεσε και κυρίως κανόνα. Στην περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ παρέμενε ρευστό και ασταθές ποιο ποσοστό επί του φρέσκου αποτελούσε ο ρευστός και ποιο ο σταθερός. Στις
εκλογές της Κυριακής ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε δέκα μονάδες χωρίς να κυβερνάει και χωρίς να το περιμένει κανείς. Πιθανόν να μην το περίμεναν και οι ίδιοι οι ψηφοφόροι που
αποτελούσαν τις δέκα αυτές μονάδες που φυλορρόησαν. Να αποφάσισαν, δηλαδή, να κόψουν λάσπη μερικές μέρες πριν την κάλπη. Σου λένε, πάλι ΣΥΡΙΖΑ θα ρίξω; Δεν πάω να ψηφίσω κάτι άλλο; Ξαφνικά ανησύχησα ή βαρέθηκα με δαύτους.
Γιατί το έκαναν αυτό; βρείτε τους και ρωτήστε τους. Τι δηλαδή μπορεί να τους χάλασε με αυτό το κόμμα που το παρέβλεπαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που γενικά παρέμενε σταθερός στο στιλ του. Συνέβη βέβαια να άλλαξαν οι εποχές και ο ΣΥΡΙΖΑ να μένει έγκλειστος στην αυταρέσκειά του και σε μια φιλοσοφία που σου έδινε την εντύπωση πως όφειλες να είσαι μαζί του εάν δεν θέλεις να υπολείπεσαι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια μας μιλούσε για ηθικό πλεονέκτημα, κάτι που κάνουν όλα τα κόμματα, αν και πρώτος διδάξας στο πεδίο αυτό ήταν ο Αυλωνίτης. Που δεν μιλούσε μόνο για ηθική αλλά και για πνεύμα. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε πρωτίστως ότι διατηρεί διανοητικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων, και κυρίως έναντι του Κυριάκου, τη δημοφιλία του οποίου τη θεωρούσε αδιανόητη και δεν του συγχώρησε το θράσος να πάει να νικήσει κοτζάμ αριστερά το 2019. Χάνουν βρε από έναν νερντ τα παλικάρια; Και φανταζόταν ότι θα φέρει το παιχνίδι στην έδρα του και θα αποκαταστήσει την τάξη, όπως έκανε ο Γκουαρντιόλα με τη Μάντσεστερ Σίτι. Αλλά ο Γκουαρντιόλα είχε Μάντσεστερ Σίτι.
Γιατί έχασε λοιπόν τις εκλογές, τον κόσμο, τα αυγά και τα πασχάλια ο ΣΥΡΙΖΑ; Πραγματικά δεν το ξέρουμε, απλά διαβάζουμε όσα διαβάζετε εσείς στις αναλύσεις που επέπεσαν δίκην ομοβροντίας από τη νύχτα της Κυριακής, νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών όπως θα μπορούσε να είχε αποκληθεί, αλλά είχε προηγηθεί άλλη, όπως και η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.
Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ορισμένοι λόγοι για τους οποίους κάποιοι ψηφοφόροι δεν συμπαθούν τον ΣΥΡΙΖΑ και του αρνήθηκαν την ψήφο φέτος.
Η απλή αναλογική. Στην Αυτοδιοίκηση και τις εκλογές για τη Βουλή. Η εντύπωση που έδωσε ήταν ότι την επέβαλε για να την πλακοστρώσει στη Νέα Δημοκρατία. Δεν τη δούλεψε, δεν την πρόβαλε με συγκεκριμένες ιδέες, αλλά την υποστήριξε σαν ένα εργαλείο αποκλεισμού και όχι σύνθεσης. Στο τέλος η απλή αναλογική έφτασε να φαντάζει ένας μπελάς. Συν τον πονοκέφαλο μέσω του οποίου κάθε φορά προσπαθούσες να αποκωδικοποιήσεις τα μηνύματα Τσίπρα. Προτείνει στον Ανδρουλάκη κυβέρνηση ή ετοιμάζεται να τον πλακώσει στις γρήγορες και να του πάρει το πορτοφόλι;
Η προχειρότητα. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε ο κόσμος σ’ αυτή τη φάση είναι ένα ακόμα βλέποντας και κάνοντας.
Η υποτίμηση του αντιπάλου σε συνδυασμό με μια απύθμενη, συμπλεγματική σχεδόν, χολερικότητα. Λες και το έβαλαν αμέτι μοχαμέτι οι άνθρωποι του χώρου να κάνουν τον άλλο κόσμο δεξιό χωρίς να είναι, από το πολύ βρισίδι και τη χλεύη στον «Κούλη». Και παραλλήλως η υποτίμηση της νοημοσύνης του πολίτη. Ολη αυτή η πρεμούρα για τα πετσωμένα ΜΜΕ σε ποιους απευθύνεται; Εδώ δεν είμαστε; Δεν έχουμε δει την αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για τον Τύπο; Με πασατέμπο κάνουν εκλογές; Με ανθοδέσμες πήγε ο Τσίπρας στα «ΝΕΑ»;
Η προσκόλληση σε μια ανώριμη μετεφηβεία κατά την οποία προοδευτικός γινόσουν δι’ απλής δηλώσεως αντιδεξιάς στάσης, απολαμβάνοντας τις γιαουρτιές που έπεφταν στα αμφιθέατρα στους ΔΑΠίτες. Και βεβαίως ο εκφυλισμός της προοδευτικότητας ως έννοιας.
Η κολακεία στην ήσσονα προσπάθεια που βαπτιζόταν δημοκρατική ευαισθησία. Σκέφτηκε κανείς πόσο ενοχλεί η κατάργηση της βάσης του 10 τους μαθητές που πασχίζουν χρόνια για να είναι σε θέση να γράφουν για πάνω από 15 στις πανελλήνιες; Ποια αντίληψη έχουν για τα παιδιά των Ελλήνων;
Η παράδοξη εμμονή στο φλερτ με τον χώρο της μαυρισμένης ψυχής. Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συναινέσει θερμά σε καταδίκη του φονικού εμπρησμού στη ΜΑΡΦΙΝ αποτελεί προσβολή για τις δημοκρατικές συνειδήσεις που διέπονται πρωτίστως από ανθρωπιά. Και όλα αυτά για να κλείνουμε μάτι στη μοχθηρή αντιμετώπιση των υπαλλήλων που απεχθάνονται τις καταχρηστικές απεργίες ( αποπροσανατολισμένη και αποπροσανατολίζουσα ελληνική αριστερά= να μη λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) ή που, πολύ απλά, εγκλωβίζονται στην ανησυχία για το εργασιακό τους μέλλον σε επιχειρήσεις με αντισυνδικαλιστική αντίληψη.
Και, γενικά, η αίσθηση ότι πίσω από την δημοκρατικότητα, την προοδευτικότητα, τις ευαισθησίες και τα Δικαιοσύνη Παντού (λες και ο κόσμος δεν έχει εμπειρία ελληνικού δικαστηρίου), είναι μια σκέτη τροχοπέδη απέναντι σε εκσυγχρονιστικές τομές που επιχειρεί ο Κατάπτυστος Συντηρητικός, ενώ εσύ τη μόνη τομή που είχες να επιδείξεις ήταν η Απλή Αναλογική, που ήταν όμως εργαλείο για παρατεταμένη και ευρεία εισπήδηση του κόμματος στην εξουσία, κυβερνητική και αυτοδιοικητική.
Η ανοχή στην κουταμάρα και στην κακότητα, βέβαια, δεν επινοήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εχει κάνει καριέρα σε όλα τα κόμματα. Απλά εσύ μας έλεγες ότι ήσουν Άλλος. Όμως Ιδιον είχαμε. Αλλον Ιδιον, τι να τον κάνουμε;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
