Αθλητικές εγκαταστάσεις: Τι ισχύει με τους απινιδωτές, γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος; – Η «Π» τσεκάρει τις ελλείψεις στην Αχαΐα

Βαγγέλης Γερογιάννης

Έπρεπε να περάσουν έξι χρόνια από την τελευταία ΚΥΑ, να χαθούν αρκετές ανθρώπινες ζωές για να «ξυπνήσουν» ξανά Πολιτεία, ΕΠΟ και Δήμοι και να έρθει ξανά στο προσκήνιο το θέμα της ύπαρξης απινιδωτή στις αθλητικές εγκαταστάσεις.

Πόσο πιθανό είναι το ενδεχόμενο να μην διεξαχθούν αγώνες των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων λόγω μη ύπαρξης απινιδωτών, όπως αποφάσισε προχθές η ΕΠΟ;

Αν εφαρμοστεί η απόφαση, πολύ πιθανό, καθώς υπάρχουν πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα που δεν είναι εξοπλισμένες με απινιδωτή.

Καλό είναι να μην μπούμε στη διαδικασία να αναζητήσουμε ευθύνες, αφού όλοι έχουν τις δικές τους με μεγαλύτερη της Πολιτείας. Επί της ουσίας, όμως, κανείς δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά.

Ο ΝΟΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ!

Σκεφτείτε ότι υπάρχει ΚΥΑ (Κοινή Υπουργική Απόφαση) που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ στις 4 Οκτωβρίου 2017 που υπογράφουν οι τότε υπουργοί Εσωτερικών, Παναγιώτης Σκουρλέτης, Νίκος Τόσκας, Οικονομικών, Γιώργος Χουλιαράκης και Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης.
Στο άρθρο 12 της ΚΥΑ προβλέπει «Απινιδωτή φορητό για μεγάλες αθλητικές εγκαταστάσεις (ομάδες Β2, Γ1, Γ2, Ε2 και ΣΤ).

Για τις εγκαταστάσεις των ομάδων Α2, Β1, Δ και Ε1, θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ύπαρξη φορητού απινιδωτή κατά τη διάρκεια των αγώνων».
Στις κατηγορία Β2-Γ1, Γ2, Ε2 και ΣΤ περιλαμβάνονται υπαίθριες και κλειστές εγκαταστάσεις από 500 μέχρι και πάνω από 5.000 θεατές, όπου διεξάγονται αγώνες εθνικών κατηγοριών, επαγγελματικών κατηγοριών και διεθνείς αγώνες.

Στις κατηγορίες Α2, Β1, Δ και Ε1 περιλαμβάνονται οι υπαίθριες και κλειστές εγκαταστάσεις χωρίς θεατές ως 5.000 θεατές που διεξάγονται τοπικοί και ερασιτεχνικοί αγώνες.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΠΑΤΡΑ Δ. ΑΧΑΪΑ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ

Πάμε στα φρέσκα κουλούρια. Επειδή τα περισσότερα στην Ελλάδα γίνονται στο πόδι και χωρίς καμία οργάνωση, η ΕΠΟ ρίχνει τώρα το μπαλάκι στους Δήμους. Λες και η Πολιτεία δεν υπάρχει πουθενά… Μπορεί η κατάσταση στις αθλητικές εγκαταστάσεις του δήμου Πατρέων να είναι σχετικά καλή, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο σε Αιγιάλεια και Δυτική Αχαΐα.

Απινιδωτές του δήμου Πατρέων υπάρχουν στο Παμπελοποννησιακό και στα γήπεδα ποδοσφαίρου Ζαρουχλεΐκων, Σαραβαλίου, Ρίου. Επίσης και στα κλειστά γυμναστήρια Αλεξιώτισσας, Ροϊτίκων. Στο αθλητικό κέντρο Λαδόπουλου υπάρχει απινιδωτής της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ, στο γήπεδο Μιντιλογλίου υπάρχει απινιδωτής του Αστέρα Μιντιλογλίου και στο γήπεδο Πετρωτού απινιδωτής του Ικαρου Πετρωτού. Απινιδωτή έχει ο Πήγασος Μπεγουλακίου και η Αιγείρα/Ακράτα. Δεν υπάρχει απινιδωτής στα γήπεδα ποδοσφαίρου Ροϊτίκων, Βραχνεΐκων, Παραλίας, 7Χ7 Ανω Καστριτσίου, 7Χ7 Λεύκας.

Σύμφωνα με τον δήμο Πατρέων, αύριο θα παραλάβει πέντε απινιδωτές από την Περιφέρεια προκειμένου να καλυφθούν τα κενά. Απινιδωτές επίσης διαθέτουν τα Ενωσιακά γήπεδα Αγυιάς, Α. Κάνιστρας και Προσφυγικών.

Ας δούμε τι γίνεται σε κάποιες εγκαταστάσεις που δεν ανήκουν στον δήμο Πατρέων, αλλά διεξάγονται αγώνες σε πολλά αθλήματα. Δεν υπάρχει απινιδωτής στα κλειστά Ολυμπιάδας, Γλαύκου, ΕΑΠ, ενώ υπάρχει απινιδωτής στο κλειστό της Παναχαϊκής, στο κλειστό του Πανεπιστημίου, στο κλειστό «Κ. Πετρόπουλος», στο «Αντ. Πεπανός» και στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Αίολου.
Αντίθετα, στην Αιγιάλεια ο Δήμος έχει μόλις τέσσερις απινιδωτές οι οποίοι περιφέρονται και στη Δυτική Αχαΐα δύο, που είναι ελάχιστοι για να καλυφθούν οι ανάγκες των αγώνων.

ΒΙΒΗ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ: «ΑΠΟ ΤΟ 2004…»

Θέση για το θέμα απινιδωτών πήρε με επιστολή της στην «Π», η ιατρός-παθολόγος, ιατρός αγώνων και υποψήφια βουλευτής ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Βιβή Λουκοπούλου: «Ως γιατρός αθλητικών αγώνων εδώ και χρόνια και ως εθελόντρια ιατρός στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 όπου τότε είχαμε εκπαιδευτεί και στην χρήση απινιδωτή και διαχείριση ανακοπής ξέραμε οι απινιδωτές θα παρέμεναν στα γήπεδα ,κάτι που δεν συνέβη.

Επίσης γνωρίζω ότι η διαχείριση των γηπέδων, έχει εκχωρηθεί στους Δήμους με την υποχρέωση του κράτους να μεταφέρει και τα αντίστοιχα κονδύλια για την συντήρηση της λειτουργίας τους. Μέσα σε αυτό περιλαμβάνεται και ο εξοπλισμός των ιατρείων των γηπέδων που θεωρείται αυτονόητο ότι πρέπει να διαθέτουν και απινιδωτή.

Αυτό όμως δεν συμβαίνει, με συνέπεια αρκετά γήπεδα να μην διαθέτουν απινιδωτή, οι αγώνες ωστόσο να διεξάγονται, με επακόλουθο να παρατηρούνται και αιφνίδιοι θάνατοι, αφού εκεί δεν υπάρχει ο αναγκαίος ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός για να δοθούν σωστά, οι πρώτες βοήθειες στους αθλητές.

Η Κυβέρνηση και η ΓΓΑ, όφειλε από το 2019 να έχει αντιμετωπίσει αυτό το θέμα και να έχει επιχορηγήσει όλα τα γήπεδα με τις αναγκαίες πιστώσεις για να αγοράσουν απινιδωτή, ένα εργαλείο που μπορεί να σώσει ζωές».

Πόσοι γνωρίζουν πώς να τους χρησιμοποιούν;

Ωραία. Aς υποθέσουμε ότι όλες οι αθλητικές εγκαταστάσεις έχουν απινιδωτές, από το τελευταίο χωριό της Αιγιάλειας μέχρι το τελευταίο χωριό της Δυτικής Αχαΐας. Πόσοι γνωρίζουν πώς να τους χρησιμοποιούν; Πόσοι έχουν παρακολουθήσει ειδικά σεμινάρια; Πόσοι γνωρίζουν ακριβώς τι να κάνουν αν συμβεί το κακό; Ελάχιστοι, είναι η απάντηση. Ολα στο πόδι. Επειδή «κάπνισε» στην ΕΠΟ να πάρει μια απόφαση και να εφαρμοστεί σε μερικά 24ωρα χωρίς προεργασία, χωρίς συζήτηση με τους φορείς, χωρίς σχέδιο.

ΚΕΔΕ «Η γηπεδούχος ομάδα είναι υπεύθυνη…»

Η ΕΠΟ πέταξε το μπαλάκι στους Δήμους, αλλά η ΚΕΔΕ (Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας) αδειάζει με ανακοίνωσή της την Ομοσπονδία. Μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Για τη μεγάλη πλειοψηφία των αθλητικών εγκαταστάσεων, όπου διεξάγονται τοπικοί και ερασιτεχνικοί αγώνες, δεν είναι υποχρεωτική, εκ του νόμου, η ύπαρξη απινιδωτή ως προϋπόθεση για την αδειοδότησή τους.

Αυτό που πρέπει να εξασφαλίζεται είναι η ύπαρξη φορητού απινιδωτή κατά τη διάρκεια μόνο των αγώνων, κι είναι ανεξάρτητο της διαδικασίας αδειοδότησης των αθλητικών εγκαταστάσεων.

Κατ΄ανάλογη δε εφαρμογή του Κανονισμού Αγώνων Ποδοσφαίρου, Πρωταθλημάτων της Επαγγελματικών και Ερασιτεχνικών Πρωταθλημάτων της ΕΠΟ, άποψή μας είναι πως υπεύθυνη για την ύπαρξη απινιδωτή στον αγώνα είναι η γηπεδούχος ομάδα, η οποία επίσης έχει την ευθύνη για την παρουσία και ιατρού, κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Μόνο στις αθλητικές εγκαταστάσεις, με 5.000 θεατές και πάνω, στους αγώνες εθνικών και επαγγελματικών κατηγοριών και στους διεθνείς αγώνες, είναι υποχρεωτικό να υπάρχει σε μόνιμη βάση απινιδωτής, με ευθύνη του φορέα στον οποίο ανήκει το γήπεδο, ως προϋπόθεση για την αδειοδότησή τους.

Η συν-ευθύνη όλων μας είναι ανεξάρτητη και πάνω από το γεγονός της ύπαρξης απινιδωτή, σε κάθε αδειοδοτημένο γήπεδο. Όμως εξίσου σημαντικό είναι να υπάρχει πραγματικός,  σχολαστικός και τακτικός έλεγχος από πλευράς ομοσπονδιών και σωματείων, της υγείας των αθλητών που συμμετέχουν στους αγώνες όλων των πρωταθλημάτων. Καλό είναι να παίζουμε μπάλα, αλλά μην πετάμε την μπάλα στην κερκίδα».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News