Αφροδίτη Λεολέη: «Ηθελα να γίνω δασκάλα από τα επτά μου χρόνια»
Αγαπούσε από μικρή την ελληνική γλώσσα, ονειρευόταν να γίνει δασκάλα και στην εφηβεία της γέμιζε τετράδια με παράξενες ιστορίες. Ασχολήθηκε με όλα όσα αγαπά, εξ ου και θα συμφωνήσουμε μαζί της ότι είναι από τους τυχερούς. Αφού επί 20ετία διδάσκει στο Αρσάκειο Δημοτικό Σχολείο και πρόσφατα έστησε το δικό της Εργαστήρι δημιουργικής γραφής. Η Αφροδίτη Λεολέη συστήνεται στην «ΠτΚ».
Τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιδικά σας χρόνια;
Θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού με τα αδέρφια μου, κι άλλες ώρες, πολύ μοναχικές, τις οποίες περνούσα αγκαλιά με ένα παλιό δερματόδετο λεξικό που είχα ξετρυπώσει στο σπίτι. Μαγευόμουν από την υπερ-πλούσια σε λεξιλόγιο και εκφραστικά μέσα ελληνική γλώσσα. Περισσότερο όμως θυμάμαι τα παραμύθια της γιαγιάς. Επρεπε να περάσουν χρόνια για να καταλάβω ότι όλα ήταν αυτοσχέδια, αφού η γιαγιά μου είχε το χάρισμα να σκαρώνει παραμύθια από οτιδήποτε έβλεπε και άγγιζε.
Ηταν όνειρό σας να γίνετε εκπαιδευτικός;
Η αλήθεια είναι ότι θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, γιατί από τα επτά μου χρόνια αυτό που έλεγα ήταν πως «όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω δασκάλα».
Διδάσκετε στο Αρσάκειο Δημοτικό Σχολείο. Τι σας εξιτάρει στη δουλειά σας και ποια είναι η πιο πολύτιμη ανταμοιβή σας;
Θα μου επιτρέψετε να πω, όσο κοινότοπο κι αν ακουστεί, ότι η ειδικότητα του εκπαιδευτικού δεν πρέπει να θεωρείται επάγγελμα, αλλά λειτούργημα. Ενας δάσκαλος «σμιλεύει ψυχές, βάζει τα θέμελα ακόμα πιο βαθειά, χτίζει της κοινωνίας το παλάτι», κι αυτά δεν τα λέω εγώ, τα έχει πει ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού δεν είναι ένας στείρος ρόλος, που απλώς μεταδίδει γνώσεις, ειδικά στην εποχή μας. Αυτό όμως είναι από μόνο του ένα πολύ μεγάλο ζήτημα, το οποίο θα μπορούσε να αναλυθεί σε μια άλλη συνέντευξη. Για να απαντήσω όμως στην ερώτησή σας, αυτό που με εξιτάρει ακόμη, μετά από 20 σχεδόν χρόνια διδακτικής εμπειρίας, είναι οι μοναδικές σχέσεις που χτίζω με τους μαθητές μου, σχέσεις που αισθάνομαι ότι θα μας ενώνουν για πάντα, καθώς και η επιθυμία μου να εξελίσσομαι συνεχώς.
Πότε σας διεκδίκησε η δημιουργική γραφή και πώς λειτούργησε για εσάς;
Νομίζω ότι η γραφή άρχισε να με διεκδικεί από την εφηβεία μου. Ηταν τότε που άρχισα να διαβάζω λογοτεχνία. Από εκείνη την περίοδο έχω ακόμα ολόκληρα τετράδια γεμάτα με παράξενες ιστορίες. Αφορμή της γέννησής τους ήταν όλα όσα σκεφτόμουν και ένιωθα. Ηταν το κόλπο που είχα βρει για να ξεγλιστράω από την πραγματικότητα και να κατασκευάζω ένα δικό μου σύμπαν. Η πιο σθεναρή διεκδίκηση όμως ήρθε πολλά χρόνια μετά, όταν διαπίστωσα τη μεγάλη αξία της δημιουργικής γραφής ως επιστημονικού πεδίου. Μέσα από την εφαρμογή και την αξιοποίηση πολλών τεχνικών της στη διδακτική πράξη, κατάλαβα ότι αποτελεί τον ωραιότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο, για να αγαπήσουν τα παιδιά το γράψιμο και τη λογοτεχνία. Γι’ αυτό τον λόγο πήρα την απόφαση να εκπονήσω το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Δημιουργική Γραφή» στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Ερχεται, λοιπόν, η στιγμή για το «Χειρόγραφο». Πείτε μας γι’ αυτό το νέο σας βήμα και σε ποιους απευθύνεται.
Το «Χειρόγραφο» είναι ένα εργαστήρι δημιουργικής γραφής που απευθύνεται σε όλους από 8 ετών και άνω. Και λέω από 8 ετών, από την Γ΄ δηλαδή Δημοτικού, γιατί τότε ένας άνθρωπος έχει κατακτήσει σε ικανοποιητικό επίπεδο τις ικανότητες της ανάγνωσης και της γραφής. Στο εργαστήρι υπάρχουν τμήματα για παιδιά, εφήβους και ενήλικες, στα οποία γίνεται διαφοροποιημένη και στοχευμένη δουλειά.
Ποιος είναι ο στόχος σας μέσω του «Χειρόγραφου»;
Είναι πολλοί… να αντιληφθούν οι συμμετέχοντες ότι καθένας από αυτούς αποτελεί έναν εν δυνάμει συγγραφέα, να βουτήξουν σε όσα κουβαλούν μέσα τους και να μας χαρίσουν θραύσματα του εαυτού τους φτιαγμένα από λέξεις, να γίνουν πιο δεινοί αναγνώστες, να αποκτήσουν μια πιο λογοτεχνική ματιά, να δουν τη λευκή σελίδα σαν έναν ανοιχτό χώρο πάνω στον οποίο υπάρχουν ατελείωτες δυνατότητες και κανείς περιορισμός, να δουν τη συγγραφή ως ένα modus vivendi.
Πλέον προστίθενται περαιτέρω επαγγελματικές υποχρεώσεις στις ήδη υπάρχουσες. Με τον συνδυασμό τους με τις οικογενειακές, πώς τα πάτε;
Κοιτάξτε… τίποτα δεν κατακτάται χωρίς προσπάθεια. Είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο να συνδυάσει μια γυναίκα τον ρόλο της μητέρας, της συζύγου και της εργαζόμενης, αλλά μπορείς να τα καταφέρεις όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, όταν κρατάς τις ισορροπίες και δεν συγχέεις όλους τους παραπάνω ρόλους,
Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας θεωρείτε τα δυνατά σας χαρτιά σε κάθε εμπόδιο;
Πέρα από την ιώβεια υπομονή που διαθέτω ως άνθρωπος, είμαι και πολύ επίμονη. Η προσήλωση στους στόχους μου και η ακάματη δουλειά είναι στοιχεία που με χαρακτηρίζουν και που μου αποδίδουν όσοι με γνωρίζουν.
Σας δίνουν ένα μαγικό ραβδάκι. Τι αλλάζετε;
Με ένα μαγικό ραβδί κάνουμε μια ευχή… Η δική μου είναι να κατορθώσουμε εμείς οι μεγάλοι να χαρίσουμε στα παιδιά έναν κόσμο ακριβώς όπως τον ονειρεύονται. Ολα τα υπόλοιπα, τα παιδιά θα τα καταφέρουν με όπλο την αγάπη, τη φαντασία και τα μολύβια τους.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
