Γ. Καπελλάκης: «Ο αθλητισμός διέξοδος για τα άτομα με αναπηρία»

Βαγγέλης Γερογιάννης

Οι συζητήσεις με ανθρώπους όπως ο Γιώργος Καπελλάκης, είναι πάντα ευκαιρίες να υπενθυμίζουν σε όλους εμάς, τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή, αλλά και ποιες πραγματικά είναι οι ανάγκες των ατόμων με αναπηρία.
Παραολυμπιονίκης και ίδιος, τώρα προσπαθεί από τη θέση του προέδρου της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής, να βελτιωθούν οι συνθήκες άθλησης για τους αθλητές με αναπηρία.
Παραμένει το θέμα της προσβασιμότητας ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα;
«Δυστυχώς, είμαστε σε χαμηλό επίπεδο σε σχέση με τις χώρες του εξωτερικού. Και δεν είναι μόνο οι θέσεις πάρκινγκ, είναι η πρόσβαση στην τουαλέτα, στα ντους, στη σάουνα, γενικότερα στις αθλητικές εγκαταστάσεις».
Πιστεύετε ότι η Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται ή υπάρχουν άλλοι παράγοντες;
«Υπάρχει μια γραφειοκρατική διαδικασία για το κάθετι, όμως είναι δικαιολογία κατά τη γνώμη μου. Δεν ενδιαφέρονται, καθώς δεν μπορούν να καταλάβουν ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες πίσω απ’ αυτά τα άτομα».
Πώς μπορούν να δοθούν περισσότερα κίνητρα για να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;
«Αρχικά, θα πρέπει να καταλάβουν τα άτομα με αναπηρία ότι ο αθλητισμός θα τους βοηθήσει να έχουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής, είναι μια διέξοδος. Εκτός από τη φυσική κατάσταση, υπάρχει και το κομμάτι της ψυχολογίας.

Θα δεις νέους, θα συναναστραφείς, όλοι έχουν ανάγκη την κοινωνικότητα. Οταν είσαι κλεισμένος μέσα, δημιουργείται κακή ψυχολογία. Το έχω βιώσει και εγώ. Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ο αθλητισμός των ατόμων με αναπηρία σε παγκόσμιο επίπεδο και δίνει τη δυνατίοτητα σε κάποιον να γίνει πιο ενεργός, να ταξιδέψει, να διεκδικήσει διακρίσεις».
Ποια είναι η πρώτη κουβέντα που θα λέγατε σε έναν άνθρωπο που μένει ανάπηρος;
«Μην χάνεις χρόνο. Ο,τι έγινε, έγινε, ξέχασε το. Προσαρμόσου σε μια νέα κατάσταση. Η ζωή είναι σύντομη, αλλά είναι ωραία.

Μπορείς να απολαύσεις πράγματα, να ζήσεις ωραίες στιγμές, να έχεις φυσιολογική ζωή κινούμενος με διαφορετικό τρόπο. Θαύματα δεν γίνονται. Οσοι προσαρμόστηκαν βγήκαν ολοι κερδισμένοι».
Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές με αναπηρία;
«Δεν έχουν στήριξη μέχρι να φέρουν τη μεγάλη διάκριση. Ο αθλητής πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του, δεν βρίσκει χορηγούς.

Αν γίνεις κάποιος, έρχονται και σε αγκαλιάζουν. Χτυπούν πόρτες, αλλά είναι κλειστές. Δεν γίνεται να μην μπορούμε να βρίσκουμε χώρο και χρόνο στις αθλητικές εγκαταστάσεις. Μας δίνουν όλοι τα πρωινά, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Σ’ αυτή την κατεύθυνση προσπαθούμε να βοηθήσουμε ως Παραολυμπιακή Ομοσπονδία».
Ποιο είναι το μεγάλο σας όνειρο;
«Θα ήθελα κάθε φορά οι αθλητές που φέρνουν διακρίσεις να μην εκφράζουν παράπονα ότι πέτυχαν κάτι χωρίς στήριξη. Να δώσουμε τη δυνατότητα σε νέα άτομα με αναπηρία να έρχονται στον αθλητισμό, να δουν ότι μόνο να κερδίσουν έχουν και όχι να χάσουν. Και το λέω από προσωπική εμπειρία.

Εγώ ασχολήθηκα με τον αθλητισμό 5-6 χρόνια μετά το ατύχημά μου. Ηταν πέτρινα χρόνια. Εχασα χρόνια από τη ζωή μου που μπορεί να ήταν παραγωγικά. Δεν τόλμησα να μπω στον χώρο πιο νωρίς και στάθηκα λίγο άτυχος αφού τότε ο αθλητισμός των ατόμων με αναπηρία δεν είχε την ανάπτυξη που έχει τώρα. Σήμερα δεν υπάρχει δικαολογία».
Ενα μήνυμα που θέλετε να στείλετε;
«Τα άτομα με αναπηρία πρέπει να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Η μιζέρια, η κακομοιριά και οι αρνητικές σκέψεις δεν βοηθούν. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα, έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε, θα πρέπει να το διεκδικήσουμε».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News