Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει

Η τραγωδία είναι σαν δυνατό οξύ. Διαλύει και απομακρύνει τα πάντα. Εκτός από ένα πράγμα. Από τον πόνο. Εναν πόνο ανείπωτο σαν αυτόν που ζήσαμε όλοι χθες με τη ναυτική τραγωδία σε διεθνή ύδατα ανοικτά της Πύλου.

Με τις πάνω από 700 ψυχές που επέβαιναν στο μοιραίο πλοίο. Με δεκάδες γυναίκες και παιδιά κλεισμένους στα αμπάρια σαν αγρίμια σε κλουβιά. Και με άγνωστο τον αριθμό των αθώων ψυχών που χάθηκαν στα νερά της Μεσογείου, σε σημεία όπου η θάλασσα έχει μεγάλα βάθη και τα νερά μετατρέπονται σε σκοτεινή άβυσσο για τους ναυαγούς.

Ποιοι ήταν, όμως, όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί έκαναν αυτό το ταξίδι που τελικά τους οδήγησε στο τέλος της ζωής τους; Η απάντηση ήταν ότι επρόκειτο για ανθρώπους σαν εμάς, ανθρώπους που αναζητούσαν μια καλύτερη μοίρα, μια ελπίδα σε αυτόν τον κόσμο. Ψυχές διωγμένες, εξουθενωμένες, απελπισμένες, κυνηγημένες από άλλους ανθρώπους, αλλά και από καταστάσεις, ψυχές οι οποίες ήλπιζαν σε ένα φωτεινό αύριο και εμπιστεύτηκαν εκείνους που δεν έπρεπε να εμπιστευτούν.

Μάταια λοιπόν πήγαν όλα τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή στην ήπειρο του Γκέτε και του Σίλερ, του Βολτέρου, του Μοντεσκιέ, του Ρουσό και του Λοκ. Η μοίρα είχε για όλους αυτούς τους ανυποψιάστους ταξιδιώτες έναν άλλον προορισμό. Τον Αδη. Με το πολύνεκρο ναυάγιο στα ανοικτά της Πύλου να αναδεικνύει με τρόπο δραματικό ότι το Μεταναστευτικό παραμένει πρόβλημα για το οποίο δεν μπορούμε, πλέον, να κλείνουμε τα μάτια και να σωπαίνουμε. Για το οποίο δεν επιτρέπεται να κλείνει τα μάτια και να σωπαίνει η ίδια η κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού, η Ευρώπη.

Η αντιμετώπιση αυτής της άθλιας κι εξωφρενικής για τον κοινό νου κατάστασης, απαιτεί μέτρα. Απαιτεί λύσεις. Απαιτεί συνεκτική ευρωπαϊκή πολιτική. Επιβάλλει τη συνεργασία όλων των δυνάμεων του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης και του Νόμου έτσι ώστε όλα αυτά τα άθλια δίκτυα των εγκληματιών που διακινούν απελπισμένους ανθρώπους να βρουν, επιτέλους, την αποφασιστική απάντηση που τους αξίζει.

Ας στείλουμε στις σκοτεινές αβύσσους τους λαθρέμπορους ανθρωπίνων ψυχών. Δεν νομίζετε ότι έφτασε επιτέλους η ώρα;