Η γύρη του χρόνου*

Κωνσταντίνος Μάγνης

Το κατάστημα ήταν στη Ρήγα Φεραίου και λεγόταν «Μέλισσα» και έχει περάσει μισός αιώνας και μας έστελναν εκεί για να αγοράσουμε μπλε σορτσάκι, που τότε λεγόταν κοντό παντελόνι, και λευκό μακό, που τότε το λέγαμε απλά κοντομάνικο, γιατί δεν υπήρχαν πολλές εναλλακτικές ποιότητες υφασμάτων και σχέδια, τα μπλουζάκια τα λεγόμενα πόλο ήρθαν αργότερα και είχαν κροκοδείλους. Αβλαβείς, ή έτσι συνηθίσαμε. Το μάρκετινγκ σε σαλιώνει πριν σε καταπιεί.

Γυμναστικές επιδείξεις. Δεν τις περιμέναμε με χαρά, αλλά τουλάχιστον είχαν πιάσει να μυρίζουν οι δάφνες της ακρογιαλιάς και να υπόσχονται καλοκαιρινά μπάνια τα οποία σήμαιναν δίωρο χοροπηδητό στο νερό, μακροβούτια, τούμπες και μπάλα, συνήθως όλα αυτά μαζί, και έβγαινες με όλον τον Πατραϊκό στο αυτί σου και να φαίνεται βλοσσυρή η Παλιοβούνα την οποία χρειάστηκε να γίνεις οκτώ ετών για να την περάσεις για πρώτη φορά, κάτι που θεώρησες άθλο εφάμιλλο του θαλασσοπόρου που πέρασε για πρώτη φορά τον Βερίγγειο πορθμό, δεν είχες δει από κοντά τον Βερίγγειο, βέβαια, αλλά κάτι σαν την Παλιοβούνα θα ήταν, με τους πολίτες να λέγονται ωφ ή τσι ή λι και να έχουν ζυγωματικά ή σχιστά μάτια. Αν ξέραμε ότι η Παλιοβούνα λεγόταν Κλόκοβα, θα την είχαμε περί πολλού περισσότερο, ένεκα κάποιου Κλόκοβ που θα είχε εγκατασταθεί εκεί, αλλά μην τα ακούσει αυτά ο Φαλμεράγιερ και υποστηρίξει ότι έχουμε σλάβικη προσέλευση. Αλλά ευτυχώς έχει πεθάνει και ο Κλόκοβ και ο Φαλμεράγιερ και ο Βαράσοβ ένεκα του οποίου ονομάστηκε Βαράσοβα η Βαράσοβα.

Γυμναστικές επιδείξεις. Κάποιες ασκήσεις σουηδικής γυμναστικής (είχαμε και σουηδούς εδώ, σαν να μην έφταναν οι σλάβοι και οι βαυαροί και οι βρετανοί και οι γενουάτες) και φούρλες ο ένας γύρω από τον άλλον, αυστηρά σε ίσες αποστάσεις ανά ζευγάρι, από τους μπροστά, τους πίσω και τους δίπλα, και δεν θυμάσαι τίποτα από όλα αυτά, παρά το παντελονάκι, το μπλουζάκι, το χαλίκι του δαπέδου, τους συγγενείς παραταγμένους να παρακολουθούν την ακριβή και συντονισμένη άθλια εκτέλεση των ασκήσεων, και ίσως μια κάποια αγωνία εάν θα θυμηθείς το πρόγραμμα ακριβώς, αλλά όπως συμβαίνει με τα προγράμματα, τις εμμονές, τις φοβίες και τις αναμνήσεις, σε θυμούνται στο τέλος εκείνα και εσύ δεν έχεις να σκεφτείς οτιδήποτε. Γυμναστικές επιδείξεις. Τι επιδείξαμε; Εμείς όχι κάτι, οι δάσκαλοι επέδειξαν ένα απτό τεκμήριο σπουδής των νέων στην πειθαρχία, την ενσωμάτωση σε κοινότητα, την δεκτικότητα σε κανονισμούς, και βέβαια την πρόοδο σε σωματική διάπλαση και ρώμη. Για κάποιον λόγο, όλα αυτά σε κάνανε χαριτωμένο και οι δικοί σου ένιωθαν καμάρι που ο κακομαθημένος, συνεσταλμένος, άχαρος και τυραννικός βλαστός έκανε βήματα εναρμονίσεως με τον ξένο κόσμο.

Κοινωνικοποίηση και κανονικοποίηση. Μια φράση που ακούγαμε συχνά. Θα σε πάω στη δασκάλα να σε κανονίσει. Γυμναστικές επιδείξεις. Είχαμε πια μεγαλώσει, είχαμε γίνει έξι χρονών, είχαμε αρχίσει να γνωρίζουμε ανθρώπους που δεν γνώριζαν οι δικοί μας και είχαμε αρχίσει να έχουμε την ευθύνη των πραγμάτων μας,που σημαίνει ότι και πάλι τα έχανες τα πράγματά σου αλλά πλέον έφταιγες εσύ, και περνούσες από δικαστήριο, αλλά δεν είχες μάθει την τέχνη της απολογίας ούτε της επίκλησης ελαφρυντικών, αλλά και το νεαρό της ηλικίας δεν γινόταν δεκτό, διότι ήσουν πλέον έξι ετών και έχανες όλες τις δίκες. Γυμναστικές επιδείξεις. Αγόρια και κορίτσια, ερωτικώς ανυποψίαστοι, ή αυτό υποκρινόμαστε, είχαμε ήδη μάθει ότι αυτό που αισθάνεσαι είναι αμαρτωλό και αυτό που κάνεις είναι ένοχο και αυτό που δεν κάνεις είναι τεκμήριο ηθικού πλεονεκτήματος, είμαστε ήδη ΣΥΡΙΖΑ και δεν το ξέραμε, αλλά ήρθε ο μετέπειτα ύπνος για να ονειρευτεί όσα δεν έγιναν ως αμάρτημα και μισόν αιώνα μετά δεν ξέρουμε την έννοια του κακού, είναι όσα διαπράξαμε, όσα ονειρευτήκαμε ή όσα ματαιώσαμε; Τίποτα από όλα αυτά: Αμάρτημα είναι η τελειότης που δεν καταφέραμε. Αμάρτημα είναι αυτό που υπήρξαμε. Προδώσαμε το παντελονάκι μας και το κατάλευκό μας το μπλουζάκι. Και έρχεται η Μέλισσα ως ερινύα, να μας κεντρίσει, αλλά είναι αργά, είμαστε μυθριδατικά άνοσοι στο δηλητήριο των ματαιώσεων και των γελοιοτήτων μας.

Γυμναστικές επιδείξεις. Φυσάει ο ανατολικός και φέρνει ζέστη και φέρνει φύλλα εφημερίδας και σήμερα, «Πελοπόννησος», ένθετο Επιλογές, επιμέλεια Τάσσος Σταθόπουλος. Γυμναστικές επιδείξεις, αρχείο Χαράλαμπου Παπαδόπουλου, Αρσάκειο Νηπιαγωγείο, έπεσε κάτι χρόνια έξω η λεζάντα, νηπιαγωγείο πήγαμε το 1967, στην άλλη άκρη της φωτογραφίας ήσουν εσύ, αλλά αυτό η φωτογραφία δεν το ξέρει, ο χρόνος δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα, γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει, κάθε τι αλλάζει συνεχώς και συνεχώς προτού προλάβουν τα δευτερόλεπτα να το συλλάβουν, προτού προλάβει ο φωτογράφος να τα αιχμαλωτίσει. Γυμναστικές επιδείξεις. Κουνάς τα χέρια σου εκατέρωθεν του αυχένος και κόβεις τον αέρα σαν βούτυρο. Γλιστρά στην τομή ο εκάστοτε εαυτός σου και χάνεται στο άπειρο μιας αιωνιότητας που τον δροσίζει, καθώς πεθαίνουμε ενώ ζούμε, κηδευόμαστε ωραίοι και καμαρωτοί, οι γονείς ενθουσιάζονται και μας φωτογραφίζουν με τα λευκά μας και τα μπλε μας, παρανυμφάκια στον γάμο του έρωτος και του θανάτου. Η Μέλισσα μας παρατάει και τραβάει για την καινούργια γύρη.

*Δημοσιεύθηκε στις ένθετες Επιλογές του φύλλου της Κυριακής της «Π», που επιμελείται ο Τάσσος Σταθόπουλος

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News