Μια Ευρώπη, δύο ταχύτητες: Η Δυτική Ελλάδα στο “φτωχό τόξο” της Ένωσης

Πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού στη Δυτική Ελλάδα βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία της Eurostat. Η περιοχή κατατάσσεται ανάμεσα στις 25 πιο ευάλωτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποκαλύπτοντας το βαθύ κοινωνικό χάσμα που εξακολουθεί να χωρίζει τη χώρα.

Μια Ευρώπη, δύο ταχύτητες: Η Δυτική Ελλάδα στο “φτωχό τόξο” της Ένωσης

Η Δυτική Ελλάδα, μαζί με την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, την Κεντρική Ελλάδα, την Πελοπόννησο και το Βόρειο Αιγαίο, βρίσκεται στις πιο ευάλωτες θέσεις πανευρωπαϊκά, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat για το 2024. Οι πέντε αυτές ελληνικές περιφέρειες συγκαταλέγονται στις 25 περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου περισσότερο από το 33% του πληθυσμού αντιμετωπίζει κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού.

Τα δεδομένα της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας αποτυπώνουν μια ανησυχητική εικόνα για την κοινωνική συνοχή στη χώρα. Η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 21%, με σημαντικό τμήμα του πληθυσμού να παλεύει καθημερινά για την κάλυψη βασικών αναγκών.

Στις πιο ευάλωτες περιοχές, όπως η Δυτική Ελλάδα, η ανάπτυξη παραμένει εύθραυστη, οι ευκαιρίες απασχόλησης περιορισμένες, ενώ η πρόσβαση σε κοινωνικές υποδομές παραμένει ελλιπής. Αυτοί οι παράγοντες, σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος ζωής και τις χαμηλές αμοιβές, εντείνουν την ανασφάλεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Αντίθετα, περιφέρειες με αστικό ή τουριστικό προφίλ, όπως η Αττική και το Νότιο Αιγαίο, εμφανίζουν πιο ανθεκτικά κοινωνικά χαρακτηριστικά. Η υψηλότερη συγκέντρωση οικονομικών δραστηριοτήτων και η ευκολότερη πρόσβαση σε υπηρεσίες συμβάλλουν στη μείωση του ποσοστού κινδύνου φτώχειας. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτές τις περιοχές, οι ανισότητες εντός των πόλεων παραμένουν οξυμένες, με φαινόμενα όπως η ενεργειακή φτώχεια και η ανεργία των νέων να επιμένουν.

Η Eurostat, μέσα από τον νέο χάρτη κινδύνου φτώχειας, υπενθυμίζει πως η οικονομική ανάκαμψη της χώρας δεν έχει φτάσει σε όλους. Οι μισθολογικές ανισότητες, η έλλειψη σταθερών κοινωνικών πολιτικών και οι αυξημένες ανάγκες νοικοκυριών και μικρών κοινοτήτων συνεχίζουν να αφήνουν χιλιάδες πολίτες εκτός ευημερίας.