Ντούσκος ο Δεύτερος

Ο διευθυντής σύνταξης της “Π” Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για τη μεγάλη επιτυχία του Στέφανου Ντούσκου.

Κοιμηθήκαμε στεγνοί και ξυπνήσαμε με ένα χρυσό μετάλλιο. Ντούσκος, στην κωπηλασία. Δεν τον ξέραμε. Την κωπηλασία την ξέραμε, έχει γίνει και της μόδας, ένα σωρό κόσμος κάνει κανό όρθιος τον τελευταίο καιρό, υπάρχει και το εξτρά κίνητρο ότι αυτή η άσκηση σου γυμνάζει και τα σημεία στα οποία δίνει πολύ ιδιαίτερη σημασία η φυλή μας στην εποχή μας, αλλά μέχρι να φθάσουμε  στον Ντούσκο, οι κωπηλάτες μας διέφευγαν, όπως βέβαια και οι κατηγορίες των σκαφών, κάτι οκτάκωπες, τετράκωπες, δίκωπες, κατάκοπες, πηδαλιούχες και μη πηδαλιούχες, τι το θέλουν το πηδάλιο αφού πάει ίσα το σκάφος, αλλά καλό είναι να αποφεύγεις αυτές τις ερωτήσεις γιατί προδίδεις άγνοια.

Εν πάσει περιπτώσει, εκεί που ξέραμε ως μόνο Ντούσκο τον Μπάγεβιτς, χαϊδευτικό του Ντούσαν, να σου και ένας Ντούσκος ο Β’ ο Κωπηλάτης, με χρυσό μετάλλιο και εμείς να πανηγυρίζουμε πριν πιούμε καν καφέ. Αλλά μάθαμε και τα νέα της Κορακάκαινας, έκτη και στο πιστόλι από τα 25 μέτρα, που ήταν το δυνατό της υποτίθεται. Γίνεται να ρίχνεις Πέμπτη και να βγαίνεις έκτη;  Θα πεις, είχε έρθει έκτη και στην πιστολιά από τα δέκα μέτρα. Στα 25 θα πήγαινε καλύτερα; Ρίχνεις καλύτερα στα 25 από όσο στα 10; Εμείς, στο στρατό, είχαμε ρίξει βολή από τα 30-40 μέτρα και αντί για τον στόχο στην άλλη πλευρά του όρμου μάλλον πετύχαμε κάποιο ψάρι. Μας έδωσαν τιμητική.

Ευτυχώς που είχαμε τον Ντούσκο λοιπόν. Αλλά και η Σάκκαρη με τον Τσιτσιπά, αποκλείστηκαν στο μονό, αποκλείστηκαν και στο διπλό και έφυγαν από το Τόκιο γιατί στο τένις δεν έχει άλλο αγώνισμα. Ή θα παίζεις μόνος μονό, ή θα παίζεις με άλλον διπλό, δεν έχουν σκεφτεί να παίζεις μόνος διπλό και με άλλον μονό. Θα αυξάναμε έτσι τις πιθανότητές μας. Ελπίσαμε και στα δύο κορίτσια, που ούτε αυτές ξέραμε από πριν, αλλά πάνω που πιστέψαμε ότι θα πάρουν μετάλλιο, εν τέλει ήρθαν πέμπτες. Πέμπτη η μία, πέμπτη και η άλλη. Αυτό είναι το άδικο σ’ αυτό το σπορ.

Δεν μπορεί να έρθει ο συναθλητής σου πέμπτος και εσύ τρίτος, όπως κάνουν στα όσκαρ, που μπορεί η ταινία να χάσει το βραβείο, αλλά να πάρεις το βραβείο του β’ γυναικείου ρόλου, ενώ στην κωπηλασία , στις σκυταλοδρομίες, στις ομαδικές ποδηλασίες , στα σύνθετα ομαδικά, στις ρυθμικές γυμναστικές κάνει ο ένας τη ματσολιά και πέφτουν όλοι μαζί σαν πύργος από τραπουλόχαρτα και δεν φτάνει αυτό αλλά πρέπει να παρηγορούν κι αυτόν που έκανε το λάθος, όπως με τα πέναλτι, που αντί να πλακώσεις στις κλωτσιές εκείνον που τον χάνει, πας και τον αγκαλιάζεις και αφήνεις σύξυλο εκείνο που το έβαλε. Θα πρέπει να αναθεωρηθούν κάποια αγωνίσματα, να υπάρχει και σύνθετο ατομικό, αλλά και σκυταλοδρομία μονή ή ρυθμική γυμναστική του ενός, είναι πολύ πιο εύκολο να ακολουθείς τον ρυθμό του εαυτού σου, εντάξει, θέλει λίγη προπόνηση, αλλά μπορείς να το πετύχεις.

Ένα χρυσό μετάλλιο μέχρι τώρα. Φτωχό. Πού είναι τα ρεκόρ που περιμέναμε. Πού είναι οι διακρίσεις που μας οφείλουν. Πού είναι οι θρίαμβοι που δικαιούμαστε. Για ένα χρυσό όλο κι όλο κάναμε υπομονή πέντε χρόνια ενώ τόσοι και τόσοι αθλητές προπονιόντουσαν και μάτωναν και γδερνόντουσαν και χειρουργούσανε μηνίσκους και προσαγωγούς; Ο υφυπουργός Αθλητισμού μας έταξε ότι θα ακούσουμε πολλές φορές τον εθνικό μας ύμνο στο Τόκιο . Και έχει παίξει μόνο μια φορά, ενώ εμείς κοιμόμαστε. Αντί για εθνικό ύμνο, είχαμε εθνικό ύπνο. Δεν πρέπει να έχουμε Αυγενάκη υφυπουργό, γιατί επί των ημερών του την αυγή γίνονται όλα. Λες να πρέπει να ξενυχτάμε, μπας και μας κάτσει κανένα μετάλλιο σε κανένα τρίαθλο; Πολλά δεν είναι τρια αθλήματα; Χάθηκε να γίνει τρίαθλο του ενός αθλήματος; Μη χάσουμε όλη τη νύχτα γιατί το πρωί έχουμε να βγούμε με το κανό. Επιστροφή στην κανονικότητα.