Ο σκουπιδότοπος και η άγονη διεκδίκηση

Το κύριο άρθρο της «Π»

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ και πολιτικά κρίσιμη μάζα πολιτών θεωρεί ότι η δημοτική αρχή υπερασπίζεται αγωνιστικά διάφορα ζωτικά ζητήματα της πόλης, περί τα οποία η κεντρική εξουσία αμελεί, αδιαφορεί ή δεν επιλύει, ένεκα αντιλαϊκής φιλοσοφίας.

ΑΝ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ εξουσία θεωρεί ότι η πεποίθηση αυτή είναι άδικη και ασύμβατη προς τα γεγονότα, έχει κάθε συμφέρον να τη διασκεδάσει και να την ανατρέψει.

ΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ μας μια ωραία αφορμή. Το ερώτημα του δημάρχου Πατρέων για την τύχη του περίφημου ανατολικού Πάρκου. Απευθύνεται στον αρμόδιο υπουργό, ενόψει της επικείμενης άφιξής του στην Πάτρα.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ λοιπόν με τον παλιό σκουπιδότοπο; Εμείς έχουμε μείνει στον όρο που έχει θέσει η πολιτεία στον δήμο: Η έκταση δεν μπορεί να παραχωρηθεί για χρήση εάν δεν προταθεί ένα σχέδιο με αναπτυξιακά χαρακτηριστικά. Αυτό είναι το υποχρεωτικό πλαίσιο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, στη μετά τη χρεοκοπία περίοδο. Παραλλήλως, θα πρέπει να μετεγκατασταθούν οι διαμένοντες σκηνίτες, με ευθύνη του δήμου.

Ο ΔΗΜΟΣ πράγματι προωθεί το ζήτημα της μετεγκατάστασης, με θολό χρονοδιάγραμμα, καθώς δεν είναι στο χέρι του η διάθεση ιδιωτικής στέγης, ενώ η άποψή του για την έκταση αρχίζει και τελειώνει με την ιδέα της ανάπτυξης κοινωφελούς πάρκου.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ δεν γνωρίζουμε είναι η ιδέα της πολιτείας. Ποια θα είναι η μέλλουσα ζωή της ταλαιπωρημένης αυτής περιοχής, έτσι ώστε να ικανοποιηθεί μια μακρόχρονη οφειλή προς τους πολίτες που υπέστησαν υποβάθμιση και ζουν μια αλληλουχία από ανεκπλήρωτες εξαγγελίες για θέατρα, πάρκα, γήπεδα;

ΟΣΟ η πολιτεία σιωπά, τι μένει; Η αγωνιστική διεκδίκηση εκ μέρους του δήμου. Αν ο δήμος δεν έχει όλο το δίκιο με το μέρος του, με σιωπές δεν το αποδεικνύεις.

ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ όμως δεν είναι να έχει δίκιο ο πολιτικά βολικός στον καθένα μας, αλλά να γίνει κάτι τέλος πάντων με τον παλιό σκουπιδότοπο.