Πάτρα: Σήμερα το ύστατο «χαίρε» στη Βάσω Μεντζελοπούλου – Συγκινεί ο αποχαιρετισμός της Νατάσας Ράγιου
Η Βάσω Μεντζελοπούλου υπήρξε για τη Νατάσα Ράγιου, όπως εξομολογείται η ίδια, «μάνα».
Η Βάσω Μεντζελοπούλου υπήρξε για τη Νατάσα Ράγιου, όπως εξομολογείται η ίδια, «μάνα». 
Μία ξεχωριστή κυρία αποχαιρετά σήμερα Πέμπτη 3/08/2023, στις 12 το μεσημέρι στον Αγιο Ανδρέα, η Αχαΐα. Η Βάσω Μεντζελοπούλου αφήνει πίσω της βαθύ αποτύπωμα προσφοράς στον άνθρωπο και την κοινωνία. Στο πέρασμά της από τη ζωή φρόντισε να είναι χρήσιμη και να στήσει γέφυρες αλληλεγγύης προς τους πάσχοντες, τους φοιτητές, τις γυναίκες.
«Η Βασιλική Μεντζελοπούλου ήταν μια εξαιρετική ψυχή που αφιέρωσε τη ζωή της στο να υποστηρίζει τους άλλους » σημειώνει το Διοικητικό Συμβούλιο και οι εθελοντές του Ομίλου Εθελοντών Κατά του Καρκίνου «ΑγκαλιάΖΩ» Νομού Αχαΐας, και προσθέτει: «Ως σταθερή συμπαραστάτριά μας, η Βασιλική Μεντζελοπούλου εξήγησε την αληθινή ουσία της ανιδιοτέλειας και της συμπόνιας. Το αξιοσημείωτο όραμά της, το καινοτόμο πνεύμα και οι ακούραστες προσπάθειές της όχι μόνο έχουν ανυψώσει τον όμιλό μας, αλλά έχουν, ακόμα, μεταμορφώσει θετικά τις ζωές των γύρω της. Ο κόσμος πάντα χάνει όταν φεύγει ένας τέτοιος συμπονετικός άνθρωπος, που ανιδιοτελώς έδινε χείρα βοηθείας και ενθαρρυντικά λόγια σε όσους είχαν ανάγκη».
Η υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χριστίνα Αλεξοπούλου, αναφέρει: «Με αισθήματα βαθύτατης θλίψης ενημερώθηκα για την απώλεια της Βάσως Μεντζελοπούλου. Υπήρξε πολυσχιδής προσωπικότητα, από τις πλέον εμβληματικές και χαρισματικές που ανέδειξε η Πάτρα. Με το σπουδαίο φιλανθρωπικό και κοινωνικό της έργο, αφήνει ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στην Αχαΐα. Η τοπική κοινωνία έχασε έναν σπουδαίο άνθρωπο, υψηλού ήθους και κύρους».
«ΗΣΑΣΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΕ ΟΛΑ ΣΑΣ»
Ιδιαίτερος είναι ο αποχαιρετισμός ενός δικού της ανθρώπου, της Νατάσσας Ράγιου.
«Τι να γράψω; Αποχαιρετιστήριο; Νεκρολογία; Επικήδειο; Ανταρεύω και μόνο που το σκέφτομαι.
Ακούστε κυρία Βάσω…
Δεν το καταλαβαίνω αυτό το “έφυγε πλήρης ημερών”.
Δεν μου αλλάζει σε τίποτα την ψυχολογία μου. Ολο μου το είναι πονάει για το φευγιό σας.
Ηξερα ότι θα φύγετε κάποτε , 96 γεμάτα πια… Αυτό το αόριστο “κάποτε” με τρόμαζε και το έδιωχνα από την σκέψη. Οχι μόνο εγώ . Ολοι γύρω σας. Γιατί μοιάζατε άτρωτη.
Δεν σας προσφώνησα ποτέ “μητέρα”.Θεωρούσα υποκριτικό να λες μητέρα τη μάνα του ανθρώπου που παντρεύεσαι. Μια μάνα έχει ο καθένας. Ομως τώρα που ταξιδεύετε για άλλους κόσμους, θέλω να ξέρετε ότι ήσασταν για μένα μάνα, με όλη τη σημασία της λέξης. Και φίλη καρδιάς και προστάτιδα. Και παρηγορήτρια. Και συμβουλάτορας. Και καθοδηγήτρια. Και όλα όσα θα μπορούσε να ζητήσει μια νέα γυναίκα από μια μεγαλύτερη. “Εγώ είμαι η πεθερά” λέγατε πάντα, πριν προλάβω να σας συστήσω σε κάποιον. Οχι δεν ήσασταν απλά μια πεθερά. Ησασταν πολλά περισσότερα. Ησασταν “πολύ” σε όλα σας.
Πριν λίγες μέρες σας μίλησα στο τηλέφωνο για τελευταία φορά. Τρεις λέξεις μου είπατε, γροθιά στο στομάχι: ”Θέλω να φύγω”. Αργόσυρτα, κουρασμένα, μα αποφασιστικά. “Θέλω να φύγω”. Και μετά βαριά σιωπή με πλάκωσε. Και ερημιά.
Εμείς πάλι που μένουμε πίσω, δεν θέλαμε να φύγετε ποτέ.
Αυτή η εικόνα της ξαπλωμένης ανήμπορης, που περιμένει στωικά το τέλος, δεν είστε εσείς. Είναι κάποια άλλη που σας υποδύεται. Δεν ξέρω πως τολμάει αυτή, όποια κι αν είναι, να υποδυθεί την αεικίνητη, δυνατή, ζωντανή, ενεργητική, δαιμόνια, δραστήρια, πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, κυρία Βάσω.
Τώρα ποιος θα κατσαδιάζει τα κορίτσια και τα αγόρια του προσωπικού στο ξενοδοχείο; Ποιος θα γκρινιάζει στον Αλέξη να μην νευριάζει και στον Ηλία να μην καπνίζει; Ποιος θα παίρνει τον Φάνη τηλέφωνο τρεις φορές την ημέρα αν έφαγε, αν ντύθηκε; Ποιος θα αγωνιά για τη Ζωή και τον Θοδωρή; Ποιος θα συμβουλεύει τη Μάριβη, τον Θόδωρο, τον Βασίλη; Ποιος θα διεκπεραιώνει τις υποθέσεις της Κορίνας; Ποιος θα κάνει παρέα με τη Μαντέλη;
Ολους τους είχατε υπό τη σκέπη και την φροντίδα σας. Ολους. Φύλακας άγγελος για τόσους πολλούς…
Καλή, χρυσή, συμπονετική… μέχρι να σας γυρίσει το μάτι ανάποδα και να βγάζει φωτιές. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Πού να ήξεραν ότι, πίσω από αυτή την αυστηρότητα και το μπλαζέ επιβεβλημένο ύφος, κρυβόταν πάντα εκείνο το ευαίσθητο κορίτσι από το Βλατερό… Η ζωή σας σκλήρυνε και θάψατε κοριτσίστικα όνειρα βαθιά μέσα σας.
Χαλύβδινη γίνατε. Υποδειγματική σύζυγος, μάνα – κέρβερος, ασυναγώνιστη γιαγιά, δοτική φιλενάδα, ενεργό και ακούραστο μέλος μιας πόλης, που δύσκολα θα σας ξεχάσει.
Θα λείψετε κυρία Βάσω σε όλους εκείνους που ζήσατε μαζί, συναντήσατε, σας γνώρισαν, σας αγάπησαν, υποκλίθηκαν στην εκρηκτική προσωπικότητά σας. Δεν τα είχατε εύκολα τα γλυκόλογα και τις κολακείες. Είχατε ενδυθεί με επιτυχία τον ρόλο της σιδηράς κυρίας. Μακάρι να ήταν έτσι οι σιδερένιες γυναίκες. Μακάρι να είχαν την καρδιά και την ψυχή σας. Πόσο λυπάμαι που τόσα χρόνια δεν έκανα αυτό που είχα πάντα κατά νου. Να σας βάζω ένα μαγνητοφωνάκι κάθε φορά που αρχίζατε τις ιστορίες για τα παλιά. Μια ιστορία συναρπαστική και γεμάτη η δική σας ζωή.
Είμαι ευγνώμων που η μοίρα με έφερε στον δρόμο σας.
Σας χρωστάω πολλά. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ.
Οσα δάκρυα κι αν τρέξουν απ τα μάτια μου, δεν ισοφαρίζουν όσα κάνατε για μένα. Δεν μπορώ να χωνέψω ότι δεν γίνεται πλέον να σας πάρω τηλέφωνο, να σας ακούω, να μιλάμε για χίλια δυο, γιατί τα ξέρατε όλα, να πάρει η ευχή και είχατε άποψη για όλα, τη σωστή κατά συντριπτική πλειοψηφία!
Δεν θέλω να πιστέψω ότι δεν θα ξανακούσω εκείνο το χαρακτηριστικό ” Τι λες παιδάκι μου;”
Τι λέω κυρία Βάσω μου; Λέω να πείτε στη μαμά μου, όταν την συναντήσετε, ότι πλέον, είμαι εντελώς ορφανή από μάνα. Αυτό».
Κεντρική φωτο: flash.gr
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
