Πατρινό Καρναβάλι 2023: Βγάλε την μάσκα σου να πάμε στον χορό, το Καρναβάλι αρχίζει…
Η «ΠτΔ» δίνει βήμα σε τρεις καρναβαλιστές. Περιγράφουν ιστορίες καρναβαλικής στέρησης και εκτιμήσεις για το τι θα ζήσουμε φέτος.
Πώς σας φαίνεται ένα αφιέρωμα σε ιστορίες καρναβαλικής στέρησης; Η ιδέα μας ήρθε από αναγνώστη, ενόψει της έναρξης του Καρναβαλιού 2023, του πρώτου μετά από τρία χρόνια χωρίς καμία περικοπή, ενώ έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για να κατεβάσουμε τα καρναβαλικά μας από το πατάρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Κωνσταντίνος Μάγνης & Απ. Αναστασόπουλος
ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: «Βάλε τη μάσκα σου»
Πώς θα αποτυπώσει η Ιστορία το Καρναβάλι στα χρόνια του Κορονοϊού;
Ο Λυκούργος Κ. Σταυρόπουλος, Στέλεχος Περιφέρειας Δυτ. Ελλάδας, Υπεύθυνος Έργων Περιφερειακής Καινοτόμας Στρατηγικής
Την πρώτη χρονιά, το 2020, μέσα στο σοκ της ματαίωσης παρηγορούμασταν: «Τίποτα δεν προλάβαμε να κάνουμε. Μόνο Εναρξη, Κρυμμένο Θησαυρό, Παντομίμες, Θεατρικά, Ταλέντα, Ποίηση, πέντε- έξι δρώμενα και καμιά δεκαριά πάρτι».
Το 2021 και εν μέρει το 2022, ενδόμυχα γνωρίζαμε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος στραπάτσου. Κι όμως βρέθηκε ο τρόπος: Μεμονωμένα ή και συντονισμένα, με αιχμή την τεχνολογία και αξιοποιώντας στο έπακρο εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης, οι «Καρναβαλικοί Πυρήνες» δεν έσωσαν απλά τα προσχήματα, αλλά πέτυχαν ένα πραγματικά αξιοπρόσεκτο αποτέλεσμα.
Τηλεματικά παιχνίδια Κρυμμένου Θησαυρού, Διαγωνισμοί τηλεοπτικών σποτ, ταινίες μικρού μήκους, ραδιοφωνικοί σταθμοί, ραδιορομάντζα, καρναβαλικές εκθέσεις και πλείστες άλλες δράσεις προσαρμοσμένες στα σημεία των καιρών και στα πρωτόκολλα των ιδιαίτερων συνθηκών, συνέδραμαν ώστε να πραγματοποιηθεί Καρναβάλι από το πουθενά, με καινοτόμες/ εναλλακτικές δράσεις, δίνοντας τον τόνο για τα επόμενα Καρναβάλια (σ.σ. εδώ ΔΕΝ ισχύει ο πληθυντικός της απαξίωσης). Και αποδεικνύοντας γιατί η Πάτρα ξεχωρίζει από όλες τις άλλες Καρναβαλουπόλεις της Ελλάδας.
Πατρινό Καρναβάλι 2021. Μια πλατεία διακοσμημένη αλλά άδεια
Και τώρα τι κάνουμε; Τώρα είναι η ώρα το Καρναβάλι μας να επιστρέψει, προσαρμοσμένο βέβαια σε νέα δεδομένα. Αυτό που απαιτείται είναι να υπάρχει στρατηγική στόχευση, χωρίς βεβαίως να αναιρείται ο πολυσυλλεκτικός χαρακτήρας του εθίμου. Προσοχή: αυτή η ανάγκη προϋπήρχε της πανδημίας, απλά επισπεύσθηκε με τις νέες δύσκολες συνθήκες. Στη σύγχρονη εξάλλου εποχή η ευφυΐα ταυτίζεται με την προσαρμοστικότητα. Για να προχωρήσουμε Αισιόδοξα και με Οραμα όπως οφείλουμε να κάνουμε, κοιτάζοντας προς την μέρα που η έννοια «Βάλε τη μάσκα σου» θα αποκτήσει ξανά την Καρναβαλική της σημασία. Την παλιά, την «ορθόδοξη».
Η Νάντια Κωνσταντινίδη
ΝΑΝΤΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ: Το καρναβάλι δεν σταμάτησε ποτέ
Εμείς, τα τελευταία δύο καρναβάλια, τα ζήσαμε έντονα σε δύσκολη περίοδο. Κάναμε δουλειά και προσπαθήσαμε να βρούμε αντίμετρα απέναντι στους περιορισμούς.
Φέτος περιμένουμε μια χρονιά από αυτές που έχουν λείψει σε όλο τον κόσμο. Περιμένουμε να πιάσουμε το καρναβάλι από εκεί που το αφήσαμε πριν τρία χρόνια. Βέβαια για εμάς στις «μπούλες» είναι λίγο περίεργη η κατάσταση. Βρισκόμαστε σε μια φάση όπου είναι σαν να έχουμε δύο συσκευές και να πατάμε «pause και play». Pause στις δράσεις που κάναμε ως «μπούλες» και «play» στα κανονικά καρναβαλικά δρώμενα. Για φέτος, αναμένω περισσότερη διασκέδαση, αφού δεν θα υπάρχουν περιορισμοί σε παρελάσεις και εκδηλώσεις. Εμείς, ως “Μπούλες” θα βρεθούμε και πάλι στους δρόμους. Το καρναβάλι δεν κάνει επανεκκίνηση, για μένα δεν σταμάτησε ποτέ. Το κρατήσαμε ζωντανό και περιμένουμε να βρεθούμε έξω με αγκαλιές και όλες τις εκδηλώσεις. Φέτος, συνεχίζεται το πραγματικό καρναβάλι από εκεί που το άφησε ο κορονοϊός.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ: Ένας Φλεβάρης με κόβιντ και χωρίς «ΚΘ»
Ο Δημήτρης Μακρίδης
Ηταν Φλεβάρης αλλά με κόβιντ. Ηταν Πλατεία Γεωργίου αλλά στο κάτω μέρος, στο μικροβιολογικό. Και ήταν κόσμος με μάσκες αλλά ήταν ιατρικές. Και ο κόσμος περίμενε στην ουρά να παραδώσει όχι σακούλες με θέματα αλλά δείγμα από την μύτη του. Και μέσα στα φοβισμένα και άρρωστα ανθρωπάκια της πανδημίας, η μορφή του σου θύμιζε ξαφνικά πως κάτι άλλο γινόταν αυτές τις μέρες στην πόλη. Παρά τους σκούφους και τα κασκόλ, το σουλούπι του δύσκολα ξεχνιόταν. Ναι αυτές τις μέρες του χρόνου έβλεπες τον Πάρη ΚΘ. Πάρης γιατί έτσι ήταν το όνομά του. ΚΘ γιατί συναντιόταν όταν διεξαγόταν ο κρυμμένος θησαυρός.
Τότε εμφανιζόταν στο στέκι και ξεκινούσε απευθείας να μιλάει σαν να έλειπε μόλις πέντε λεπτά και όχι έναν ολόκληρο χρόνο. Αράδιαζε λογιών λογιών ιδιωματισμούς και ονοματολογία παλιάς συντεχνίας που πέρα από το Ρίο και τα Βραχνέικα δεν θα καταλάβαινε κανείς λέξη. Κατέβαζε στο υπόγειο της Παναχαϊκού ό,τι πληροφορίες άκουγε από την γύρα του στα άλλα πληρώματα. Αλλες είχαν κάποια βάση, άλλες πιο μεγαλόστομες απλά δεν ίσχυαν. Προσπαθούσε πάντα να μας δώσει την εντύπωση πως και τα άλλα πληρώματα έχουν προβλήματα στις κατασκευές, εσωτερικές διαφωνίες και ελλείψεις στην σακούλα των θεμάτων. Το έκανε ξεκάθαρα για να μας καθησυχάσει και να μας χαλαρώσει. Είχε αυτοχριστεί έως ένας εμψυχωτής μιας περιόδου όπου όλοι όσοι ασχολούνται με το καρναβάλι τρέχουν και δε φτάνουν.
Το πρώτο μεταπολεμικό Καρναβάλι της Κολωνίας το 1946 είχε για κεντρικό σύνθημα: «Ζήτω! Είμαστε ακόμη ζωντανοί!»
Και μετά, κάπου απόμερα, μίλαγε χαμηλόφωνα μόνος με τον αρχηγό. Γινόταν ο μεσάζων κάποιας ανταλλαγής και συνεννόησης μεταξύ των πληρωμάτων. Το πολύ να τον βλέπαμε άλλη μία φορά και μετά χανόταν στο μεγάλο ποτάμι της παρέλασης. Δεν προλαβαίναμε να πούμε δεύτερη κουβέντα. Από Καθαρά Τρίτη γινόταν ο διπλανός περαστικός στους καθημερινούς αυτοματισμούς μας. Αλλά πάντα τον περιμέναμε αυτές τις μέρες να εκτελέσει το τελετουργικό του. Σαν το μοναδικό τηλεφώνημα στο σταθερό που παίρνει μία μακρινή θεία για ευχές στις γιορτές. Και αυτός το περίμενε αφού αντιμετωπιζόταν από όλους κάτι σαν ειδικός απεσταλμένος.
Τώρα καθόταν μπροστά μου στην ουρά και περίμενε. Τον κοίταξα, τον ξανακοίταξα για να σιγουρευτώ αν είναι ή δεν είναι. Κάποια στιγμή η νοσοκόμα τον φώναξε με το πλήρες όνομά του. Ακουσα το Πάρης και για πρώτη φορά το κοινό επίθετό του.
Εδωσε δείγμα και έφυγε. Βγήκα από την ουρά για να τον χαιρετήσω. Του έκανα το αστείο με τη γαϊδουρινή υπομονή αλλά δεν ήθελε πολλά πολλά. Με χαιρέτησε μέσα από την μάσκα και έφυγε βήχοντας .
Σταμάτησα σε ένα ψιλικατζίδικο στο τέρμα Κορίνθου, εκεί όπου άλλοτε περιμέναμε να ξεκινήσει η παρέλαση. Ζήτησα μία κόκα-κόλα. «Θέλετε απλή ή zero;» με ρώτησε η κυρία πίσω από το ταμείο. «Μία που έπρεπε να ανοιχτεί από τον Μάρτη του 2020» της απάντησα. Μουρμούρισε πως «έχουμε όλοι κουραστεί» και μου έδωσε την πρώτη που βρήκε στο ψυγείο.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
