Στον γκρεμό η Ευρώπη με αμερικανική συνταγή
Του Σωτήρη Θεοδωρόπουλου, Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Με την ιστορική Συνθήκη Ενταξης στην ΕΕ των 10 χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, της Μάλτας και της Κύπρου, που υπογράφτηκε στην Αθήνα κάτω από την Ακρόπολη στη Στοά του Αττάλου, τον Απρίλιο 2003, είχαμε την επανένωση της Ευρώπης.
Μετά από δεκαετίες Ψυχρού Πολέμου, διαχωριστικών τειχών και διχασμού πάνω στα ερείπια και τις πρωτοφανείς καταστροφές που άφησε η λαίλαπα του ναζισμού, το όνειρο των μεγάλων οραματιστών της Ευρώπης γίνεται πραγματικότητα. Ούτε 20 χρόνια μετά, πάει στον γκρεμό η Ευρώπη.
Με ελεύθερη επιθυμία των λαών, ειρηνικά και μετά από υπερδεκαετή προσπάθεια επίτευξης των αναγκαίων πολιτικών, οικονομικών και θεσμικών κριτηρίων, δημιουργείται ένας οικονομικός χώρος περίπου 500 εκατομμυρίων κατοίκων, ενδοευρωπαϊκού εμπορίου, ανάπτυξης και ευημερίας όπου οι εξελίξεις πολλά χρόνια μετά δικαίωσαν τις προσδοκίες. Μετά την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων, σε μία ευρωπαϊκή ζώνη ειρήνης και σταθερότητας από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, τα οφέλη για τους λαούς, εντός ή εκτός ΕΕ, σε όλους τους τομείς υπήρξαν τεράστια.
Η συνεργασία με τη Ρωσία σε όλους τους τομείς, μία ευρωπαϊκή χώρα που είναι ακρογωνιαίος λίθος του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης, αποτελούσε και αποτελεί την πλέον αυτονόητη εξέλιξη και κανονικότητα. Με τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, εξέλιπε πλέον κάθε αιτία απειλής, εχθρότητας, ψυχροπολεμικών πρακτικών, απέναντι στη Ρωσία. Στο νέο περιβάλλον, η Ευρώπη έπρεπε και πρέπει, με στρατηγική αυτονομία να οικοδομήσει τη δική της άμυνα, ασφάλεια και γεωπολιτική παρουσία στον σύγχρονο κόσμο. Δυστυχώς δεν το πέτυχε ποτέ.
Παραμένοντας η ΕΕ κάτω απ’ την αμερικανική κηδεμονία, σύρεται χωρίς ηγεσία σε αποφάσεις και πολιτικές υπαγορευμένες από τις ΗΠΑ, αντίθετες με το νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον, όραμα και αξίες.
Το ΝΑΤΟ, ουσιαστικά στρατιωτικός βραχίονας των ΗΠΑ, άχρηστο και “εγκεφαλικά νεκρό” για την Ευρώπη, επαναφέρει το ψυχροπολεμικό κλίμα στην Ευρώπη, καθορίζει την αμυντική και εξωτερική πολιτική της ανάπηρης Ευρώπης στους τομείς αυτούς, στο όνομα της ενωμένης Δύσης.
Εκτελεί τις αμερικάνικες πολιτικές παντού, βομβαρδίζει μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, το Βελιγράδι, επιβάλει την απόσχιση και αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου, διώχνοντας τους Σέρβους απ’ τις πατρογονικές τους εστίες, συγκαλύπτει πλήρως την τουρκική κατοχή και εισβολή στην Κύπρο και την τουρκική επιθετικότητα σε βάρος της Ελλάδας. Αθετώντας απροκάλυπτα κάθε συμφωνία μη επέκτασης ανατολικά, εξαπατώντας τους Ρώσους, επεκτείνεται κατά κύματα διαρκώς, με 14 νέες χώρες προκειμένου να φθάσει στην αυλή της Ρωσίας.
Η τελευταία προσπάθεια επέκτασης το 2008 στο Βουκουρέστι με Ουκρανία, Γεωργία και Σκόπια δεν ευοδώθηκε. Για Ουκρανία και Γεωργία, λόγω ρωσικής αντίδρασης, ενώ στην περίπτωση των Σκοπίων χάρις στη σθεναρή και θαρραλέα στάση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, κάτι που πραγματοποιήθηκε δέκα χρόνια αργότερα, με την κυβέρνηση του αριστερού ενδοτισμού στη χειρότερη περίοδο των ελληνορωσικών σχέσεων.
Η σημερινή κρίση της Ουκρανίας έχει δημοκρατικό πρόσημο! Είναι μια κατασκευασμένη αφορμή για τη συρρίκνωση και καταστροφή των ευρωρωσικών σχέσεων, τη συνεχή περικύκλωση, απομόνωση και υποταγή της Ρωσίας με προγεφύρωμα την Ευρώπη, τη νεκρανάσταση του ΝΑΤΟ. Επιδιώξεις από το ρωσοφοβικό (με πρώτον τον πρόεδρο) αμερικανικό πολιτικό προσωπικό των Δημοκρατικών, που εκπέμπει πρωτοφανή εχθρότητα.
Στην Ουάσιγκτον δεν έχουν καταλάβει πως δεν έχουν απέναντί τους σήμερα ούτε αδύναμες τριτοκοσμικές. Η σημερινή Ρωσία είναι στρατιωτικά υπερδύναμη, η οποία, προκειμένου να αποτρέψει την επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία εισέβαλε στρατιωτικά.
Οχι μόνον η Ευρώπη, αλλά όλος ο κόσμος χρειάζεται τη Ρωσία συνεργάτη, συνεταίρο, όχι εχθρό, σ’ όλα τα μεγάλα διεθνή προβλήματα, όπως στην τρομοκρατία, τα πυρηνικά, τις εστίες αναταραχής κ.τ.λ. Με τη σημερινή μετριοκρατία της ευρωπαϊκής ηγεσίας, τόσο σε επίπεδο ΕΕ όσο και σε επίπεδο κυβερνήσεων, δεν μπορεί να υπάρξει αυτοδύναμη, ανεξάρτητη ευρωπαϊκή φωνή για να υπερασπισθεί τα ευρωπαϊκά συμφέροντα όταν δεν συμπίπτουν με αυτά των ΗΠΑ. Το ευρωπαϊκό πολιτικό προσωπικό αποτελεί τη μεγάλη απειλή για το ευρωπαϊκό όραμα.
Δεν είναι μόνον ελληνικό το φαινόμενο. Είναι κατάντια να κάθονται στις ίδιες καρέκλες των υπουργείων Εξωτερικών μεγάλων χωρών, όπως της Γερμανίας και της Βρετανίας, ασήμαντες προσωπικότητες χωρίς γνώσεις και κυρίως χωρίς συνείδηση ιστορικότητας. Είναι αυτές οι προσωπικότητες που ενεπλάκησαν στην ουκρανική κρίση από θέσεις που κάθονταν μεταπολεμικά υψηλού πολιτικού κύρους προσωπικότητες της ευρωπαϊκής διπλωματίας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
