Τι ψηφίζουμε στις εκλογές του Ιουνίου

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ του Ιουνίου άρχισαν. Δεν είναι «δεύτερος γύρος», αλλά μια αυτόνομη αναμέτρηση, κανονική μεν, ιδιάζουσα δε: Η νωπή προηγούμενη ψηφοφορία θα επιδράσει στη βούληση των εκλογών σημαντικά, αν όχι και αποφασιστικά, και πάντως περισσότερο από αυτά καθαυτά τα προγράμματα των κομμάτων.

Ο ΛΟΓΟΣ είναι προφανής και προέκυε μέσα από την κάλπη της 21ης Ιουνίου. Αποφασίζουμε εάν η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα πάρει την ισχύ που της λείπει για να σχηματίσει σταθερή κυβέρνηση, ικανή να εκτελέσει το δυναμικό πρόγραμμα που επιλέχθηκε ήδη από τις κάλπες της Κυριακής ως πιο συγκεκριμένο και χρήσιμο. Πολιτική ισχύ η ΝΔ πήρε. Της λείπει η αναγκαία κοινοβουλευτική. Η λογική συνέχεια θα είναι να την κατακτήσει.

ΣΕ ΠΟΙΑ δοσολογία όμως; Η αριστερή και κεντροαριστερή αντιπολίτευση θα παίξουν το χαρτί των επικείμενων αντιλαϊκών ανατροπών για να ανασχέσουν το ρεύμα, ενσπείροντας ανασφάλεια στους ψηφοφόρους, προκειμένου εκείνοι να αναλογιστούν εάν η σταθερότητα που επέλεξαν θα διαμορφώσει πλαίσιο εκσυγχρονισμού και τομών που θα στραφούν εναντίον τους. Η ΝΔ δεν έχει παρά να αναπτύξει το πρόγραμμά της, διαβεβαιώνοντας ότι οι αλλαγές που δρομολογεί θα ωφελήσουν την κοινωνία χωρίς τραυματισμούς και απώλειες.

ΕΞΥΠΑΚΟΥΕΤΑΙ ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα δαιμονολογήσουν στο όνομα της προστασίας του λαού, αλλά η κυρίως βλέψη τους θα είναι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός και η διεκδίκηση των πρωτείων του αντιπολιτευτικού ρόλου, συνεπώς και του βασικού εναλλακτικού εξουσιαστικού πόλου. Αρα στις 25 Ιουνίου ψηφίζουμε για αξιωματική αντιπολίτευση, επίσης, και για μελλοντική κυβερνητική πλειοψηφία.

ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ εδώ. Σε έναν μήνα θα αποφασίσουμε επίσης τι είδους Βουλή θέλουμε. Οχι μόνο των πόσων κομμάτων αλλά και τι είδους κομμάτων, επιλέγοντας στον άξονα της διαμαρτυρίας, της αγωνιστικότητας, αλλά και του καιροσκοπισμού και της γραφικότητας.

ΤΟΝ ΛΑΟ προφανώς και δεν κατηγορείς για τις επιλογές του, αλλά αυτό δεν αίρει το τεκμήριο της ατομικής ευθύνης για την ατομική επιλογή.