Το φιάσκο της Μυκόνου
Ο διευθυντής σύνταξης της “Π” Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για το θέμα της Μυκόνου.
Δεν έχει και μεγάλο νόημα να παίρνεις μέτρα που δεν μπορείς ή δεν σκοπεύεις να τηρήσεις. Αλλά στην περίπτωση του κορονοϊού, δεν είναι δυνατόν να μην πάρεις κανένα μέτρο και να αφήσεις τον ιό να αφηνιάσει. Μέχρι και αυτές τις μέρες, και εύλογα, ξοδεύτηκε πολύ άυλο μελάνι για να αναλύσουμε τους λόγους για του οποίους τόσος πολύς κόσμος αρνείται να εμβολιαστεί. Μας έχουν διαφύγει οι λόγοι για τους οποίους δεν επιτηρούνται στην έκταση και με την ένταση που πρέπει τα περιοριστικά μέτρα. Οι παράμετροι είναι τρεις. Η κοινωνική απειθαρχία. Η ανεπάρκεια ή η απροθυμία των ελεγκτικών μηχανισμών. Και η επιδραστικότητα της μιας παραμέτρου στην άλλη. Ο κόσμος αδιαφορεί για τα μέτρα, οι μηχανισμοί δεν έχουν διάθεση να τα βάλουν με το κοινωνικό πέλαγος και αυτό με τη σειρά του επιτείνει την αδιαφορία: Ελα μωρέ, αφού δεν γίνονται έλεγχοι. Και πάμε βουρ στον πατσά: Ενώ είμαστε ενήμεροι της υπερμεταδοτικότητας του ιού, στριμωχνόμαστε στο μπαρ, ενίοτε προς απελπισία του καταστηματάρχη, χαρούμενοι που δεν εμφανίζεται κανείς να μας αποτρέψει να κάνουμε κακό στον εαυτό μας. Εδώ υπάρχουν άλλα τρία στοιχεία: Η ανεπαίσθητη φύση του ιού, δεν είναι ήλιος να σε κάψει, δεν είναι νερό να σε μουσκέψει. Η αισιόδοξη φύση του ανθρώπου. Και η ανάγκη μας να ζήσουμε. Τα λέγαμε αυτά, πριν κάτι μήνες. Βαθιά μέσα μας υπάρχει μια φωνή που λέει, ό,τι να γίνει ας γίνει- μην τρελαθούμε κιόλας.
Γίνονται έλεγχοι, αλήθεια; Αλλοι έχουν δει συνεργεία. Αλλοι σπανίως. Αλλοι λένε ιστορίες προστίμου για ψύλλου πήδημα και άλλοι δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ τους. Η ΕΛΑΣ πάντως ανακοινώνει στατιστικά: Πρόστιμο σε καφέ που σέρβιρε όρθιους. Πρόστιμο για μάσκα. Πρόστιμο για πελάτες σε εσωτερικό χώρο. Αλλά δεν μένεις με την αίσθηση ότι ασκείται η δέουσα πίεση ώστε να το πάρουμε απόφαση να είμαστε τυπικοί. Είναι σαν το κράνος. Άλλες φορές η αστυνομία παίρνει κεφάλια στα μπλογκ που στήνει. Άλλες φορές περνάει ο δικυκλιστής από αστυνομικούς χωρίς κράνος και δεν τρέχει τίποτα. Δεν προβλέπεται μπλογκ για εκείνη την ώρα. Η ΕΛΑΣ δεν είναι ένα κοινωνικό σώμα με διαφορετική κουλτούρα από την τρέχουσα νεοελληνικοβαλκανική, η οποία δεν θεωρεί την παραβατικότητα της χαμηλής κλίμακας τόσο σπουδαία υπόθεση. Και το πληρώνουμε αυτό τώρα με τον κόβιντ.
Η προσωπική μας γνώμη είναι ότι ματαιοπονούμε. Από τη στιγμή που θα επιτρέψεις τις υπηρεσίες εστίασης καλοκαιράκι σε τουριστική περιοχή- και κάποια στιγμή θα το επιτρέψεις, πού θα πάει;- το κοινό θα πυκνώσει και «θα ξεφύγει». Πίνεις ποτό καθιστός; Ούτως ή άλλως, οι τουρίστες κυκλοφορούν σε στενά, ρούγες και σοκάκια κατά κύματα. Η λύση παραμένει μία: Να εμβολιαστούμε, να ξεμπερδεύουμε. Το βάρος πρέπει να πέσει εκεί. Ναι, η κυβέρνηση έχει ευθύνες, ναι, πρέπει να γίνονται έλεγχοι στα πλοία, αλλά η φυσιολογική ζωή θα αποκατασταθεί μόνο εάν τρυπήσουν 10 εκατομμύρια μπρατσάκια.
Αλλά η αντάρα για τα στραπάτσα της Μυκόνου μάλλον διασκεδάζει τους αρνητές (έλα μωρέ, φιάσκο είναι όλα, και τα εμβόλια δηλαδή, ανίκανοι οι άνθρωποι), παρά τους πιέζει να σοβαρευτούνε.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
